Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ij. Capittel.

1. Dauids beuel aen Salomo voor synen doodt, 13. Adonia begheert Abisag, 23. tot zijn verderf. 26. AbIathar werdt vant Priesterdom gheset, 28. Ioab, 36. ende Simei ghedoodt.

A.1

ALs nu den tijt aen quam dat Dauid steruen soude, ⁺ gheboot hy synen sone Salomo, ende sprack:

+ Dauids beuel aen Salomo voor synen doot

2

^a Ick ga henen den wech der gantscher werelt: so zijt ghetroost, ende weest een man.

a Iosue 23.b.14. Deute. 31.b.14.

3

Ende neemt waer de wacht des Heeren dijns Gods, dat du wandelst in syne weghen, ende houdest syne wijse, geboden, rechten, ende ghetuygenissen, ^b als gheschreuen staet in de Wet Mose: op dat du kloeck zijst in allen dat du doest, ende waer du dy henen wendest.

b Deut. 17.b.16.

4

Op dat de Heere zijn woort verwecke, ^c dat hy ouer my gesproken heeft, ende gheseyt: Werden dyne kinderen haren wech bewaren, dat sy trouwelicken, ende van gantscher herten, ende van gantscher ziele voor my wandelen, so sal van dy nemmermeer een man ontbreken, op den Stoel Israels.

c 2.Samu. 7.b.12.

5

Oock weetstu wel, ⁺ wat my Ioab de sone ZeruIa gedaen heeft: ^d wat hy dede den tween Velt-

+ Ioab.

d 2.Sam. 3.c.27. ende 20.b.10.

[fol. 113r]

hooftlieden Israels, Abner den sone Ner, ende Amasa den sone Iether, die hy verworcht heeft, ende vergoot krijchsbloedt in vrede: ende dede krijchsbloet aen synen gordel, die om syne lendenen was, ende aen syne schoenen, die aen syne voeten waren.

6

Doet na dyner wijsheydt, dat du zijn grauw hayr, niet met vreden onder ter Hellen brengest.

7

Oock saltu den kinderen ^e Barsillai des Giliaditers, ⁺ barmherticheydt bewijsen, dat sy by dynen dissche eten: want also deden sy by my, doe ick voor Absalom dynen broeder vluchtede.

e 2.Sam. 17.c.27. ende 19.d.31.

+ Barsillai.

8

Ende siet, ⁺ du hebst by dy Simei den sone Gera, des soons Iemini van Bahurim, ^f die my schandelicken vloeckte ter tijdt, doe ick na Mahanaim ghinck, hy dannoch quam af my tegen aen de Iordaen: Doe swoer ick hem by den Heere, ende sprack: Ick en wil dy niet dooden met den sweerde:

+ Simei.

f 2.Sam. 16.a.5. ende 19.b.19.

9

Du dannoch laet hem niet onschuldich zijn: want du bist een wijs man, ende salt wel weten, wat du hem doen salt, dat du zijn grauw hayr, met bloede onder in de Helle brenghest.

B.10

^g Also ontsliep Dauid met synen vaderen, ⁺ ende wert begrauen in der stadt Dauids.

g Actu. 2.c.29. ende 13.d.36.

+ Dauid sterft als hy hadde 70. Iaer geleeft 2.Sam. 5. ende 40. Iaer gheregeert.

11

Den tijt nu die Dauid Koninck gheweest is ouer Israel, is veertich Iaer: ^h Seuen Iaer was hy Koninck te Hebron, ende dry ende dertich Iaer te Ierusalem.

h 2.Sam. 5.a.4.

12

ⁱ Ende Salomo sat op den Stoel zijns vaders Dauids, ende zijn Konincrijck wert seer standachtich.

i 1.Para. 29.c.23.

13

Ende Adonia de sone Hagith, ⁺ quam in tot BathSeba, der moeder Salomo, ende sy sprack: ^k koemstu oock met vreden? Hy sprack: Ia.

