Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xix. Capittel.

1. Wt der ouerwinninghe Absaloms wert leet ende schande, 5. Dauid werdt ghedronghen vriendelicken met den volcke te spreken, 9. Israel bekent zijn dwaelachtige ontrouwe aen Dauid begaen, 11. Iuda sal ten eersten den Koninck weder halen, 13. ende Amasa aen Ioabs stede komen, 16. Simei ende Ziba handelen om ghenade, ende vindense, 14. desgelijcken MiphiBoseth, 31 Bersillai bewijst den Koninck veel vriendtschap, 41. Israel wil by hem meer rechts hebben dan Iuda.

A.1

ENde het werdt Ioab gheseydt: Siet, de Koninck weent, ende draecht leet om Absalom.

2

Ende wt der ouerwinninge wert dies daechs een leet onder den gantschen volcke: want het volck hadde dies daechs gehoort, dat hem de Koninck om synen sone bekommerde.

3

Ende het volck stal hem aen dien daghe, dat het niet in de stadt quam: ghelijck als hem een volck wech steelt, dat te schanden gheworden is, wanneer het in den strijt gheuloden heeft.

4

De Koninck nu hadde zijn hooft toeghewonden, ende schreydde luyde: ^a Och mijn sone Absalom, Absalom mijn sone, mijn sone.

a 2.Sam. 18.d.33.

5

Ioab nu quam totten Koninck int huys, ende sprack: Du hebst heden schaemroot ghemaeckt alle dyne knechten, die heden dyne, dyner sonen, dyner dochteren, dyner wijuen, ende dyner bywijuen zielen, verlost hebben:

6

Dat du lief hebst, die dy haten, ende hatest, die dy lief hebben: want du latest dy heden mercken, dat dy niets gheleghen is aen den Hooftlieden ende knechten: want ick mercke heden wel, wanneer dy Absalom slechts leefde, ende wy heden alle doot waren, dat dochte dy recht zijn.

7

So maeckt dy nu op, ende gaet wt, ende spreect met dynen knechten vriendelicken: want ick sweere by den Heere: Saltu niet wtgaen, so en sal daer gheen man by dy blijuen desen nacht ouer: dat sal dy ergher zijn, dan alle het quaet dat ouer dy ghekomen is, van dyner ioncheyt op tot nu toe.

8

Doe maeckte hem de Koninck op, ende settede hem in de poorte: ende men seyde het allen volcke: Siet, de Koninck sitt in de poorte: doe quam alle het volck voor den Koninck: doch Israel was gheuloden een yegelick in syne hutten.

9

Ende alle het volck in allen stammen Israels, twisteden, ende spraken: De Koninck heeft ons verlost van de handt onser vyanden, ende verlossede ons van der Philisteen handt, ende heeft moeten wt den landen vlieden voor Absalom.

B.10

So is Absalom ghestoruen inden strijdt, dien wy ouer ons ghesalft hadden: waerom zijt ghy nu so stil, dat ghy den Koninck niet weder haelt?

11

De Koninck nu sandt tot Zadok ende AbIathar den Priesteren, ende liet hen seggen: Spreect met den Oudtsten in Iuda, ende segt: Waerom wilt ghy de laetste zijn, den Koninc weder te halen in zijn huys? (Want de reden des gantschen Israels was voor den Koninck gekomen in zijn huys.)

12

Ghy zijt myne broederen, mijne beenen, ende mijn vleesch.

13

Ende tot Amasa segt: Bistu niet mijn been, ende mijn vleesch? God doe my dit ende dat, ^b so du niet salt zijn Velthooftman voor my, dijn leefdaghe in Ioabs stede. ⁺

b 2.Sam. 17.c.25. ende 20.a.4.

+ Amasa hooftman.

14

Ende hy maeckte het herte aller mannen Iuda, als eens mans: ende sy sonden henen ten Koninck: Koemt weder, du ende alle dyne knechten.

15

Also quam de Koninck weder: ⁺ Ende doe hy aen de Iordaen quam, waren de mannen Iuda tot Gilgal ghekomen, om af te trecken den Koninck te ghemoet, dat sy den Koninck ouer de Iordaen voereden.

+ Dauid koemt weder te Ierusalem.

16

^c Ende Simei de sone Gera, ⁺ des soons Iemini, die tot BaIurim woonde, haestede hem, ende tooch met den mannen Iuda af, den Koninck Dauid teghen.

c 2.Samu. 16.a.6 1.Reg. 2.d.36.

+ Simei.

17

Ende duysendt mannen waren met hem van BenIamin: ^{+ d} daertoe oock Ziba de knecht wt den huyse Sauls, met synen vijfthien sonen, ende twintich knechten, ende haesteden hen door de Iordaen voor den Koninck henen,

+ Ziba.

d 2.Samu. 9.a.1 ende 16.a.1.

18

Ende maecten dat Veyr, dat sy het ghesin des Konincx ouer voerden, ⁺ ende deden wat hem behaechde: Simei dan de sone Gera, viel voor den Koninck neder, doe hy ouer de Iordaen voer,

+ Simei bidt genade.

19

Ende sprack ten Koninck: Mijn heere, rekenet my niet toe de misdaet, ^e ende ghedenct niet, dat dy dijn knecht lijden aen dede in dien daghe, doe mijn heere de Koninck wt Ierusalem ginck, ende de Koninck en neme het niet ter herten.

e 2.Samu. 16.a.5.

C.20

Want dijn knecht bekent, dat ick ghesondicht hebbe: Ende siet, ick ben heden de eerste, die gekomen is van den gantschen ^f huyse Iosephs, dat ick mynen heere den Koninck te ghemoet af tooch.

f Dat is, Israel, of Ephraim, BenIamin ende Manasse, die onder den standaert Iosephs laghen.

