Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat v. Capittel.

1. Daer koemt een gheschrey in den volcke, des dieren tijdts haluen, 6. Nehemia verbiedt den woecker, 14. ende gaet in synen ampte zijns rechts te buyten.

A.1

ENde daer verhief hem een groot gheschrey des volcx, ende harer vrouwen teghen hare broeders der Ioden.

2

Ende daer waren sommighe, die daer spraken: Onser sonen ende dochteren zijn te vele, laet ons koorn voor hen nemen, ende eten dat wy leuen.

3

Doch sommighe spraken: Latet ons onse ackers, wijnberghen, ende huysen versetten, ende koorn daer voor nemen, in den dieren tijt.

4

Sommighe daerenteghen spraken: Latet ons ghelt leenen op chijnse van den Koninck, op onse ackeren ende wijnberghen.

5

Want onser broeders lijf, is als onse lijf, ende hare kinderen als onse kinderen: anders souden wy onse sonen ende dochteren onderwerpen den dienste: ende daer zijn alreede sommighe van onsen dochteren onderworpen, ende daer en is gheen vermoghen in onsen handen: oock worden onse ackeren ende wijnberghen, der anderen.

6

Doe ick nu haer gheschrey ende sulcke woorden hoorde, ⁺ wert ick seer toornich.

+ De woecker wert verboden door Nehemia

7

Ende mijn herte werdt des sins met my, dat ick de Raetsheeren ende de Ouersten berispte, ende sprack tot hen: ^a Wilt ghy een op den anderen woecker drijuen? ende ick brachte een groote Ghemeynte te samen teghen hen,

a Deuter. 23.b.19. Exodi 22.c.25. Leuit. 25.d.35.

8

Ende sprack tot hen: Wy hebben onse broederen de Ioden weder ghekocht, die den Heydenen verkocht waren, na onsen vermoghen: ende ghy wilt oock uwe broederen verkoopen, die wy tot ons ghekocht hebben? doe sweghen sy, ende en vonden niets te antwoorden.

9

Ende ick sprack: Het en is niet goedt dat ghy doet: soudet ghy niet in der vreese Gods wandelen, om der versmaetheyt wille der Heydenen onser vyanden?

B.10

Ick ende myne broederen, ende myne ionghers, hebben hen oock gheldt ghedaen, ende koorn, den woecker dan hebben wy nagelaten.

11

So gheuet hen nu heden ten daghe weder, hare ackers, wijnbergen, olygaerden ende huysen, ende den hondersten van den ghelde, van koorn, van moste, ende van olye, dat ghy aen hen ghewoeckert hebt.

12

Doe spraken sy: Wy willen weder gheuen, ende en willen niets van hen begheeren, ende willen doen, als du gheseyt hebst: ende ick riep den Priesteren, ende nam eenen Eedt van hen, dat sy also doen souden.

13

Oock schuddede ick mynen boesem wt, ende sprack: Also schudde God wt, elcken man van synen huyse, ende van synen arbeyt, die dit woort niet ^b hanthauet: ende de gantsche Ghemeynte sprack, Amen: ende loefden den Heere: ende het volck dede also.

b Dat is, de hant daer aen houdet

14

^c Oock van dier tijdt aen, doe my beuolen werdt, een Landtvoocht te zijn, in den lande Iuda, ⁺ namelicken van den twintichsten Iare aen, tot in het twee ende dertichste Iaer des Konincx Arthahsastha, dat zijn twaelf Iaer, gheneerde ick my ende myne broederen, niet van der Lantvoochden kost.

c Nehem. 2.a.6.

+ Nehemia en bruyckt zijns rechts niet, dewijle het volck sus beswaert is

15

Want de voorleden Landtvoochden, die voor my geweest waren, hadden het volck beswaert, ende hadden van hen ghenomen broot ende wijn, daertoe oock veertich sikel siluers: oock hadden hare ^d ionghen, met ghewelt gheuaren ouer het volck: doch ick en dede also niet, om der vreese Gods wille.

d Dat zijn hofsknechten geweest.

16

Oock arbeydde ick aen der mueren arbeyt, ende en kochte gheenen acker, ende alle myne ionghers moesten aldaer totten arbeyt te hoop komen.

17

Daertoe waren der Ioden ende Ouersten, hondert ende vijftich by mynen dissche, die tot my ghekomen waren van den Heydenen, die rontom ons zijn.

18

Ende men bereydde my des daechs eenen osse, ende ses wtghelesen schapen, ende voghelen: ende telcken in thien daghen allerley wijn de volheydt: noch en voorderde ick der Landtvoochden kost niet: want den dienst was swaer op den volcke.

19

^e Ghedeckt my, mijn God, ten besten, alles wat ick desen volcke ghedaen hebbe.

e Nehem. 13.b.14