+ Adonia begheert Abisag.

k 1.Samu. 16.a.4

14

Ende sprack: Ick hebbe wat met dy te spreken. Sy seyde: Segt aen.

15

Hy sprack: Du weetst, dat het Koninckrijck mijn was, ende het gantsche Israel hadde hem op my gerichtet, dat ick Koninck zijn soude: doch nu is het Koninckrijck ghewendet, ende mijns broeders gheworden, van den Heere isset hem gheworden.

16

Nu bidde ick een bede van dy, du en woudest mijn aenghesicht niet beschamen. Sy sprack tot hem: Segt aen.

17

Hy sprac: Spreect met den Koninck Salomo, (want hy en sal dijn aengesicht niet beschamen) dat hy my geue ^l Abisag van Sunem ten wijue.

l 1.Regum 1.a.4.

18

BathSeba sprack: Wel, ick wil met den Koninck dynent haluen spreken.

19

Ende BathSeba quam in totten Koninck Salomo, met hem te spreken Adonias haluen: Ende de Koninck stondt op, ende ghinck haer teghen, ende badtse aen, ende settede hem op synen Stoel: ende des Konincx moeder wert eenen stoel gheset, dat sy haer settede tot zijnder rechter zijden.

C.20

Ende sy sprac: Ick bidde een kleyn bede van dy, du en woudest mijn aengesicht niet beschamen. De Koninck sprack tot haer: Bidt mijn moeder, ick en wil dijn aenghesicht niet beschamen.

21

Sy sprack: Latet Abisag van Sunem, dynen broeder Adonia ten wijue gheuen.

22

Doe antwoordde de Koninck Salomo, ende sprac tot syner moeder: Waerom biddestu om Abisag van Sunem, den Adonia? Biddet hem het Konincrijck oock: want hy is mijn grootste broeder, ^m ende heeft den Priester AbIathar, ende Ioab den sone ZeruIa.

m 1.Reg. 1.a.7.

23

Ende de Koninck Salomo swoer by den Heere, ende sprac: God doe my dit ende dat, Adonia sal dat teghen zijn leuen ghesproken hebben.

24

Ende nu, so warachtich als de Heere leeft, die my ⁿ beuestighet heeft, ende sitten laten op den Stoel mijns vaders Dauids, ende die my een huys ghemaect heeft, ^o als hy gesproken heeft, heden sal Adonia steruen.

n Ofte, stadtgrijpich ghemaeckt, and. toebereydet,

o 2.Sam. 7.b.12.

25

Ende de Koninck Salomo sandt henen, ⁺ door Benaia den sone Ioiada, die sloech hem dat hy sterf.

+ Adonia werdt ghedoodt.

26

Ende tot den Priester AbIathar sprack de Koninck: ⁺ Gaet henen na Anothoth op dynen acker, want du bist des doots: Doch ick en wil dy heden niet dooden: want du hebst de Arcke des Heeren voor mynen vader Dauid ghedraghen, ende hebst mede gheleden, waer mijn vader gheleden heeft.

+ AbIathar de Priester werdt afgheset.

27

Also verstiet Salomo den AbIathar, dat hy niet en mochte Priester des Heeren zijn: ^p Op dat veruult worde des Heeren woort, dat hy ouer het huys Eli ghesproken hadde tot Silo.

p 1.Sam. 2.d.31.

28

Ende dit geruchte quam voor Ioab: want Ioab hadde aen Adonia ghehangen, ⁺ hoewel niet aen Absalom: Doe vluchtede Ioab in de Hutte des Heeren, ende vatede de hoornen des Altaers.

+ Ioab vlucht.

29

Ende het wert den Koninck Salomo aengeseyt, dat Ioab ter Hutten des Heeren gheuloden ware, ende siet, hy staet by den Altaer: Doe sandt Salomo Benaia den sone Ioiada henen, ende sprac: Gaet henen, ende slaet hem.

D.30

Ende doe Benaia ter Hutten des Heeren quam, sprack hy tot hem: So seyt de Koninc: Gaet hier wt. Hy sprack: Neen, hier wil ick steruen: Ende Benaia seyde sulcks den Koninck weder, ende sprack: So heeft Ioab ghesproken, ende so heeft hy my gheantwoort.

