Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xv. Capittel.

1. Absalom wert een listich oproerder teghen synen eyghenen vader, 10. ende hem valt veel volcx toe, 13. Dauid vlucht met den synen, 19. ende den trauwen Ithai, 14. Zadok, AbIathar, ende hare sonen keeren met de Arcke weder, 32. Husai sal des Ahitophels raet te niete maken.

A.1

ENde het gheuiel daer na ^a dat hem Absalom liet maken, waghenen ende peerden, ende vijftich mannen, die syne Trawanten waren.

a 1.Regum. 1.a.5.

2

Ende Absalom maecte hem alle tijt des morghens vroech op, ⁺ ende tradt aenden wech by der poorte: ende wanneer yemant eenen handel hadde, dat hy totten Koninck voort gherichte komen soude, riep hem Absalom tot hem, ende sprack: Wt welcker stadt bistu? wanneer die dan sprack: Dijn knecht is wt der stammen Israels eenen.

+ Absalom wort een oproerder teghen synen eyghenen vader Dauid.

3

So sprack Absalom tot hem: Siet, dijn sake is recht ende slecht, doch du en hebst gheenen verhoorder vanden Koninck.

4

Ende Absalom sprack: O wie settet my ten Richter inden lande, dat een yegelick tot my quame, die een sake ende gherichts handel heeft, dat ick hem ten rechte hielpe?

5

Ende wanneer hem yemant tot hem maecte, dat hy hem woude aenbidden, so reyckte hy zijn hant wt, ende greep hem, ende kuste hem.

6

Na dier wijse dede Absalom het gantsche Israel, wanneer sy quamen voor het gherichte totten Koninck, ende stal also het herte der mannen Israels.

7

^b Na veertich Iaren, sprack Absalom totten Koninck: Ick wil henen gaen, ende mijn belofte te Hebron wtrichten, die ick den Heere beloeft hebbe.

b Ruth. Dese xl. Iaer rekenen wy aen, vander eerste saluinge Dauids: want hy is twintich Iaer oudt gesalft, ende heeft x. Iaer veruolgingen gheleden, ende is inden dertichste Iare Koninck beuesticht ende aengenomen. Ander berekenense vander tijt aen, als de kinderen Israels eenen Koninck eyschsten, aen den thienden Iare Samuels, dry Iaer voor Dauid, tot in het 37. Iaer tot desseluen.

8

Want dijn knecht dede een belofte, ^c doe ick tot Gesur in Syria woonde, ende sprack: Wanneer my de Heere weder te Ierusalem brenget, so wil ick den Heere eenen Godsdienst doen.

c 2.Sam. 13.d.37.

9

De Koninck sprack tot hem: Gaet henen met vreden: ende hy maeckte hem op, ende ghinck na Hebron.

B.10

Absalom hadde verspieders wtghesonden in alle stammen Israels, ende laten segghen: Wanneer ghy der basuynen gheluyt hooren sult, so spreket: Absalom is Koninck gheworden tot Hebron.

11

Ende daer ghinghen twee hondert mannen met Absalom, van Ierusalem gheeyscht, doch sy ghinghen in haer eenuoudicheyt, ende en wisten niets van de sake.

12

Absalom dan sandt oock na Ahitophel den Giloniter, ⁺ Dauids raet, wt syner stadt Gilo: doe hy nu den offer dede, wert het verbont sterck, ende het volck liep toe, ende vermeerderde hem met Absalom.

+ Ahitophel Dauids raet, valt tot Absalom.

13

Doe quam daer een, die seyde het Dauid aen, ende sprack: ^d Het herte eens yeghelicx in Israel, volcht Absalom na.

d Psalm. 3.a.1.

14

Doe sprack Dauid: ⁺ Op, laet ons vlieden, want hier en sal gheen ontulieden zijn voor Absalom: Haest v, dat wy gaen, dat hy ons niet en verrassche ende grijpe ons, ende brenge een ongheluck op ons, ende sla de stadt met de scherpte des sweerts.

+ Dauid vlucht voor Absalom.

15

Doe spraken de knechten des Konincx tot hem: Wat mijn heere de Koninck verkiest, siet, hier zijn dyne knechten.

16

Ende de Koninck ghinck te voete wt, met synen gantschen huyse: ^e hy liet daer dannoch thien bywijuen, het huys te bewaren.

e 2.Sam. 16.c.21. ende 20.a.3.

17

Ende doe de Koninck ende alle dat volck te voete wt quamen, traden sy verre vanden huyse.

