Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xviij. Capittel.

1. Ahab ende Iosaphat willen met malcanderen inden strijdt, 4. alle valsche Propheten spreken daer gheluck toe, 12. de eenighe Micha ongheluck, 23. ende wort daerom van Zidekia gheslaghen, 25. ende vanden Koninck in de gheuanckenisse gheset, 28. den strijdt beghint, 31. Iosaphat wert vanden Heere geholpen, 33. Ahab wort doorschoten.

A.1

ENde Iosaphat hadde grooten rijckdom ende eere, ⁺ ende maeckte vrientschap met Ahab.

+ Ahab.

2

^a Ende na twee Iaren tooch hy af tot Ahab, na Samaria: ende Ahab liet voor hem, ende voor het volck dat by hem was, vele schapen ende ossen slachten: ende hy ouerredede hem, dat hy op na Ramoth in Gilead toghe.

a 1.Reg. 22.a.2.

3

Ende Ahab de Koninck Israels, sprack tot Iosaphat den Koninck Iuda: Treckt met my na Ramoth in Gilead. Hy sprac tot hem: ^b Ick ben als du, ende mijn volck als dijn volck: wy willen met dy inden strijdt.

b 2.Reg. 3.a.7.

4

Nu Iosaphat sprack totten Koninck Israels: Lieue, vraecht heden des Heeren woort.

5

Ende de Koninck Israels vergaderde der Propheten vierhondert mannen, ende sprack tot hen: Sullen wy na Ramoth in Gilead trecken inden strijdt, of sal ick het laten aenstaen? Sy spraken: Treckt op, God salse in des Konincx hant geuen.

6

Ende Iosaphat sprack: Is hier niet erghens noch een Propheet des Heeren, dat wy van hem vraechden?

7

De Koninck Israels sprack tot Iosaphat: ^c Daer is noch een man, datmen den Heere van hem vraghe: doch ick ben hem ^d gram: want hy en propheteert niet goets ouer my, maer altijt quaet, namelicken Micha, de sone Iemla. Iosaphat sprack: De Koninck en spreke also niet.

c 1.Reg. 22.a.8.

d Of, vyandtsch, hatich:

8

Ende de Koninck riep syner Kamerlinghen een, ende sprack: Brenght haestelick herwaerts Micha, den sone Iemla. ⁺

+ Micha de Prophete.

9

^e Ende de Koninck Israels, ende Iosaphat de Koninck Iuda saten, een yeghelick op synen stoel met kleederen aenghetoghen: sy saten nu op de pleyne voor de deure aen de poorte tot Samaria, ende alle Propheten propheteerden voor hen.

e 1.Reg. 22 b.10.

B.10

Ende Zidekia de sone Cnaena, ⁺ maecte hem ijseren hoornen, ende sprack: So spreect de Heere: Hier saltu de Syriers mede stooten, tot dat duse te niete makest.

+ Zidekia een valsch Prophete.

11

Ende alle Propheten propheteerden oock also, ende spraken: Treckt op, het sal dy ghelucken, de Heere salse gheuen in des Konincx hant.

12

Ende de bode die heen ghegaen was, ⁺ Micha te roepen, sprack met hem, ende seyde: Siet, der Propheten redenen zijn eendrachtich goet voor den Koninck: lieue, laet dijn woort oock zijn, als dier een, ende spreeckt wat goets.

+ Micha.

13

Micha daerenteghen sprack: So warachtich als de Heere leeft, wat mijn God segghen sal, dat wil ick spreken.

14

Ende doe hy totten Koninck quam, sprack de Koninck tot hem: Micha, sullen wy na Ramoth in Gilead inden strijdt trecken, oft sal ick het laten aenstaen? Hy sprack: Ia, treckt op, het sal v ghelucken: het sal v in uwe handen ghegheuen worden.

15

Doch de Koninck sprack tot hem: Ick besweere dy noch eenmael, dat du my niet anders en segghest dan de waerheyt, inden Name des Heeren.

16

Doe sprack hy: Ick sach het gantsche Israel verstroyt op de berghen, ⁺ ghelijck als de schapen die gheenen Herder en hebben: ende de Heere sprack: Hebben dese gheenen heere? een yeghelick keere wederom na huys met vreden.

