Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Menigherley listighe aenslaghen teghen Gods werck, daer door men het bouwen verhinderen wil, werden door Nehemia ghestuert, ende te schanden ghemaeckt. | |
A.1ENde doe Saneballat, Ga naar margenoot+ Tobia, ende Gosen de Arabiter, ende ander onse vyanden vernamen, dat ick de mueren ghebouwet hadde, ende gheen scheure meer daer aen en was, (hoewel ick de deuren te dier tijdt noch niet ghehanghen en hadde in de poorten,) | |
2Sandt Saneballat ende Gosen tot my, ende lieten my segghen: Koemt, ende latet ons te samen komen in den dorpen, op den vlacken velde Ono: sy dachten dan my quaet te doen. | |
3Doch ick sandt boden tot hen, ende liet hen segghen: Ick hebbe een groot werck wt te richten, ick en kan niet af komen: het werck mochte na blijuen, wanneer ick de handt aftoghe, ende tot v af quame. | |
4Sy sonden nu wel vier mael tot my, op die wijse: ende ick antwoordde hen op dese wijse. | |
5Doe sandt Saneballat ten vijfsten mael tot my synen ionghen, met eenen openen brief in syner hant, | |
6Daer was in gheschreuen: Ga naar margenoot+ Het is voor de Heydenen ghekomen, ende Gosen heeft het geseydt, dat du ende de Ioden, denckt af te vallen: daerom du oock de mueren bouwest, ende du willest haer Koninck zijn in desen saken. | |
7Ende du hebst dy Propheten bestelt, die van | |
[Folio 162v]
| |
dy wtroepen sullen te Ierusalem, ende segghen: Hy is de Koninck Iuda: nu sulcks sal voor den Koninck komen: so koemt nu, ende laet ons met malcanderen raetslaghen. | |
8Doch ick sandt tot hem, ende liet hem segghen: Sulcx en is niet gheschiet, dat du segst: du hebst het wt dyner herten versiert. | |
9Want sy alle wouden ons beureest maken, ende dachten: Sy sullen de handt aftrecken van haren wercke, dat sy niet en arbeyden: Ga naar margenoota† doch ick sterckte myne hant dies te meer. | |
B.10Ende ick quam in het huys SemaIa, Ga naar margenoot+ des soons DelaIa, des soons Mehethabeel, ende hy hadde hem besloten, ende sprack: Laet ons te samen komen in den huyse Gods, midden in den Tempel, ende de deure des Tempels toesluyten: want sy sullen komen dy verworghen, ende sullen by der nacht komen, dat sy dy verworghen. | |
11Doch ick sprack: Soude sulck een man vlieden? soude sulck een man, als ick ben, inden Tempel gaen, dat hy leuendich bleue? ick en wil daer niet in gaen. | |
12Want ick mercte, dat hem God niet ghesonden en hadde: want hy seyde wel prophecien op my, doch Tobia ende Saneballat hadden hem ghelt ghegheuen. | |
13Daerom nam hy gheldt, dat ick my vreesen soude, ende also doen, ende sondighen: op dat sy een quaedt gheschrey hadden, daer sy my mede lasteren mochten. | |
14Ghedenct mijn God, des Tobia ende Saneballat, na dese syne wercken: oock Ga naar margenootb† des Propheten Noadia, ende der andere Propheten, die my wouden daer af verschricken. | |
15Ende de muere werdt reede, in den vijf ende twintichsten daghe der maent Ebul, in twee ende vijftich daghen. | |
16Ende doe alle onse vyanden dat hoorden, vreesden hen alle Heydenen, die rontom ons waren, ende den moet ontuiel hen: want sy merckten, dat dit werck van God was. | |
17Oock waren ter seluer tijdt vele der Ouersten Iuda, welcker brieuen ginghen tot Tobia, ende van Tobia tot hen. | |
18Want harer waren vele in Iuda, die hem gesworen waren: want hy was een Ga naar margenootc Schoonschoon SachanIa, des soons Arah: ende zijn sone Iohanan, hadde de dochter Mesullam, des soons Berechia. | |
19Ende seyden alle goet van hem voor my, ende brachten myne reden wt tot hem: so sandt dan Tobia brieuen henen, my daer af te verschricken. |
|