Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat vi. Capittel.

1. Elisa maeckt het ijser swemmen, 8. de Koninck wt Syrien, dies laghen hy ontdeckt, wil hem vanghen. 15. ende hy wert van God wonderbaerlick verlost, 18. brengt syne vyanden, met blintheyt gheslaghen tot Samaria, 21. weert des Konincks handen van hen af, 23. ende beschaffet hen met aller weldaet, oock vrijen wederkeer na huys, 24. Samaria wert van den Syriers beleyt, 25. met hongher op het heftichste beladen, 30. de Koninck wil Elisa den kop af houwen.

A.1

DE kinderen der Propheten spraken tot Elisa: ⁺ Siet, de ruymte daer wy voor dy woonen, is ons te enghe.

+ Elisa de Propheet maeckt het ijser swemmen.

2

Laet ons aen de Iordaen gaen, ende eenen yeghelicken aldaer houten halen, dat wy ons aldaer een stede bouwen, daer wy woonen: hy sprack: Gaet henen.

3

Ende daer sprack een: Lieue, gaet met dynen knechten. Hy sprack: Ick wil mede gaen.

4

Ende hy ghinck met hen: Ende doe sy aen de Iordaen quamen, hieuwen sy hout af.

5

Ende doe daer een eenen boom velde, viel het ijser int water: Ende hy schreydde, ende sprack: O wee, mijn heere, daertoe is het gheleent.

6

Doch de man Gods sprack: Waer isset henen geuallen? Ende doe hy hem de stede wees, hieuwe hy een hout af, ende stiett aldaer henen: Doe swemde het ijser.

7

Ende hy sprack: Neemt het op. Doe reckte hy zijn hant wt, ende nam het op.

8

Ende de Koninck wt Syrien, voerde eenen krijch teghen Israel, ende beraedtslaechde hem met synen knechten, ende sprac: Wy willen ons legheren, daer ende daer.

9

Doch de man Gods sandt totten Koninck Israels, ende liet hem segghen: Hoedt dy, dat du aen die plaetse niet en treckest: want de Syriers rusten aldaer.

B.10

So sandt dan de Koninck Israels henen aen die plaetse, die hem de man Gods seyde, verwaer dese, ende wachtede hem aldaer, ende en dede dat niet eenmael oft tweemael alleen.

11

Doe wert het herte des Konincks te Syrien, gheturbeert daer ouer, ende riep syne knechten, ende sprack tot hen: ^a Wilt ghy het my dan niet segghen? Wie is van den onsen tot den Koninck Israels gheuloden?

a 1.Samu. 22.a.8.

12

Doe sprack syner knechten een: Niet also, mijn heere Koninc, maer Elisa de Propheet in Israel seyt het altemael den Koninck Israels, wat du in der kamer spreeckst, daer dynen legher is.

13

Hy sprack: So gaet henen, ende siet, waer hy is, dat ick henen sende, ende late hem halen: ende sy seyden hem aen, ende spraken: Siet, hy is te Dothan.

14

Doe sandt hy henen peerden ende wagenen, ende een groote macht: ende doe sy daer by nacht henen quamen, omgauen sy de stadt.

15

Ende de dienaer des mans Gods stondt vroech op, ⁺ dat hy hem opmaeckede ende wttoghe: ende siet, doe lach een macht om de stadt henen, met peerden ende waghenen: doe sprack synen iongen tot hem: O wee, mijn heere, hoe willen wy nu doen?

+ God verlost Elisa wonderbaerlick.

16

Hy sprac: ^b Vreest dy niet, want dier is meer, die by ons zijn, dan dier, die by hen zijn.

b 2.Para. 32.a.7.

17

Ende Elisa badt, ende sprack: Heere, opent hem de ooghen, dat hy sie: doe opende de Heere den ionghen syne ooghen, dat hy sach: ende siet, doe was den berch vol vyerigher peerden ende waghenen om Elisa henen.