31

De Koninck sprack tot hem: Doet als hy gheseyt heeft, ende slaet hem, ende begraeft hem: dat du dat bloedt, dat Ioab te vergheefs vergoten heeft, van my doest, ende van mijns vaders huys.

32

Ende de Heere hem zijn bloet betale op synen kop, dat hy twee mannen gheslaghen heeft, die rechtueerdigher ende beter waren dan hy, ende heeftse verworcht met den sweerde, dat mijn vader Dauid daer niets van en wiste, namelicken, ^q Abner den sone Ner, den Velthooftman ouer Israel, ende Amasa den sone Iether, den Veldthooftman ouer Iuda.

q 2.Sam. 3.c.27. ende 20.b.10.

33

Dat haer bloet betaelt worde op den kop Ioab, ende zijns zaets eewichlick: Daerentegen Dauid ende zijn zaet, zijn huys, ende synen Stoel, vrede hebbe eewichlick van den Heere.

34

Ende Benaia de sone Ioiada, ⁺ ghinck op, ende sloech hem, ende doodde hem: ende hy werdt begrauen in zijn huys in der woestijne.

+ Ioab wert gedoodt.

35

Ende de Koninc settede Benaia den sone Ioiada in zijn stede ouer het heyr, ^r ende Zadok den Priester settede de Koninck in AbIathars stede.

r Hesek. 44.b.15.

36

Ende de Koninck sandt henen, ⁺ ende liet Simei roepen, ende sprac tot hem: bouwet dy een huys te Ierusalem, ende woont aldaer, ende en gaet van daer niet wt, noch hier noch daer henen.

+ Simei.

37

Welckes daechs du salt wt gaen, ende ouer de beke Kidron gaen, so weet, dat du den doot steruen moest, dijn bloet zy op dynen kop.

38

Simei sprack ten Koninck: Dat is een goede meyninghe: Als mijn heere de Koninck gesproken heeft, so sal dijn knecht doen: Also woonde Simei te Ierusalem langhen tijt.

39

Ende het gheuiel na dry Iaren, dat twee knechten den Simei ontliepen, tot Achis den sone Maecha, den Koninck te Gad: ende het werdt Simei aengheseyt: Siet, dyne knechten zijn te Gad.

E.40

Doe maecte hem Simei op, ende zadelde synen ezel, ende tooch henen na Gath tot Achis, dat hy syne knechten sochte: Ende doe hy daer henen quam, bracht hy syne knechten weder van Gath.

[fol. 113v]

41

Ende het werdt Salomo aengheseyt, dat Simei henen ghetoghen ware na Ierusalem na Gath, ende weder ghekomen.

42

Doe sandt de Koninck henen, ende liet Simei roepen, ende sprack tot hem: Hebbe ick dy niet ghesworen by den Heere, ende dy betuycht ende gheseydt: Welcks daechs du werdest wtrecken, ende hier oft daer henen gaen, dat du weten soudest, du moetest den doodt steruen? Ende du sprakest tot my: Ick hebbe een goede meyninge ghehoort.

43

Waerom en hebstu dy dan niet gehouden na den Eedt des Heeren, ende ghebode dat ick dy gheboden hebbe?

44

Ende de Koninck sprack tot Simei: ^{+ s} Du weetst alle de boosheydt, dier dy dijn herte kenlick is, die du mynen vader Dauid ghedaen hebst: De Heere heeft dyne boosheyt betaelt op dynen kop.

+ Simei wert gedoodt.

s 1.Samu. 16.a.5.

45

Ende de Koninck Salomo is gheseghent, ende den Stoel Dauids sal beuesticht zijn voor den Heere eewichlick.

46

Ende de Koninck gheboot Benaia den sone Ioiada, die ghinck wt ende sloech hem dat hy sterf: Ende het Konincrijck wert beuesticht door Salomo hant.