Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxx. Capittel.

1. De Amalekiters plonderen ende verbranden Ziklag, 6. Dauid iaecht hen na wt Gods raet, 11, vintse door het aenleyden eens Amalekiters knechts, 17. ende slaetse, 21. den roof wert na den gheboden rechte wtghedeylt, 26. ende den Oudtsten in Iuda gheschencken ghesonden.

A.1

DOe nu Dauid des derden daechs quam te Ziklag met syne mannen, ⁺ doe waren de Amalekiters daer in gheuallen teghent Zuyden, ende te Ziklag, ende hadden Ziklag gheflaghen, ende met vyere verbrant:

+ De Amalekiters plonderen ende verbranden Ziklag.

2

Ende hadden de vrouwen daerwt wech gheuoert, beyde kleyn ende groot: sy hadden dannoch niemanden ghedoot, maer wech ghedreuen, ende waren wech haers weechs.

3

Doe nu Dauid met tsamen synen mannen ter stadt quam, ende sach dat sy met vyere verbrant was, ende hare wijuen, sonen ende dochteren gheuanghen waren,

4

Hief Dauid ende dat volck dat by hem was, hare stemme op, ende weenden, tot dat sy niet meer weenen en konden.

5

^a Want Dauids twee wijuen waren oock gheuanghen, Ahinoam de Iesreelitische, ende Abigail Nabals wijf des Carmeliten.

a 1.Sam. 27.a.3.

6

Ende Dauid was seer bedroeft, want het volck woude hem steenen: want des gantschen volcks ziele was onwillich, een yeghelick ouer syne sonen ende dochteren: Dauid dannoch stercte hem inden Heere synen God,

7

Ende sprack tot AbIathar den Priester, Ahimelechs sone: ^b Brengt my den ^c† Lijfrock hier: ende doe AbIathar den Lijfrock tot Dauid ghebracht hadde,

b 1.Sam. 23.a.9.

c† And. Ephod

8

Vraechde Dauid den Heere, ende sprack: Sal ick den krijchslieden naiaghen, ende sal ickse grijpen? Hy sprack: Iaecht hen na: du saltse grijpen ende verlossinghe doen.

9

^d Doe tooch Dauid henen, ende de seshondert mannen die by hem waren: ende doe sy quamen aen de beke Besor, bleuen sommighe staende.

d Gen. 14.b.14. Ierem. 41.b.11.

B.10

Dauid daerentegen ende de vierhondert mannen iaechden hen na: de twee hondert mannen die staende bleuen, waren te moede ouer de beke Besor te gaen.

11

^e Ende sy vonden eenen Egyptischen man op den velde, dien brachten sy tot Dauid, ende gauen hem broot dat hy att, ende drencten hem met water:

e Prouer. 25.c.21.

12

Ende gauen hem eenen klomp vijghen, ende twee klompen rozijnen: ende doe hy ghegheten hadde, quam synen gheest weder tot hem: want hy en hadde in dry daghen ende dry nachten niet ghegheten, ende gheen water ghedroncken.

13

Dauid sprac tot hem: Wien behoorstu toe? ende van waer bistu? Hy sprack: Ick ben een Egyptisch Ionghen, eens Amalekiters knecht, ende mijn heere heeft my verlaten: want ick werde kranck voor dry daghen.

14

Wy zijn hier in gheuallen teghent Zuyden Crethi, ende na Iuda, ende teghent Zuyden Caleb, ende hebben Ziklag verbrant.

15

Dauid sprack tot hem: Wiltu my henen af leyden tot desen krijchslieden? Hy sprack: Sweert my by Gode, dat du my niet en doodest, noch in mijns heeren hant ouerleuerst, so wil ick dy henen af leyden tot de krijchslieden.

16

Ende hy leydese henen af: ende siet, sy hadden hen verstroyt op der gantscher Aerden, aten ende droncken ende vierden, om alle des grooten roofs wille, dien sy ghenomen hadden, wt der Philisteen ende Iuda lant.

17

Ende Dauid sloechse, ⁺ vanden morghen aen, tot aen den auont des anderen daechs, dat haerder gheen en ontquam, behaluen vierhondert Iongelingen, die vielen op de Kemelen ende vloden.

+ Dauid slaet de Amelekiters, die Ziklag geplondert ende verbrant hadden.

18

Also verloste Dauid alles wat de Amalekiters ghenomen hadden, ende syne twee wijuen.

19

Ende het en faelgeerde aen niemanden, noch kleyn noch groot, noch sonen noch dochteren, noch roof, noch alles dat sy ghenomen hadden, Dauid brachte het altemael weder.

C.20

Ende Dauid nam de schapen ende runderen, ende dreef het vee voor hem wech: ende sy spraken: Dat is Dauids roof.

21

Ende doe Dauid tot den twee hondert mannen quam, die te moede gheweest, Dauid na te volghen, ende aender beke Besor gebleuen waren, ghinghen sy wt Dauid teghen, ende den volcke dat by hem was: ende Dauid tradt totten volcke, ende groettedese vriendelicken.

22

Doe antwoordden wat boose ende ^f† heyloose mannen waren, onder dien die met Dauid ghetoghen waren, ende spraken: Dewijle dat sy niet met ons ghetogen en zijn, so en salmen hen niets geuen vanden roof dien wy verlost hebben: maer een yegelick neme zijn wijf, ende kinderen, ende ga wech.

f† And. Belials

23

Doe sprack Dauid: Ghy en sult so niet doen, myne broeders, met dien dat ons de Heere ghegheuen heeft, ende heeft ons behoedt, ende dese krijchslieden, die teghen ons ghekomen waren, in onse handen ghegheuen.

24

Wie soude v daerin hooren? ^g ghelijck als der ghener deel is, die neder inden strijdt ghetoghen zijn, so sal oock zijn het deel der ghener, die by de ghereetschap gebleuen zijn, ende sal ghelijck ghedeylt worden. ⁺

g Nume. 21.c.27. Deut. 20.b.14. Iosue 8.c.27. ende 22.a.8. 2.Mach. 8.c.28.

+ Dit was een geboden recht, Nume. 31.c.27. doch hier wort het ghehouden ende vernieut.

25

Dat is sindt dier tijt, ende namaels in Israel een wijse ende recht gheworden, tot op desen dach.

26

^h Ende doe Dauid te Ziklag quam, sandt hy des roofs, den Oudtsten in Iuda syne vrienden, ende sprack: Siet, daer hebt ghy den seghen van den roof der vyanden des Heeren,

h Gene. 14.c.22.

27

Namelicken, dien tot BethEl, dien tot Ramoth teghent Zuyden, dien tot Iathir,

28

Dien tot Aroer, dien tot Siphamoth, dien tot Esthemoa,

29

Dien tot Rachal, dien inden steden der Ierahmeliters, dien in de steden der Keniters.

D.30

Dien tot Harma, dien tot BorAsan, dien tot Atach.

31

Dien tot Hebron. ende in allen plaetsen daer Dauid ghewandelt hadde met synen mannen.