Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xvi. Capittel.

1.Ziba bedriecht Dauid. 5, den vloecker Simei, 9. wil Abisai doot hebben, 10. ende wort hem van Dauid gheweert. 15. Absalom koemt te Ierusalem, 16. Husai biedt hem gheluck toe, 20. Ahithophel geeft hem eenen schandtlicken raet.

A.1

ENde doe Dauid weynich van der hoochte ghegaen was, ⁺ siet, doe ontmoette hem ^a Ziba Mephiboseths Ionghen, met twee ghesadelde Ezels, daer waren op twee hondert brooden, ende hondert stucken rozijns, ende hondert stucken vijghen, ende een flessche wijns.

+ Ziba bedriecht Dauid.

a 1.Sam. 9.a.2.

2

Doe sprack de Koninck tot Ziba: Wat wiltu daermede maken? Ziba sprack: De Ezels sullen voor het ghesinne des Konincx zijn, daer op te rijden, ende de brooden ende vijghen, voor de Ionghers te eten, ende den wijn te drincken, wanneer sy moede worden inder woestijne.

3

De Koninck sprack: Waer is de sone dijns heeren? Ziba sprack totten Koninck: ^b Siet, hy bleef te Ierusalem: want hy sprack: Heden wort my het huys Israels, mijns vaders Rijck, weder ghegheuen.

b 2.Sam. 19.c.27

4

De Koninck sprack tot Ziba: Siet, het sal dyne zijn, alles wat Mephiboseth heeft: Ziba sprack: Ick bidde aen: laet my ghenade vinden voor dy, mijn heere Koninck.

5

Doe nu de Koninck tot Bahurim toe quam, ⁺ siet, doe ghinck een man aldaer wt, van het gheslachte des huys Sauls, die hiet ^c Simei de sone Gera: die ghinck wt, ^d ende vloeckte,

+ Simei vloeckt Dauid.

c 2.Sam. 19.b.16.

d Exod. 22.c.28.

6

Ende wierp Dauid met steenen, ende alle knechten des Konincx Dauids, want alle het volck ende alle gheweldighe waren te syner rechter ende slinker hant.

7

So sprack nu Simei, doe hy vloectede: ^e Herwt, herwt, du bloethont, du loose Belials man,

e Syrac. 23.c.20.

8

De Heere heeft dy vergolden, alle dat bloet des huys Sauls, dat du in syne stede bist Koninck gheworden: nu heeft de Heere dat Rijcke ghegheuen in de hant dijns soons Absalom: ende siet, nu steeckstu in dijn ongheluck: want du bist een bloethont.

9

Ende Abisai de sone ZeruIa, sprack totten Koninck: Soude dese doode hont mynen heere den Koninck vloecken? ick wil henen gaen, ende hem den kop af slaen.

B.10

De koninck sprack: ^f Ghy kinderen ZeruIa, wat hebbe ick met v te doen? ⁺ laet hem vloecken, want de Heere heeft het hem gheheeten: Vloect Dauid: wie kan nu seggen: Waerom doestu also?

f 2.Sam.. 19.c.22.

+ Also sal hem een gheloouich herte in allen nooden ooc in Gods wille ouergheuen.

11

Ende Dauid sprack tot Abisai, ende tot alle syne knechten: Siet, mijn sone, die van mijnen lijue ghekomen is, staet my na mijnen leuen, waerom nu niet de sone Iemini? Laet hem gheworden dat hy vloecke, want de Heere heeft het hem gheheeten.

12

^g Misschien sal de Heere mijn ellende aensien, ende my met goede verghelden zijn huydighe vloecken.

g 1.Reg. 2.e.45.

13

Also ginck Dauid met synen lieden zijns weechs: nu Simei ghinck aen des berchs zijde neuen hem henen, ende vloecte, ende wierp met steenen tot hem in, ende besprengde hem met Aerdeklumpen.

14

Ende de Koninck quam in, moede, met allen volcke dat by hem was, ende verquickte hem aldaer.

15

Ende Absalom ende alle het volck der mannen Israels quamen te Ierusalem, ⁺ ende Ahitophel met hem.

+ Absalom ende zijn volc komen te Ierusalem.

16

Doe nu Husai de Arachiter Dauids vrient, ⁺ tot Absalom in quam, sprack hy tot Absalom: Gheluck toe heer Koninc, geluck toe heer Koninck.

+ Husai.

17

Absalom daerenteghen sprack tot Husai: Is dat dyne barmherticheyt aen dynen vrient? waerom en bistu niet met dynen vrient ghetoghen?

18

Ende Husai sprack tot Absalom: Niet also, maer welcken de Heere verkiest, ende dit volck:

[fol. 108v]

ende alle man in Israel, diens wil ick zijn, ende by hem blijuen.

19

Ten anderen: Wien soude ick dienen? soude ick niet voor synen sone dienen? ghelijck als ick voor dynen vader ghedient hebbe, so wil ick voor dy zijn.

C.20

Ende Absalom sprac tot Ahitophel: Gheeft raet, wat sullen wy doen?

21

Ahitophel sprack tot Absalom: ^h Beslaept de bywijuen dijns vaders, ⁺ die hy hier ghelaten heeft het huys te bewaren: so sal het gantsche Israel hooren, dat ^i† du dynen vader hebst stinckende ghemaect, ende aller hant die by dy zijn, sal dies te stouter worden.

h 2.Sam. 13.b.14. ende 15.b.16.

+ Ahitophels schandelicken raet.

i† An. voor dynen vader stinckende bist gheworden,

22

Doe maeckten sy Absalom een hutte op den dake: ^k ende Absalom besliep de bywijuen zijns vaders, voor de ooghen des gantschen Israels.

k Gene. 35.c.22.

23

Te dier tijt, wanneer Ahitophel eenen raet gaf, dat was, als wanneermen God om yet gheuraecht hadde: also waren alle raetslaghen Ahitophels, beyde by Dauid ende by Absalom.