Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ij. Capittel.

1. Dauid treckt wt Gods raet na Hebron, wort ghesalft ten Koninck ouer Iuda, 5. ende prijst hoochlick de weldaet der burgeren Iabes, 8. Isboseth wert Koninck ouer Israel, 14. zijn Hooftman Abner richtet een bloedich spel, ende daer na een groot ongheluck aen synen volcke, 18. doorsteect Asahel, 24. ende kan Ioab ende Abisai, desseluen broederen sonder ghenade soeken, niet ontloopen.

[fol. 103r]

A.1

NA dese geschiedenisse ^a vraechde Dauid den Heere, ⁺ ende sprack: Sal ick henen op trecken in eene der steden Iuda? ende de Heere sprack tot hem: Treckt op: Dauid sprack: Waer henen? Hy sprack: Na Hebron:

a 1.Sam. 23.a.2. 2.Sam. 5.b.19. 1.Regum. 22.a.6. 2.Para. 18.a.4. Iudic. 1.a.1. ende 20.b.18.

+ Dauid wordt verkoren tot een Koninck ouer Iuda.

2

Also tooch Dauid daer henen, met zijn twee wijuen, Ahinoam der Iesreelitischen, ende met Abigail Nabals des Carmeliten wijf.

3

Daertoe leydde Dauid oock de mannen die by hem waren opwaerts, een yeghelick met synen huyse, ende woonden inden steden Hebron.

4

^b Ende de mannen Iuda quamen, ende salfden aldaer Dauid ten Koninck ouer het huys Iuda: ende doe het Dauid wert aengeseyt, ^c dat die van Iabes in Gilead, Saul begrauen hadden,

b 1.Mach. 2.f.57.

c 1.Sam. 31.b.11.

5

Sandt hy boden tot hen, ende liet hen segghen: Gheseghent zijt ghy den Heere, dat ghy sulcke barmherticheyt, aen uwen heere Saul ghedaen, ende hem begrauen hebt.

6

So doe nu de Heere aen v barmherticheyt ende trouwe: ende ick wil v oock goet doen, dat ghy sulcx ghedaen hebt,

7

So zijn nu uwe handen ghetroostet, ende weset dapper ende koen: want uwe heere Saul is doodt, so heeft my het huys Iuda ten Koninck ghesalft ouer hen.

8

Abner nu, ⁺ de sone Ner, die Sauls Velthooftman was, nam Isboseth Sauls sone, ende leydde hem ^d† door het heyr,

+ Isboseth is Koninck ouer Israel twee Iaer.

d† And. na Mahanaim,

9

Ende maecte hem ten Koninck ouer Gilead, Assuri, Iesreel, Ephraim, BenIamin, ende ouer gantsch Israel.

B.10

Ende Isboseth Sauls sone was veertich Iaer oudt, doe hy Koninck wert ouer Israel, ende regeerde twee Iaer, daerenteghen het huys Iuda hielt het met Dauid.

11

^e Den tijt nu die Dauid Koninck was te Hebron ouer het huys Iuda, was seuen Iaer, ende ses maenden lanck.

e 2.Sam. 5.a.5.

12

Ende Abner de sone Ner, tooch wt, met tsamen den knechten Isboseth, des soons Sauls, wt den heyre na Gibeon.

13

Ende ^f Ioab de sone ZeruIa, ⁺ tooch wt met tsamen den knechten Dauids, ende quamen te hoope by den ^g† poel te Gibeon, ende leyden hen, dese op deser zijden des poels, ghene op ghener zijden.

f 1.Paral. 12.a.6.

+ Abner ende Ioab komen te samen.

g† And. Piscine.

14

Ende Abner sprack tot Ioab: Laet hen de Ionghers opmaken, ende voor ons spelen. Ioab sprac: Wel aen, het ghelde wel.

15

Doe maecten hen op, ende ghingen henen, aen den ghetale twaelf wt BenIamin, van Isboseth Sauls soons deel, ende twaelf vanden knechten Dauids.

16

Ende een yegelick greep den anderen by den kop, ende stiet hem zijn sweert in zijn zijde, ende vielen met malcanderen: daer van wert de plaetse ghenoemt ^h Helkath Hazurim.

h Dat is, de acker der Uasten oft Helden.

17

Ende daer verhief hem eenen seer harden strijt in dien daghe: Abner ende de mannen Israels, werden gheslaghen, voor den knechten Dauids.

18

Aldaer waren nu dry sonen ZeruIa, ⁺ Ioab, Abisai, ende Asahel: Asahel dan, was van lichten voeten, als een rhee op den velde,

+ Asahel Ioabs broeder. 2.Sam. 23.b.13 c24. 1.Par.11.c.20,26.

19

Ende iaechde Abner na, ende en weeck niet van Abner, noch ter rechter noch ter slincker hant.

C.20

Doe keerde hem Abner om, ende sprack: Bistu Asahel? Hy sprack: Ia.

21

Abner sprack tot hem: Maeckt dy wech dier een, ter rechter of ter slincker hant, ende neemt voor dy der Ionghers een, ende neemt hem zijn harnasch: doch Asahel en woude niet van hem af laten.

22

Doe sprac Abner voorder tot Asahel: Maect dy van my: waerom wiltu dat ick dy ter Aerden sla? ende hoe dorste ick mijn aensicht opheffen voor dynen broeder Ioab?

23

Doch hy en woude niet wijcken: ^{+ i} doe stack hem Abner achter hem met eener spiessen ^k† in synen buyck, dat de spiesse door henen ghinck: ende hy viel aldaer, ende sterf voor hem: ende wie aen de plaetse quam, daer Asahel doot lach, die stont stille.

+ Abner doorsteeckt Asahel.

i 2.Sam. 3.c.27. ende 20.b.10.

k† An. onder zijn vijfste [ribbe]

24

Nu Ioab ende Abisai iaechden Abner na, tot dat de Sonne onderghinck: ende doe sy quamen op den berch Amma, die voor Giah leyt, op den weghe na der woestijne Gibeon,

25

Vergaderden hen de kinderen BenIamin achter Abner henen, ende werden een hoopken, ende traden op eens berchs spitze.

26

Ende Abner riep tot Ioab, ende sprack: Sal dan het sweert sonder eynde verslinden? weetstu niet dat hier namaels mocht meer iammers worden? hoe langhe wiltu den volcke niet segghen, dat het af late van synen broederen?

27

Ioab sprack: So warachtich als God leeft, haddestu heden morghen so ghesproken, het volc hadde een yeghelick van synen broeder af gelaten.

28

^l Ende Ioab blies de basuynen, ende alle dat volck stont stille, ende en iaechden Israel niet meer na, ende en streden oock niet meer.

l 2.Sam. 20.c.22.

29

Abner dan ende syne mannen, ghinghen den seluen gantschen nacht, ouer het vlacke velt, ende ghinghen ouer de Iordane, ende wandelden door het gantsche Bithron, ende quamen inden legher.

D.30

Ioab oock keerde hem van Abner, ende vergaderde het gantsche volck: ende daer gebraken aen den knechten Dauids negenthien mannen, ende Asahel.

31

Daerenteghen de knechten Dauids hadden gheslaghen onder BenIamin, ende den mannen Abner, dat daer dry hondert ende tsestich mannen waren doot ghebleuen.

32

Ende sy namen Asahel op, ende begroeuen hem in zijns vaders graf te Bethlehem: ende Ioab met synen mannen, ghinghen den gantschen nacht, dat hen ^m† het licht aenbrack te Hebron.

m† And. den dach verscheen