Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat vij. Capittel.

1. Elisa verkondicht den Samariteren verlossinghe ende oueruloet, 3. vier malaetschen die haer leuen waghen, 5. beuindent ende verkrijghent, 9. brengent in de stadt, 12. ende blijft onghelooft, tot dat hem de waerheyt aen alle zijden voor gheeft, 17. een ongheloouich Ridder koemt om, na den woorde des Heeren.

A.1

ENDE Elisa sprack: ⁺ Hoort des Heeren woort: so spreeckt de Heere: ^a Morghen om dese tijt, sal een schepel ^b† semelmeels

+ Elisa propheteert van der Samariters verlossinghe, ende oueruloet.

a 2.Reg. 7.b.16

b† and. meelbloeme

[fol. 126r]

eenen sikel ghelden, ende twee schepel gersten eenen sikel, onder der poorte te Samaria.

2

Doe antwoordde een Ridder, op welckers hant hem de Koninck leende, den man Gods, ende sprack: Ende wanneer de Heere vensteren inden Hemel maeckte, hoe konde sulcks gheschieden? Hy sprack: Siet daer, met dynen oogen saltu het sien, ende daer niet van eten.

3

Ende daer waren vier malaetsche mannen by ^c† der deure voor der poorten: ende een sprack ten anderen: Wat willen wy hier blijuen tot dat wy steruen?

c† an. den inganc

4

Wanneer wy alreede dochten in de stadt te komen, so is daer dieren tijt in der stadt, ende moesten daer doch steruen: Blijuen wy daerentegen hier, so moeten wy oock steruen: so laet ons nu henen gaen, ende tot den heyre der Syriers vallen: laten sy ons leuen, so leuen wy: dooden sy ons, so zijn wy doot.

5

Ende maecten hen vroech op, dat sy ten heyre der Syriers quamen: ende doe sy voor aen de plaetse des legers quamen, siet, doe en was daer niemant.

6

Want de Heere hadde de Syriers laten hooren een gheluydt van peerden, ⁺ waghenen, ende grooter heyrkracht, dat sy onder malcanderen spraken: Siet, de Koninck Israels heeft teghen ons ghehueret de Koningen der Hethiten, ende de Koningen der Egypters, dat sy ouer ons komen sullen.

+ God verschrict ende veriaecht de Syriers. 2.Macha. 5.a.2. Esaie 13.a.4.

7

Ende maeckten hen op, ende vloden alst noch duyster was, ende lieten hare hutten, peerden ende ezels in den legher, als het stonde, ende vloden met haren leuen daer van.

8

Als nu de malaetsche aen de plaetse des leghers quamen, gingen sy in der hutten eene, aten ende droncken, ende namen siluer, gout ende kleederen, ende gingen henen ende verberchdent: ende quamen weder, ende ginghen in een ander hutte, ende namen daer wt, ende ginghen henen, ende verberchdent.

9

Doch een sprack ten anderen: Laet ons also niet doen, desen dach is eenen dach eener goeder bootschap: so wy dat verswijghen ende beyden, tot dat het licht morgen wert, so sal onse misdaet gheuonden worden: so laet ons nu henen gaen, dat wy henen komen, ende seggent den huyse des Konincx aen.

B.10

Ende doe sy henen quamen, riepen sy voor der poorte der stadt, ende seydent hen aen, ende spraken: Wy zijn ten legher der Syriers ghekomen, ende siet, daer is niemant meer, noch gheens menschen stemme, maer peerden ende ezels aenghebonden, ende de hutten als sy staen.

11

Doe riepmen de poortwachters, dat sy het daer binnen aenseyden, in den huyse des Konincx.

12

Ende de Koninck stondt op in der nacht, ende sprack tot synen knechten: Laet v segghen, hoe de Syriers met ons omgaen: sy weten dat wy hongher lijden, ende zijn wt den legher ghegaen, dat sy hen in den velde versteken, ende dencken: Wanneer sy wt der stadt gaen, so willen wyse leuendich grijpen, ende in de stadt komen.

13

Doe antwoordde syner knechten een, ende sprack: Men neme de vijf ouerghebleuen peerden, die noch hier binnen zijn ouerghebleuen, (siet, die zijn hier binnen ouerghebleuen van aller veelheydt in Israel, die alle te niete gheworden is) die laet ons henen senden, ende toesien.

14

Doe namen sy twee waghenen met peerden, ende de Koninck sandtse den legher der Syriers na, ende sprack: Treckt henen, ende siet toe.

15

Ende doe sy hen natoghen tot aen de Iordaen, siet, doe lach den wech vol kleederen ende ghereedtschap, dat de Syriers van hen gheworpen hadden, doe sy hen haesteden. Ende doe de boden weder quamen, ende seydent den Koninck aen,

16

Ghinck het volck wt, ende beroofde den legher der Syriers: ende een schepel semelmeels galdt eenen sikel, ende twee schepel gersten, oock eenen sikel, ^d na den woorde des Heeren.

d 2.Reg. 7.a.1.

17

Ende de Koninck bestelde den Ridder, ⁺ op des handt hy hem leende, onder de poorte: ende het volck vertradt hem in der poorte, dat hy sterf, als de man Gods ghesproken hadde, doe de Koninck tot hem af quam.

+ De ongeloouige Ridder koemt om.

18

Ende het geschiedde ghelijck de man Gods den Koninck seyde, doe hy sprack: Morgen om dese tijt, sullen twee schepel gersten eenen sikel ghelden, ende een schepel semelmeels eenen sikel, onder der poorte te Samaria,

19

Ende de Ridder, den man Gods antwoordde, ende sprack: Siet, wanneer de Heere vensteren aen den Hemel maeckte, hoe konde sulcks gheschieden? Hy daerenteghen sprack: Siet, met dynen ooghen saltu het sien, ende daer niet van eten.

20

Ende het ghinck hem euen also, want het volck vertradt hem in der poorte, dat hy sterf.