Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxiiij. Capittel.

1. Dauid vertoornt int tellen des volcks, den Heere, 10. wert zijnder sonden ghewaer, 12. ende, so hem dryerley straffe wert opgheleyt, kiest meer in Gods, dan in menschen handen te vallen, 17. hem is wee om der straffe wille der onschuldigher schapen, 19. koopt een ruymte den Heere eenen Altaer te bouwen, 14. ende wil niet dat hem ten offer yet gheschoncken sal worden.

A.1

ENde den toorn des Heeren vergrimde weder teghen Israel, ^{+ a} ende beweechde Dauid onder hen, dat hy sprack: Gaet henen: Telt Israel ende Iuda.

+ Dauid laet het volc tellen, wt Gods heymelicken gerichte daertoe bewoghen.

a 1.Para. 21.a.1.

2

Ende de Koninck sprack tot Ioab: synen Velthooftman: Gaet rontom in allen stammen Israels, van Dan aen tot Berseba toe, ^b ende telt het volck, dat ick wete, hoe vele dat het is.

b Exodi. 30.b.11.

3

Ioab sprack totten Koninck: De Heere dijn God doe tot desen volcke, als het nu is, noch hondert mael so vele, dat mijn heere de Koninck zijnder ooghen lust daer aen sie: Doch wat heeft mijn heere de Koninck tot deser saken lust?

4

Doch des Konincx woort ginck voort teghen Ioab ende de Hooftlieden des heyrs: Also tooch Ioab wt, ende de Hooftlieden des heyrs, van den Koninck, dat sy het volck Israels telden.

5

Ende ginghen ouer de Iordaen, ende legherden hen tot Aroer, ter rechter handt der stadt die in der beke Gad leyt, ende tot Iaeser.

6

Ende quamen te Gilead, ende int nederlant Hadsi, ende quamen te DanIaan, ende rontom Zidon.

7

Ende quamen tot der vaster stadt Tyro, ende allen steden der Heuiters ende Cananiters, ende quamen wt aent Zuyden Iuda tot Berseba.

8

Ende toghen int gantsche lant rontom, ende quamen na neghen maenden ende twintich daghen te Ierusalem.

9

Ende Ioab gaf den Koninck de summe des volcx, ⁺ dat ghetelt was: Ende daer waren in Israel, acht hondertmael duysent stercke mannen, die het sweert wttoghen, ende in Iuda vijf hondert mael duysent mannen.

+ Summe des volcks Israels ende Iuda.

B.10

Ende het herte sloech Dauid, na dien als het volck ghetelt was: Ende Dauid sprack totten Heere: Ick hebbe swaerlick ghesondicht, dat ick dat gedaen hebbe, ende nu Heere, neemt de misdaet dijns knechts wech, want ick hebbe gantsch sottelick ghedaen.

11

Ende doe Dauid des morghens opstondt, ⁺ quam des Heeren woordt tot Gad den Prophete, Dauids Siender, ende sprack:

+ Gad de Propheet.

12

Gaet henen, ende spreeckt met Dauid: So seyt de Heere: Dryerley brenghe ick tot dy, verkiest dy dier een wt, dat ick dy doe.

13

Gad quam tot Dauid, ende seyde het hem aen, ende sprack tot hem: Wiltu, dat seuen Iaer lanck dieren tijdt in dijn landt komen? Oft dat du dry maenden voor dyne wederpartijen vlieden moe-

[fol. 112r]

test, ende sy dy veruolghen? Oft dat dry daghen lanck Pestilencie in dynen lande zy? So merckt nu ende siet toe, wat ick weder segghen sal dien, die my hier ghesonden heeft.

14

Dauid sprack tot Gad: ^{+ c} My is seer banghe, doch laet ons in de handt des Heeren vallen, (want syne barmherticheyt is groot) ick en wil niet in der menschen hant vallen.

+ Dauid verkiest Pestilencie

c Syrach. 2.c.22. Susan. c.22.

15

Also liet de Heere Pestilencie in Israel komen, van den morghen aen, tot ten bestemden tijt, dat des volcks sterf, van Dan aen te Berseba toe, tseuentich duysent mannen. ⁺

+ 70000. mannen aen der Pestilencie gestoruen.

16

Ende doe de Enghel syne hant wtstreckte ouer Ierusalem, dat hyse verdorue, ^d rouwede het den Heere ouer het quaet, ende sprack ten Enghel, tot den Verderuer int volck: Het is ghenoech, dyne hant late nu af: Ende de Enghel des Heeren was by ^e der scheure Araffna des Iebusiters.

d 1.Sam. 15.b.11.

e Of den dorschvloer 1.Para. 21.c.21.

17

Dauid nu doe hy den Enghel sach, die het volck sloech, sprack hy ten Heere: Siet, ick hebbe ghesondicht, ick hebbe de misdaet ghedaen: wat hebben dese schapen gedaen? Laet dyne hant teghen my, ende mijns vaders huys zijn:

18

Ende quam tot Dauid te dier seluer tijt, ende sprack tot hem: Gaet op, ende richtet den Heere eenen Altaer op, in der scheure Araffna des Iebusiters.

19

Also ghinck Dauid op, als Gad gheseyt, ende de Heere gheboden hadde.

C.20

Ende doe Araffna hem omwende, sach hy den Koninck met synen knechten tot hem komen, ende badt aen op zijn aenghesichte ter Aerden,

21

Ende sprack: Waerom koemt mijn heere de Koninck tot synen knechte? Dauid sprack: Te koopen van dy de scheure, ende te bouwen den Heere eenen Altaer, dat de plaghe van den volcke ophoude.

22

Doch Araffna sprack tot Dauid: Mijn heere de Koninck, neme ende offere, so het hem gheualt: Siet, daer is ^f† een Rundt ten brantoffer, ende een ^g† sledde, ende de ghereetschap dat ten offer behoort, tot hout.

f† and. zijn Runderen

g† And. waghen ende ossentuych hout [te halen.]

23

Alle dinck gaf Araffna den Koninck: Ende Araffna sprack ten Koninc: De Heere dijn God late dy hem aenghenaem zijn.

24

Doch de Koninc sprack tot ^h Araffna: Niet also, maer ick wilt dy afkoopen om zijn gelt: ⁱ want ick wil den Heere mynen God gheen brantoffer doen, dat ick om niet hebbe: Also kochte Dauid de scheure ende het rundt voor vijftich sikel siluers.

h Dese Araffna sal der Iebusiten Koninck geweest zijn te Ierusalem, ende daer na tot God bekeert, vroom ende salich gheworden, ende vanden Koninckrijck afghestaen zijn, om Gods wille.

i Prouer. 3.a.9.

25

Ende bouwede aldaer den Heere eenen Altaer, ende offerde brantoffer ende danckoffer: Ende de Heere wert den lande versoent, ende de plage hieldt op, van den volcke Israels.