21

Doch Abisai de sone ZeruIa antwoordde, ende sprack: Ende en soude Simei daerom niet steruen, so hy doch den Ghesalfden des Heeren gheuloeckt heeft?

22

Dauid daerenteghen sprack: ^g Wat hebbe ick met v te doen ghy kinderen ZeruIa, dat ghy my heden wilt ten Satan worden? Soude heden yemandt steruen in Israel? Meynstu, ick wete niet, dat ick heden een Koninck gheworden ben ouer Israel?

g 2.Sam. 16.b.18 Matth. 16.c.23.

23

Ende de Koninck sprack tot Simei: Du salt niet steruen. ende de Koninck swoer hem.

24

^h MephiBoseth de sone Sauls, ⁺ quam oock af den Koninck teghen: ende hy en hadde syne voeten, noch synen baert niet schoon ⁱ gemaect, ende syne kleederen niet ghewasschen, van dien daghe aen, doe de Koninck wech ghegaen was, tot aen den dach, doe hy met vreden weder quam.

h 2.Samu. 9.a.3.

+ MephiBoseth.

i Of, gepalieert.

25

Doe hy nu tot Ierusalem quam, den Koninck te ontmoeten, sprack de Koninck tot hem: Waerom en bistu niet met my ghetoghen MephiBoseth?

26

Ende hy sprack: Mijn heere Koninck, mijn knecht heeft my bedroghen: want dijn knecht dachte: Ick wil eenen ezel zadelen, ende daer op rijden, ende totten Koninck trecken: want dijn knecht is lam.

27

^k Daertoe heeft hy dynen knecht aenghegheuen, voor mynen heere den Koninc: ^l doch mijn heere de Koninc is als een Enghel Gods: Doet, wat dy wel gheualt.

k 2.Sam. 16.a.3

l Gene. 33.b.10. 2.Sam. 14.b.17.

28

Want alle mijns vaders huys is niets gheweest, dan lieden des doots voor mynen heere den Koninck: ^m so hebstu dynen knecht gheset onder die, die by dynen dissche eten: wat hebbe ick meer voor gerechticheyt, oft meer te schreyen aen den Koninck?

m 2.Sam. 9.a.7

29

De Koninck sprack tot hem: Wat spreecktstu noch voorder van dynen dinghen? ⁿ Ick hebbe gheseydt: Du ende Ziba deylt den acker onder malkanderen.

n 2.Sam. 16.a.4

D.30

MephiBoseth sprack ten Koninc: Hy neme het oock gantsch wech, na dien mijn heere de Koninck met vreden te huys ghekomen is.

31

^o Ende Barsillai de Gileaditer, quam af van

o 1.Reg. 2.a.7.

[fol. 110r]

Roglim, ende voerde den Koninck ouer de Iordaen, dat hy hem in der Iordaen beleydede.

32

^p Ende Barsillai was gantsch oudt, wel tachtentich Iaer, die hadde den Koninck besorcht, de wijle dat hy te Mahanaim was: want hy was een seer treflick man.

p 2.Sam. 17.c.27.

33

Ende de Koninck sprack tot Barsillai: Du salt met my ouer trecken: ick wil dy versorghen by my te Ierusalem.

34

Doch Barsillai sprack ten Koninc: Wat isset noch, dat ick te leuen hebbe, dat ick met den Koninck soude optrecken na Ierusalem?

35

Ick ben heden tachtentich Iaer oudt: hoe soude ick kennen, wat goet oft quaet is, oft smaken wat ick ete oft drincke, oft hooren wat de sanghers ende sangerschen singhen? Waerom soude dijn knecht mynen heere den Koninck voorder beswaren?

36

Dijn knecht sal met den Koninc een weynich gaen, ouer de Iordaen: Waerom wil my de Koninck sulck een vergheldinghe doen?

37

Laet dynen knecht wederom keeren, ⁺ dat ick sterue in mijnder stadt, by mijns vaders ende myner moeder graf: Siet, daer is dijn knecht Chimeham, dien laet met mynen heere den Koninc ouer trecken, ende doet hem, wat dy wel gheualt.

+ Chimeham.

38

De Koninc sprac: Chimeham sal met my ouer trecken, ende ick wil hem doen, wat ^q† dy welgheualt: Ock alles wat du aen my verkiest, dat wil ick dy doen.

q† And. my

39

Ende doe alle het volck ouer de Iordaen ghegaen was, ende de Koninck oock, kustede de Koninck den Barsillai, ende seghende hem: Ende hy keerde wederom aen zijn plaetse.

E.40

Ende de Koninck quam ouer na Gilgal, ende Chimeham tooch met hem: ende alle het volck Iuda hadde den Koninck ouer gheuoert: Doch des volcks Israels, was slechts de helft daer.

41

Ende siet, doe quamen alle de mannen Israels ten Koninck, ende spraken tot hem: Waerom hebben dy, onse broeders de mannen Iuda ghestolen, ende hebben den Koninck ende zijn huys, ouer de Iordaen geuoert, ende alle mannen Dauids met hem?

42

Doe antwoordden de mannen Iuda, dien van Israel: De Koninck behoort ons na toe: Wat zijt ghy gram daerom? Meynt ghy, dat wy van den Koninck, onderhoudinghe oft gheschencken ontfagnhen hebben?

43

So antwoordden dan die van Israel, dien van Iuda, ende spraken: Wy hebben thien mael meer by den Koninck, daertoe oock by Dauid, dan ghy: Waerom hebstu my dan so ^r geringhe gheachtet, dat het onse niet het eerste gheweest is, onsen Koninc te halen? Doch die van Iuda spraken harder dan die van Israel.

r Of, snoode, ofte verworpen