Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat iij. Capittel.

1. Salomo neemt een Heydisch wijf, 5. bidt den Heere om wijsheyt, 10. ende verkrijchtse met tsamen rijckdom ende eere, dat zijns ghelijcken niet en is, 16. van eenen wijsen ende scherpsinnighen gherichte Salomo, wt de heymelicheyt der natueren vlietende.

A.1

ENde Salomo ^{a *} vermaechschapte hem met Pharao den Koninck in Egypten, ⁺ ende nam Pharaos dochter, ende brachtse in de stadt Dauids, tot dat hy bouwede zijn huys, ende des Heeren huys, ende mueren rontom Ierusalem.

a Deute. 7.a.3.

* Of beuriendede

+ Salomo neemt een Heydensch wijf.

2

^b Doch het volck offerde noch op de hoochten: want daer en was noch gheen huys ghebouwet den Name des Heeren, tot op die tijt.

b Deute. 12.b.17.

3

Salomo nu hadde den Heere lief, ende wandelde na de zeden zijns vaders Dauids: behaluen dat hy op de hoochten offerde ende roockte.

4

^c Ende de Koninc ghinck henen na Gibeon, aldaer te offeren: want dat was een heerlicke hoochte: Ende Salomo offerde duysent brantoffer op denseluen Altaer.

c 2.Para. 1.a.3.

5

^d Ende de Heere verscheen Salomo te Gibeon, in den droom des nachts, ende God sprack: Biddet wat ick dy gheuen sal.

d 1.Reg. 9.a.2.

6

Salomo sprack: Du hebst by mynen vader Dauid dynen knecht, groote barmherticheyt gedaen, als hy dan voor dy gewandelt heeft, in waerheyt ende gherechticheydt, ende met een oprecht herte voor dy, ende hebst hem dese groote barmherticheyt ghehouden, ende hem eenen sone ghegeuen, die op synen Stoel sate, als het dan als nu voor ooghen is.

7

^e Nu Heere mijn God, du hebst dynen knecht ten Koninck ghemaect, in mijns vaders Dauids stede: ⁺ So ben ick een kleyn iongelinc, weet niet, noch mynen wtganck, noch inganck.

e Sapient. 9.a.4. 2.Para. 1.a.9.

+ Salomo bidt van God wijsheydt, welcks alle goedt met hem brenget. Ende dit treflick exempel is allen Uorsten ende heeren voorghestelt, ten salighen regiment harer landen ende lieden.

8

Ende dijn knecht is onder den volcke, dat du verkoren hebst, so groot, dat het niemant tellen noch beschrijuen en kan, van veelheyt haluen.

9

^* So woudestu doch dynen knecht geuen een gehoorsaem herte, dat hy dijn volck richten moge, ende verstaen, wat goet ende quaet is: want wie vermach dit, dijn machtich volck te richten?

* 2.Para. 1.b.10.

B.10

Dat beuiel den Heere wel, dat Salomo sulcx badt.

11

Ende God sprack tot hem: Dewijle dat du sulcx biddest, ende en biddest niet om een lanck leuen, noch om rijckdom, noch om dyner vyanden ziele, maer om verstant gherichte te hooren:

12

Siet, so hebbe ick ghedaen na dyne woorden: ^f Siet, ick hebbe dy een wijs ende verstandich herte ghegheuen, dat dijns ghelijcken voor dy niet gheweest en is, ende na dy niet opkomen en sal.

f Eccles.1.b.13.

13

^g Daertoe dat du niet ghebeden en hebst, hebbe ick dy oock ghegheuen, namelick: Rijckdom ende eere, dat dijns gelijcken niemant onder den Koninghen en is te dynen tijden.

g Matth. 6.d.33. Psalm. 37.c.25. ende 55.c.23. Sapient. 7.b.11.

14

Ende so du salt in myne weghen wandelen, dat du houdest myne zeden ende gheboden, ghelijck ^h als dijn vader Dauid ghewandelt heeft, so wil ick dy gheuen een lanck leuen.

h 1.Regum. 15.a.4

15

Ende doe Salomo opwaeckte, siet, doe was het eenen droom: ⁱ Ende quam te Ierusalem, ende tradt voor de Arcke des Verbondts des Heeren, ende offerde brandtoffer ende danckoffer: Ende maecte een groote maeltijt alle synen knechten.

i 2.Para. 1.b.13

16

Te dier tijdt quamen twee ^k Hoeren ten Koninck, ende traden voor hem.

k Het Hebreusch woordt, beduydt een hoere ende oock een weerdinne. Ende dewijle de hoeren, oft niet en baren, oft so sy baren, hare vruchten ombrengen, oft ten minsten niet lief en hebben, so houden de gheleerden veel meer, dit sullen weerdinnen geweest zijn, welcker mannen te dier tijt haers handels haluen niet tehuys geweest en zijn.

17

Ende het een wijf sprack: Och mijn heere, ick ende dit wijf woonden in een huys, ende ick quam by haer inden huyse int kinderbedde.

18

Ende na dry daghen doe ick ghebaert hadde, baerde sy oock: Ende wy waren by malcanderen, dat daer niemandt vreemdts met ons en was in huys, sonder alleen wy beyden.

19

Ende deses wijfs sone sterf in der nacht, want sy hadde hem in den slaep doot ghedruckt.

C.20

Ende sy stondt in der nacht op, ende nam mynen sone van myner zijden, doe dijn maget sliep, ende leyde hem in haren arm, ende haren dooden sone, leyde sy in mynen arm.

21

Ende doe ick des morgens opstondt, mynen sone te sooghen, siet, doe was hy doot: Doch des morghens sach ick hem euen aen, ende siet, het en was mijn sone niet, dien ick ghebaert hadde.

22

Het ander wijf sprack: Niet also, mijn sone leeft, ende dijn sone is doot: Ghene daerentegen sprack: Niet also, dijn sone is doot, ende mijn sone leeft: Ende spraken also voor den Koninck.

23

Ende de Koninck sprack: Dese spreect, Mijn sone leeft, ende dijn sone is doot. Ende ghene spreeckt: Niet also, dijn sone is doot, ende mijn sone leeft.

24

Ende de Koninck sprack: ^{+ l} Haelt my een sweert hier: Ende doe het sweert voor den Koninck gebracht wert,

+ Een wijs ende scherpsinnich gerichte Salomo wt de heymelicheydt der naturen vlietende

l Susan. f.51.

25

Sprack de Koninck: Deylt dat leuendige kint in twee deelen, ende gheeft deser de helft, ende ghener oock de helft.

26

Doe sprack het wijf welckers sone leefde, ten Koninck, (want ^m haer moederlick herte ontbrandde ouer haren sone) Och mijn heere, geeft haer dat kint leuendich, ende en doodt het niet: Ghene daerentegen sprack: Het en zy noch mijn noch dijn: Laet het deylen.

m Gene. 43.d.30.

27

Doe antwoordde de Koninck, ende sprack: Gheeft deser het kint leuendich, ende en doodt het niet: Die is zijn moeder.

28

Ende dat oordeel dat de Koninck ghesproken hadde, wert luydtbaer voor het gantsche Israel: Ende vreesden hen voor den Koninck, want sy saghen dat de wijsheyt Gods in hem was, gherichte te houden.