Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxij. Capittel.

1. Hiskia stopt alle putten voor Sanherib, 5. sterckt Ierusalem ouer al met vrijmoedigher herten, 6. ende vermaent zijn volck op God te betrouwen, 9. Sanherib onderstaet den volcke de vermaninghe Hiskia te ondernemen, 16. lastert God, 20. ende wort na grouwelicker slachtinghe zijns heyrs, van synen eyghenen sonen in synen lande verworcht, 14. Hiskia is ondancbaer tegen God, 31. wort van hem verlaten. 33. ende sterft.

A.1

NA dese gheschiedenissen ende trouwe, ⁺ quam Sanherib de Koninck te Assur, ende tooch in Iuda, ende leyde hem voor de vaste steden, ende dachtese tot hem te trecken.

+ Sanherib strijdet tegen Ierusalem. 2.Regum 18.b.13. Iesa. 7.d.33. 36.a.1. Syrach. 48.c.20.

2

Ende doe Hiskia sach, dat Sanherib quam, ende zijn aenghesicht stont te krijghen teghen Ierusalem,

3

Wert hy des raets met synen Ouersten ende Gheweldighen, te bedecken de wateren vanden bornputten, die buyten voor der stadt waren: ende sy holpen hem.

4

Ende een groot volck vergaderde hen, ende deckten toe alle bornputten, ende vlietende wateren midden inden lande, ende spraken: Op dat de Koninghen van Assur, niet vele waters en vinden, wanneer sy komen.

5

Ende hy kreech eenen goeden moet, ^a ende bouwede alle mueren, waer sy ontwee waren, ende maeckte daer torens op: ende bouwede daer buyten noch eenen anderen muer, ende beuestichde Millo aen der stadt Dauids: ende maecte vele wapenen ende schilden,

a 2.Para.25.b.19. Syrach. 48.b.19.

6

Ende stelde de Hooftlieden ten strijde, by het volck, ende vergaderdese tot hem, op de breede

[fol. 155r]

strate aen de poorte der stadt, ende sprack van herten met hen, ende seyde:

7

^b Hebt eenen goeden moet, ende weest vrijmoedich: en vreest v niet, ende en wordet niet vertzaecht voor den Koninck van Assur, noch voor alle den hoop die by hem is: want daer is een grooter met ons dan met hem.

b 2.Reg. 6.b.16.

8

^c Met hem is eenen vleesschelicken arm, met ons daerentegen, is de Heere onse God, dat hy ons helpe, ende voere onsen krijch: ende het volck verliet hem op de woorden Hiskia, des Konincx Iuda.

c Ierem. 17.a.5. 1.Ioan. 4.a.4.

9

^d Daer na sandt Sanherib de Koninck te Assur, syne knechten na Ierusalem (want hy lach voor Lachis, ende alle zijn ^* heyrkracht met hem) tot Hiskia den Koninck Iuda, ende ten gantschen Iuda, dat te Ierusalem was, ende liet hen seggen:

d 2.Reg. 18.b.17.

* Herschop

B.10

So spreeckt Sanherib de Koninck te Assur: Waer op vertroost ghy v, ghy die woont in den belegherden Ierusalem?

11

Hiskia ouerredet v, dat hy v gheue inden doot, hongher ende dorst: ende seyt: De Heere onse God sal ons verlossen, vander hant des Konincx van Assur.

12

Is hy niet de Hiskia, die zijn Hoochten ende Altaren afghebroken heeft, ende geseyt tot Iuda ende Ierusalem: Voor eenen Altaer sult ghy aenbidden, ende daer op roocken?

13

Weet ghy niet, wat ick ende mijn vader ghedaen hebben allen Volcken inden landen? hebben oock de Goden der Heydenen inden landen, konnen haer lant verlossen van myner hant?

14

Wie is daer van allen Goden deser Heydenen, die mijn vaders verbannen hebben, die zijn volck hebbe konnen verlossen wt myner hant?

15

So laet v nu Hiskia niet bedrieghen, ende en laet v sulcx niet ouerreden, ende en gelooft hem niet: want so gheen God aller heydenen ende Koninckrijcken, heeft zijn volck konnen, van myner ende myner vaderen hant, verlossen: so en sullen v oock uwe Goden niet verlossen van myner hant.

