Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxx. Capittel.

1. Hiskia vermaent het volck Paschen te houden, 6. ende hem tot den Heere harer vaderen God bekeeren, 10. vele drijuen daer haren spot mede, 11. andere, dier een gantsch grooten hoop is, nemen hen der vermaninghe vlijtich aen, 14. het Passah wort gheslachtet, 17. onreyne worden door Hiskia ghebet, vanden Heere geheylicht, 21. het Feest wort met dobbelen daghen, 24. met gantsch vele offeren ende groote vreuchde toegebracht.

A.1

ENde Hiskia sandt henen ten gantschen Israel ende Iuda, ⁺ ende schreef brieuen aen Ephraim ende Manasse, dat sy quamen ten huyse des Heeren te Ierusalem Passah te houden, den Heere den God Israels.

+ Een vermaninge Paschen te houden.

2

Ende de Koninck hielt eenen raet met synen Ouersten, ende der gantscher Ghemeynten te Ierusalem, ^a het Passah te houden in der anderer maent.

a Exod. 12.a.3. Nume. 9.b.10.

3

Want sy en kondent te dier seluer tijt niet houden, daerom dat de Priesters noch niet genoech gheheylicht waren, ende het volck noch niet te hoope ghekomen was te Ierusalem.

4

Ende het behaechde den Koninck wel, ende der gantscher Ghemeynten.

5

Ende bestelden sulcx, dat het wtgheroepen wert, door gantsch Israel, van Berseba aen, tot Dan toe, dat sy quamen Passah te houden, den Heere den God Israels te Ierusalem: want het en was langhe niet gehouden, als het gheschreuen staet.

6

Ende de loopers ghingen henen met de brieuen, ⁺ vander hant des Konincx ende syner Ouersten, door gantsch Israel ende Iuda, wt den beuele des Konincx, ende spraken: Ghy kinderen Israels bekeert v tot den Heere den God Abrahams, Isaacx ende Israels: so sal hy hem keeren tot de ouerghebleuene, die noch ouerghebleuen onder v zijn, wt der hant der Koningen te Assur.

+ Een troostelicke vermaninge Hiskia aen het volck.

7

Ende en weest niet als uwe vaderen ende broederen, die hen aen den Heere harer vaderen God, vergrepen, ende hy gafse in een verwoestinghe, als ghy selfs siet.

8

So en weest nu niet halstarrich, als uwe vaderen, maer gheeft uwe hant den Heere, ende noemt tot synen Heylichdom, dat hy geheylicht heeft eewichlick, ende dient den Heere uwen God: so sal hem de grimmicheyt zijns thoorns, van v keeren.

9

Want so ghy v bekeert tot den Heere, so sullen uwe broederen ende kinderen, barmherticheyt hebben, voor dien, diese gheuanckelick houden, dat sy weder in dit lant komen: ^b want de Heere uwe God, is ghenadich ende barmhertich, ende sal zijn aenghesicht niet van v keeren, so ghy v tot hem bekeert.

b Exod. 34.a.7.

B.10

Ende de loopers ghingen van eener stadt tot der anderer, inden lande Ephraim ende Manasse, ende tot Sebulon toe: doch sy belachtense ende bespottedense.

11

Doch verootmoedichden hen sommighe van Asser, ende Manasse, ende Sebulon, ende quamen te Ierusalem.

12

Oock quam Gods hant in Iuda, dat hy hen gaf eenerley herte, te doen na des Konincx ende der Ouersten gebot, wt den woorden des Heeren.

13

Ende daer quam een groot volck te hoope te Ierusalem, te houden het Feest der ongeheuelder brooden, inder anderer maent, een gantsch groote Ghemeynte.

14

Ende sy maecten hen op, ⁺ ende braken af ^c de Altaren, die te Ierusalem waren, ende alle reuckwerck namen sy wech, ende wierpense in de beke Kidron.

+ Paschen wort ghehouden te Hiskia tijden.

c 2.Para. 28.c.24.

15

Ende slachteden het Passah, aenden veerthienden daghe der anderer maent: ende de Priesters ende Leuiten, bekenden hare schande, ende heylichden hen, ende brachten den brandtoffer ten huyse des Heeren,

16

Ende stonden in harer ordeninge, als het behoort, na der Wet Mose des mans Gods: ende de Priesters sprengden het bloet vander handt der Leuiten.

17

Want harer waren vele in der Ghemeynten, die hen niet gheheylicht hadden: daerom slachteden de Leuiten het Passah, voor alle die, die niet reyn en waren, dat sy den Heere geheylicht werden.

18

Oock was des volcx vele van Ephraim, Manasse, Isaschar, ende Sebulon, die niet reyn en waren: maer en aten het Paeschlam niet, als geschreuen staet: want Hiskia badt voor hen, ende sprack: De Heere die goedich is, sal ghenadich zijn,

19

Allen die haer herte schicken, God te soecken den Heere, den God harer vaderen, ^d ende niet om der Heylighen reynicheyt wille.

d Dat is, God siet het herte aen: wanneer dat oprecht is aen God, so en vraecht hy na de wtwendige reynicheyt niet, die na de Wet heylich is.

C.20

Ende de Heere verhoorde Hiskia, ende heylichde het volck.

21

Also hielden de kinderen Israels, die te Ierusalem gheuonden werden, het Feest der ongheheuelder brooden, seuen dagen lanck, met grooter blijschappen: ende de Leuiten ende Priesters, loefden den Heere alle daghe, met stercken snaren spelen des Heeren.

22

Ende Hiskia sprack van herten met allen Leuiten, die een goet verstant hadden aenden Heere: ende sy aten het Feest ouer, seuen daghen lanck, ende offerden danckoffer, ende danckten den Heere harer vaderen God.

23

Ende de gantsche Gemeynte wert des sins, noch ander seuen dagen te houden: ende hielden oock de seuen daghen met blijschappen.

24

^e Want Hiskia de Koninck Iuda, gaf een Heffinghe voor de Ghemeynte, duysent ossen, ende seuen duysent schapen: ende de Ouerste gauen een Heffinge voor de Ghemeynte, duysent ossen, ende thien duysent schapen: also heylichden hen de Priesters vele.

e 2.Paral. 35.a.7.

25

Ende de gantsche Ghemeynte Iuda verblijdde hen, de Priesters ende de Leuiten, ende de gantsche Ghemeynte, die wt Israel gekomen was: ende de vreemdelinghen, die wt den lande Israels ghekomen waren, ende die in Iuda woonden.

26

Ende daer was een groote blijschap te Ierusalem: want sindt der tijd Salomo, des soons

[fol. 154v]

Dauids des Konincx Israels, en was sulcx te Ierusalem niet gheweest.

27

Ende de Priesters ende de Leuiten stonden op, ende seghenden het volck: ende haer stemme wert verhoort, ende haer ghebet quam in voor zijn heylighe wooninghe inden Hemel.