+ Micha de Propheet propheteert.

17

Doe sprack de Koninck Israels tot Iosaphat: Seyde ick dy niet: Hy en propheteert ouer my niet goets, maer enckel quaet?

18

Hy sprack dannoch: Hoort des Heeren woort, ^f Ick sach den Heere sitten op synen stoel, ende alle het Hemelsche heyr stont tot syner rechter ende tot syner slincker hant.

f 1.Reg. 22.b.19. Esa. 6.a.1. ende 66.a.1.

[fol. 150r]

19

Ende de Heere sprack: Wie wil Ahab den Koninck Israels ^g ouerreden, dat hy op trecke, ende valle te Ramoth in Gilead? ende doe de eene sus de ander so seyde:

g Of, met woorden wijs maken.

C.20

Quammer een gheest voort, ende tradt voor den Heere, ende sprack: Ick wil hem ouerreden. De Heere daerenteghen sprack tot hem: Waer mede?

21

Hy sprack: Ick wil wtuaren, ende eenen valschen gheest zijn, in alle syner Propheten mont. Ende hy sprack: Du salt hem ouerreden, ende salt het wtrichten: vaert henen, ende doet also.

22

^h Nu siet, de Heere heeft eenen valschen gheest ghegheuen, in deser dyner Propheten mont: ende de Heere heeft quaet teghen dy ghesproken.

h Hesek. 14.a.4. Iob 12.c.20.

23

Doe tradt Zidekia de sone Cnaena daertoe, ⁺ ende ⁱ sloech Micha op de kinnebacken, ende sprack: Door welcken wech is de Gheest des Heeren, van my ghegaen, dat hy door dy spreken soude?

+ Zidekia slaet Micha. 1.Reg. 22.c.24.

i Iob 16.b.10. Marc. 14.g.65.

24

Micha sprack: Siet, du salt het sien, wanneer du in ^k† de binnenste kamer komest, dat du dy verstekest.

k† And. van eener kamer in de ander loopest.

25

Ende de Koninc Israels sprack: Neemt Micha, ende laet hem blijuen by Amon den Stadtvoocht, ende by Ioas den sone Melech.

26

Ende segt: So spreect de Koninck: Legt desen in de gheuanckenisse, ende spijst hem met broot ende water der droeffenissen, tot dat ick met vreden weder kome.

27

Micha sprack: Koemstu met vreden weder, so en heeft de Heere door my niet ghesproken. Ende hy sprack: Hoort toe, ghy volcken alle.

28

Also tooch de Koninck Israels op, ende Iosaphat de Koninc Iuda, na Ramoth in Gilead.

29

Ende de Koninc Israels sprack tot Iosaphat: Ick wil my verkleeden, ende inden strijdt komen: du daerenteghen hebbe dyne kleederen aen: ende de Koninck Israels verkleedde hem, ende quam inden strijdt.

D.30

Nu de Koninck te Syrien hadde synen Ouersten ruyteren gheboden: Ghy en sult niet strijden, noch teghen kleyn noch tegen groot, maer teghen den Koninck Israels alleen.

31

^l Doe nu de Ouerste ruyters, Iosaphat sagen, dachten sy: Het is de Koninck Israels, ende togen rontom, teghen hem te strijden: doch Iosaphat schreydde, ende de Heere halp hem, ende God wenddese van hem.

l 1.Reg. 23.d.31.

32

Want doe de Ouerste ruyters saghen, dat hy de Koninck Israels niet en was, keerden sy hen van hem af.

33

^m Doch daer spande een man synen boghe, ⁿ ongheuaerlick, ende schoot den Koninck Israels tusschen het pantzier ende hangsel: doe sprack hy tot synen voerman: ⁺ Keert dyne hant, ende voert my wt den heyre, want ick ben ghewondt.

m 1.Reg, 23.d.34

n Of, ongewisse, And. hardt,

+ Ahab wert dootgheschoten.

34

Ende den strijdt ^o† nam toe dies daechs: ende de Koninck Israels stont op synen waghen teghen de Syriers, tot aen den auont: ende sterf doe de Sonne onderghinck.

o† And. hielt op,