Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xiiij. Capittel.

1. Ioab handelt voor Absalom, 2. dien neemt zijn vader in ghenaden, 24. doch so dat hy zijn aenghesicht niet sien en mach, 25. Absalom is schoon, 29. steeckt den onwillighen Ioab zijn velt aen, 31. ende koemt so totten Koninck.

A.1

ENde Ioab de sone ZeruIa, ⁺ merckte dat des Konincx herte was teghen Absalom.

+ Ioab handelt by Dauid voor Absalom.

2

Ende sandt henen te Thekoa, ende liet van daer halen een kloecke vrouwe, ende sprack tot haer: Draecht leedt, ende trect leedtkleederen aen, ende en salft dy niet met olie, maer stelt dy als een vrouwe die eenen langhen tijt leedt ghedraghen heeft ouer eenen dooden.

3

Ende salt totten Koninck in gaen, ende met het spreken so ende so: ende Ioab gaf haer in, wat sy spreken soude.

4

Ende doe de vrouwe van Thekoa met den Koninck spreken woude, viel dy op haer aenghesicht ter Aerden, ende badt aen, ende sprack: ^a Helpt my heer Koninck.

a 2.Reg. 6.c.26.

5

De Koninck sprack tot haer: Wat is dy? Sy sprack: Ick ben een weduwe, een vrouwe die leedt draecht, ende mijn man is ghestoruen.

6

Ende dyne maecht hadde twee sonen, die twisteden met malcanderen op den velde, ende doe hen niemant en weerde, sloech een den anderen, ende doodde hem.

7

Ende siet, nu staet het gantsche maechschap op, teghen dyne maecht, ende seggen: ^b Gheeft dien hier, die synen broeder verslagen heeft, dat wy hem dooden voor de ziele zijns broeders, dien hy verworcht heeft, ende oock den erfghenaem verdelghen: ende willen mijn voncke wtblusschen, die noch ouer is, dat mynen man gheenen name, ende niets en ouerblijue op Aerden.

b Deuter. 19.b.11.

8

De Koninck sprack totter vrouwen: Gaet te huys, ick wil voor dy ghebieden.

9

Ende de vrouwe van Thekoa sprack tot den Koninck: Mijn heer Koninck, de misdaet zy op my ende op mijns vaders huys, daerenteghen de Koninck ende synen stoel zy ontschuldich.

B.10

De Koninck sprack: Wie teghen dy spreeckt, dien brengt tot my, so en sal hy dy niet meer aen tasten.

11

Sy sprack: De Koninck ghedencke aen den Heere dynen God, dat der bloedtwrekers niet te vele en worden te verderuen, ende mynen sone niet en verdelghen. Hy sprack: ^c So warachtich als de Heere leeft, daer en sal gheen hayr van dijnen sone op de Aerde vallen.

c 1.Sam. 14.e.45.

12

Ende de vrouwe sprack: Laet dyne maecht mynen Heere den Koninck wat segghen: Hy sprack: Segt aen.

13

De vrouwe sprack: Waerom hebstu een sulcken ghedachte teghen Gods volck, dat de Koninck sulcx ghesproken heeft, dat hy hen beschuldighe, ende synen verstooten niet weder halen en laet?

14

Want wy steruen den doot, ende ghelijck als het water in de Aerde verloopt, datmen niet op houdt: ^d ende God en wil het leuen niet wech nemen, maer bedenckt hem, dat het verstootene oock niet van hem verstooten en worde.

d Hesek. 18.d.32. ende 33.b.11.

15

So ben ick nu gekomen, met mynen heere den Koninck sulcx te spreken, want het volck maect my banghe: want dyne maecht dachte: Ick wil met den Koninck spreken, misschien sal hy doen wat syne maecht seyt.

16

Want hy sal syne maecht verhooren, dat hy my verlosse vander hant alle der ghenen, die my met mynen sone verdelghen willen van der erue Gods.