18

Ende alle syne knechten ghinghen by hem: daertoe alle ^f Crethi ende Plethi, ende alle Gethiters, ^g ses hondert mannen, die van Gath te voete ghekomen waren, ghingen voor den Koninck henen.

f Dese bedieden sommighe, de gaerde des Konincx. An. Raetsheeren ende Wetleeraers.

g 1.Sam. 23.b.13.

19

Ende de Koninck sprack tot ^h Ithai den Gethiter: Waerom gaestu oock met ons? keert wederom, ⁺ ende blijft by den Koninck, want du bist vreemt, ende van dijn plaetse herwaerts getogen.

h 2.Sam. 18.a.2.

+ Ithai.

C.20

Ghisteren bistu ghekomen, ende heden waechstu dy met ons te gaen? doch ick wil gaen waer ick

[fol. 108r]

henen gaen kan: keert wederom, ende dynen broederen met dy, gheschiede barmherticheyt ende trouwe.

21

Ithai antwoordde, ende sprack: ⁱ So warachtich als de Heere leeft, ende so warachtich als mijn heere de Koninck leeft, aen welcke plaetse mijn heere de Koninc zijn sal, het gheualle ten doode oft ten leuen, daer sal dijn knecht oock zijn.

i Ruth. 1.b.16.

22

Dauid sprack tot Ithai: So koemt ende gaet mede: also ginck Ithai de Gethiter, ende alle zijn mannen mede, ende den gantschen hoop der kinderen die met hem waren.

23

Ende het gantsche landt weende met luyder stemmen, ende alle het volck ghinck mede: ende de Koninck ghinck ouer de ^k beke Kidron, ⁺ ende alle het volck ghinck voor, op den weghe, die ter woestijne gaet.

k Ioan. 18.a.1.

+ Kidron.

24

Ende siet, Zadock was oock daer, ⁺ ende alle Leuiten die by hem waren, ende droeghen de ^l† Arcke des verbondts Gods, ⁺ ende steldense daerhenen: ende AbIathar tradt in de hoochte, tot dat alle het volck der stadt wt quam.

+ Zadok.

l† And. kiste, lade

+ AbIathar.

25

Doch de Koninck sprack tot Zadok: Brengt de Arcke Gods weder in de stadt, sal ick ghenade vinden voor den Heere, so sal hy my weder halen, ende salse my sien laten, ende zijn huys.

26

Spreeckt hy oock also: Ick en hebbe gheenen lust tot dy: siet hier ben ick, hy make het met my alsoot hem welbehaecht.

27

Ende de Koninck sprack tot den Priester Zadok: O du ^m Siender, keert wederom in de stadt met vreden, ende met v uwer beyder sonen, Ahimaaz dijn sone, ende Ionathan de sone AbIathar.

m 1.Sam. 9.a.9.

28

Siet, ick wil so langhe wttrecken op den vlacken velde inder woestijne, tot dat daer bootschap van v kome, ende segghe het my aen.

29

Also bracht Zadok ende AbIathar de Arcke Gods weder te Ierusalem, ende bleuen aldaer.

D.30

Dauid nu ginck henen aenden Olyberch, ende weende, ende zijn hooft was ^n† toeghewonden, want hy ginck toeghewonden: daertoe hadde alle volck dat by hem was, een yeghelick zijn hooft toeghewonden, ende ghinghen aen ende weenden.

n† And. Uerhullet, ende hy ginck baruoets.

31

Ende doe het Dauid aengheseyt wert, ⁺ dat Ahitophel met Absalom int verbont was, sprack hy: Heere, maeckt den raet Ahitophels tot sotheyt.

+ Ahitophel is met Absalom.

32

Ende doe Dauid op de hoochte quam, ⁺ daermen God pleech aen te bidden, siet, doe ontmoettede hem Husai de Arathiter, met eenen verscheurden rock, ende Aerde op zijn hooft.

+ Husai Dauids vrient.

33

Ende Dauid sprack tot hem: Wanneer du met my gaest, so saltu my eenen last zijn?

34

Wanneer du daerenteghen weder in de stadt ghinghest, ende sprakest tot Absalom: Ick ben dijn knecht, ick wil des Konincx zijn, die ick dijns vaders knecht was te dier tijt, wil nu dijn knecht zijn: ^o so soudestu my te goede, den raetslach Ahitophels te niete maken.

o 2.Sam. 17.a.1.8

35

So is doch Zadok ende AbIathar de Priesters met dy: alles wat du hoordest wt des Konincx huys, dat seydestu den Priesteren Zadok ende AbIathar.

36

Siet, by hen zijn hare twee sonen, Ahimaaz Zadok, ende Ionathan AbIathars sone, by den seluen kanstu my ontbieden, wat du hooren salt.

37

Also quam Husai de vrient Dauids in de stadt, ende Absalom quam te Ierusalem.