16

Daertoe spraken zijn knechten noch meer teghen den Heere den God, ende teghen synen knecht Hiskia.

17

Oock schreef hy brieuen, schimp te spreken den Heere den God Israels, ende sprack van hem, ende seyde: Ghelijck als de Goden der Heydenen inden landen, haer volck niet verlost en hebben van myner hant: so en sal oock de God Hiskia, zijn volck niet verlossen van myner hant.

18

Ende sy riepen met luyder stemmen op Iodisch, tot den volcke te Ierusalem, dat op der mueren was, hen vreesachtich te maken, ende te verschricken, dat sy de stadt mochten gewinnen.

19

Ende spraken teghen den God Ierusalems, ghelijck als teghen de Goden der volcken op Aerden, die menschen hantwerck waren.

C.20

Doch de Koninck Hiskia, ⁺ ende de Propheet Iesaia de sone Amoz, baden daer teghen, ende schreydden inden Hemel.

+ Sanherib wort van zijn eygen sonen ghedoot

21

Ende de Heere sandt eenen Enghel, die verdelchde alle gheweldighen des heyrs, ende Vorsten ende Ouersten inden leger des Konincx te Assur, dat hy met schanden weder in zijn landt tooch: ^e ende doe hy in zijns Gods huys ghinc, velden hem aldaer door het sweert, die van synen eyghen lijue ghekomen waren.

e 2.Reg. 19.d.37. Tob. 1.c.24.

22

Also halp de Heere Hiskia, ende dien te Ierusalem, wt der handt Sanherib des Konincx te Assur, ende alle andere, ende ^f onthieltse voor allen rontom.

f Gelijck als een Herder zijn schapen onderhoudt teghen de woluen, ende hoedtse, dat sy hier ende daer gaen ter weyden: also konden die te Ierusalem, oock wt ende in trecken, seker ende sonder schade.

23

Dat vele den Heere geschencken brachten te Ierusalem, ende kleynodien Hiskia den Koninck Iuda: ende hy wert daer na verheuen voor alle Heydenen.

24

^g Te dier tijt wert Hiskia doot kranck, ⁺ ende badt den Heere: die seyde het hem toe, ende gaf hem een teecken.

g 2.Reg. 20.a.1. Iesa. 38.a.1.

+ Hiskia wert kranck.

25

Doch Hiskia en vergaldt het niet, ghelijck als hem ghegheuen was: want zijn herte verhief hem: daerom quam den thoorne ouer hem ende ouer Iuda ende Ierusalem.

26

Doch Hiskia verootmoedichde hem, dat hem zijn herte verheuen hadde, met tsamen dien te Ierusalem: daerom en quam den thoorne des Heeren niet ouer hen, dewijle dat Hiskia leefde.

27

Ende Hiskia hadde gantsch grooten rijcdom ende eere, ende maecte hem schatten van siluer, gout, edelsteenen, kruyden, schilden, ende allerley kostelicke ghereetschap.

28

Ende korenhuysen tot der inkominghe des korens, mosts ende olye: ende stallen voor allerley vee, ende schaepstallen voor de schapen.

29

Ende bouwede hem steden, ende hadde vee aen schapen ende runderen de volheyt: want God gaf hem seer groot goet.

D.30

Hy is de Hiskia, die de hooghe wateradere in Gihon verdeckte, ende leyddese onder van Westenwaert, na der stadt Dauids: want Hiskia was ghelucksalich in alle zijn werken.

31

Doe nu de sendtboden der Vorsten van Babel tot hem ghesonden waren, te vragen na het wonder dat inden lande gheschiedt was, ^h verliet hem God also, dat hy hem versochte: op dat kondt werde alles wat in syner herte was.

h Deut. 8.a.2. ende 13.a.3.

32

Wat nu meer van Hiskia te segghen is, ende syne barmherticheyt, siet, dat is gheschreuen inden Gesichte des Propheten Iesaia, des soons Amoz, inden boeck der Koninghen Iuda ende Israels.

33

ⁱ Ende Hiska ontsliep met synen vaderen, ende sy begroeuen hem bouen de grauen der kinderen Dauids: ende gantsch Iuda ende die te Ierusalem, deden hem eere in synen doot: ende zijn sone Manasse wert Koninck in zijn stede.

i 2.Reg. 20.c.21.