18

Ende doe sy tot hem af quamen, badt Elisa, ende sprack: Heere, slaet dit volck met blintheyt: ^c ende hy sloechse met blintheyt, na den woorde Elisa.

c Gene. 19.b.11.

19

Ende Elisa sprack tot hen: Dit en is den wech niet, noch de stadt, volghet my na, ick wil v leyden tot den man, dien ghy soeckt: ende leyddese na Samaria.

C.20

Ende doe sy tot Samaria quamen, sprack Elisa: Heere, opent desen de ooghen, dat sy sien: ende de Heere opende hen de ooghen, dat sy saghen, ende siet, doe waren sy midden in Samaria.

21

Ende de Koninck Israels, doe hyse sach, sprack hy tot Elisa: Mijn vader, sal ickse slaen?

22

Hy sprack: Du en saltse niet slaen: die du met dynen sweerde ende boghe vanghest, die slaet: sett hen broot ende water voor, dat sy eten ende drincken, ende laetse tot haren heere trecken.

23

Doe wert een groote maeltijt bereydet: ende doe sy ghegheten ende ghedroncken hadden, liet hyse gaen, dat sy tot haren heere toghen: na dier tijdt en quamen de krijchslieden der Syriers niet meer in Israel.

24

Na desen begaf het hem, dat Benhadad de Koninck te Syrien, alle zijn heyr vergaderde, ende tooch op, ende beleyde Samaria.

25

Ende daer was eenen grooten dieren tijdt te Samaria: ⁺ sy beleyden ymmers de stadt, tot dat eenen ezelskop tachtentich siluerlinghen, ende een vierendeel Kab duyuenmest, vijf siluerlinghen galdt.

+ Eenen grooten dieren tijt is te Samaria.

26

Ende doe de Koninck Israels op de mueren gaen woude, riep hem een wijf aen, ende sprac: ^d Helpt my, mijn heere Koninck.

d 2.Sam. 14.a.4.

27

Hy sprac: Helpt dy de Heere niet, waer af sal ick dy helpen? van den dorschvloer oft van der wijnperssen?

28

Ende de Koninck sprack tot haer: Wat is dy? sy sprack: Dit wijf sprack tot my: Gheeft dynen sone hier, dat wy hem heden eten, morghen willen wy mynen sone eten.

29

So hebben wy mynen sone ghekoockt, ende ghegheten: ⁺ ende ick sprack tot haer aen den anderen daghe: Gheeft dynen sone hier, ende laet ons eten: doch sy heeft haren sone versteken.

+ Merckt dese grousame daet Leuit. 26.c.29. Deute. 28.f.53

D.30

Doe de Koninck de woorden des wijfs hoorde, verscheurde hy syne kleederen, in dien als hy henen ginck op de mueren: doe sach alle het volck dat hy eenen sack onder aent lichaem aen hadde.

31

Ende hy sprack: ^e God doe my dit ende dat, so het hooft Elisa des soons Saphat, heden op hem staen sal.

e 1.Regum. 19.a.2. ende. 20.b.10.

32

Elisa nu satt in zijn huys, ende de Oudtsten saten by hem: ende ^f hy sandt eenen man voor hem henen: doch eer de bode tot hem quam, sprack hy tot den Oudtsten: Hebt ghy ghesien, hoe dat hy ^g dit moordtkint, heeft hier ghesonden, dat hy mijn hooft afhouwe? Siet toe, wanneer de bode koemt, dat ghy de deure toesluyt, ende stoot hem met der deure wech: siet, het ruysschen der voeten zijns heeren volcht hem na.

f De Koninck

g Dat is, de sone Ahab, die den Naboth met bewillinghe ghemoort heeft.

33

Doe hy noch also met hen sprac, siet, doe quam de bode tot hem af, ende sprack: Siet, ^h Sulck quaet koemt van den Heere: wat sal ick meer van den Heere verwachten?

h Ia, also gaet het ons, wanneer wy uwen God dienen, ghy heyloose Propheten: hoe veel beter hadden wy het, doe wy Baal dienden. Iere. 44.