17

Ende dyne maecht dachte: Mijns heeren des Konincx woort, sal my eenen troost zijn: ^e want mijn heere de Koninck is als een Engel Gods, dat hy goet ende quaet hooren kan: daerom sal de Heere dijn God met dy zijn.

e 2.Sam. 19.c.27.

18

De Koninck antwoordde, ende sprack totter vrouwen: En versaeckt my niet, wat ick dy vraghe: de vrouwe sprack: Mijn heeer de Koninck spreke.

[fol. 107v]

19

De Koninck sprack: Is niet de handt Ioabs met dy in allen desen? de vrouwe antwoordde ende sprack: ^f So warachtich als dijn ziele leeft, mijn heere Koninck, daer en is niemant anders, noch ter rechter, noch ter slincker hant dan als mijn heere de Koninck ghesproken heeft: want dijn knecht Ioab, heeft het my gheboden, ende hy heeft sulcks alle dyner maecht inghegeuen.

f 2.Sam. 11.b.11.

C.20

Dat ick dese sake also wenden soude, dat heeft dijn knecht Ioab ghemaeckt: doch mijn heere is wijs, als de wijsheyt eens Enghels Gods, dat hy alle dinck mercket op Aerden.

21

Doe sprack de Koninck tot Ioab: ⁺ Siet, ick hebbe sulcx ghedaen: so gaet henen, ende brengt den Ionghelinck Absalom weder.

+ Dauid neemt Absalom tot ghenaden.

22

Doe viel Ioab op zijn aensicht ter Aerden: ende badt aen, ende danckte den Koninck, ende sprack: Heden mercket dijn knecht, dat ick genade gheuonden hebbe voor dynen oogen, mijn heere Koninck, dat de Koninck doet wat zijn knecht seyt.

23

Also maeckte hem Ioab op, ende tooch na Gesur, ende bracht Absalom te Ierusalem.

24

Doch de Koninck sprack: Laet hem weder in zijn huys gaen, ende mijn aenghesicht niet sien: also quam Absalom weder in zijn huys, ende en sach des Konincx aenghesicht niet.

25

Daer en was dannoch int gantsche Israel, gheen man so schoon als Absalom: van synen voetsolen aen tot op synen schedel, en was niet een ghebreck aen hem.

26

Ende wanneermen zijn hooft beschoer (dat gheschiedde ghemeynlick alle Iaer, want het was hem te swaer, datmen het afscheeren moeste) so woech zijns hoofts hayr, twee hondert sikel, na den Konincklicken ghewichte.

27

^g Ende Absalom werden dry sonen gheboren, ende een dochter, die hiet Thamar, ende was een vrouwe schoon van ghestalte.

g 2.Sam. 18.b.18.

28

Also bleef Absalom twee Iaer te Ierusalem, dat hy des Konincx aenghesichte niet en sach.

29

Ende Absalom sandt na Ioab, dat hy hem totten Koninck sonde: ende hy en woude niet tot hem komen: hy sandt dannoch ten anderen mael henen, noch en woude hy niet komen.

D.30

Doe sprack hy tot synen knechten: ^h Siet, dat stuck ackers Ioabs by den mynen: ende hy hadde gherste daerop, so gaet henen, ende steket met vyere aen: doe staken Absaloms knechten dat stuck met vyere aen.

h Exod. 22.a.5.

31

Doe maeckte hem Ioab op, ende quam tot Absalom int huys, ende sprack tot hem: Waerom hebben dijn knechten mijn stuck met vyere aenghesteken?

32

Absalom sprack tot Ioab: Siet, ick sandt na dy, ende liet dy segghen: Koemt hier, dat ick dy totten Koninck sende: waerom ben ick van Gesur ghekomen? het waer my beter dat ick daer noch ware: so laet my nu het aengesicht des Konincx sien: is dannoch een misdaet aen my, so doodet my.

33

Ende Ioab ghinck in totten Koninck, ende seyde het hem aen: ende hy eysschede Absalom, dat hy totten Koninck in quam: ende hy badt aen op zijn aensicht ter Aerden, voor den Koninck: ende de Koninck kuste Absalom.