Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxiiij. Capittel.

1. Saul soeckt Dauid, 5. die hoewel hy den Saul dooden konde, verschoont syner, 9. ende houdt hem voor zijn onschult teghen hem, met vriendelicke reden, 17. Saul bekent zijn onrecht, 21. ende begheert, Dauid hem wil syner ende zijns zaedts, in synen Rijcke aennemen.

A.1

ENde Dauid tooch op van daer, ende bleef inde Borcht tot EnGedi.

2

Doe nu Saul weder quam van den Philisteen, wert hem geseydt: Siet, Dauid is inder woestijne EnGedi.

3

Ende Saul nam dry duysent ionge mannen wt den gantschen Israel, ende tooch henen, Dauid met tsamen syne mannen te soecken, op den rotzsteenen der ^a† Ghemsen.

a† And. Steenbocken.

4

Ende doe hy quam tot den schaepshutten aen den wege, was aldaer een ^b† speloncke, ende Saul ginck daer in syne voeten te ^c bedecken: ende Dauid ende syne mannen saten achter inde speloncke.

b† And. hol

c So tuchtich is de H. Schrift, dat sy voeten bedecken heet zijn geuoech doen.

5

Doe spraken de mannen Dauids tot hem: Siet, dat is den dach, daer dy de Heere van gheseydt heeft: Siet, ick wil dynen vyant in dyne handen geuen, dat du met hem doest, wat dy behaecht: ende Dauid stondt op, ende sneet ^d† hueslicken een stuck van Sauls rock.

d† And. lijselick een slippe of lijste

6

Doch daer na als hy dat stuck Sauls hadde af ghesneden, sloech ^e† hy in hem, ⁺

e† And. hem sijn herte

+ Dauid verschoont Saul in der speloncke.

7

Ende sprack tot syne mannen: ^f Dat late de Heere verre van my zijn, dat ick dat doen soude, ende mijn handt legghen aen mynen heere

f 1.Sam. 26.b.11.

[fol. 100r]

den Ghesalfden des Heeren: want hij is de Gesalfde des Heeren.

8

Ende Dauid wees syne mannen met woorden van hem, ende en lietse hen tegen Saul niet verheffen: Doe hem nu Saul opmaeckte wt der speloncke, ende ghinck op den wech,

9

Maeckte hem daer na Dauid oock op, ende ghinck wt der speloncke, ende riep Saul achterna, ende sprack: Mijn heere Coninck: Saul sach om: ende Dauid neychde zijn aensicht ter aerden, ende badt aen,

B.10

Ende sprac tot Saul: ⁺ Waerom hoortstu menschen woorden, die daer segghen: Dauid soeckt dijn ongheluck?

+ Dauid spreeckt vriendelicken met Saul.

11

Siet, heden ten daghe sien dyne ooghen, dat dy de Heere heden heeft in myne handt ghegheuen, in der speloncke: ende daer wert geseyt, dat ick dy soude verworghen, doch dyner wert verschoont: want ick sprack, Ick wil myne hant aen mynen heere niet legghen, want hy is de Ghesalfde des Heeren.

12

Mijn vader, Siet doch dat stuck van dynen rock, in myner handt, dat ick dy niet verworghen en woude, doe ick dat stuck van dynen rock afsneet: Bekennet ende siet, dat daer niet quaedts in myner handt is, noch eenighe ouertredinghe: Ick hebbe oock aen dy niet ghesondicht, ende du iaechst mijn ziele, dat duse wech nemest.

13

^g De Heere sal richter zijn tusschen my ende dy, ende my aen dy wreken: doch myne hant sal niet ouer dy zijn.

g 1.Samu. 3.a.1.

14

Als men seydt na der ouder spreucke: ^h Van den godloosen koemt ondeucht: doch myne hant sal niet ouer dy zijn.

h Iudic. 9.a.5.

15

Wien treckstu na, Koninck van Israel? wien iaechstu na? Eenen dooden hont, ende een eenighe vloo.

16

De Heere zy richter, ende richte tusschen my ende dy, ende sie daer in, ende voere mijn saecke wt, ende verlosse my van dyner hant.

17

Als nu Dauid sulcke woorden tot Saul hadde wtghesproken, doe sprack Saul: ⁱ Is dat niet dijn stemme mijn sone Dauid? ende Saul hief zijn stemme op, ende weende,

i 1.Sam. 26.b.17.

18

Ende sprack tot Dauid: ⁺ Du bist rechtueerdigher dan ick: du hebst my goedt vergolden, doch ick hebbe dy quaet vergolden.

+ Saul bekent zijn onrecht.

19

Ende du hebst my heden ghewesen, hoe du wat goets by my gedaen hebst, dat my de Heere hadde in dyne handen besloten, ende du my doch niet en hebst verworcht.

C.20

Hoe soude yemant synen vyandt vinden, ende hem laten eenen goeden wech gaen? De Heere betale dy dat goede voor desen dach, dat du aen my ghedaen hebst.

21

Nu siet, ick weet het, dat du Koninck worden salt, ende het Koninckrijck Israels staet in dyner handt.

22

So sweert my nu by den Heere, dat du mijn zaet niet wtroeyest na my, ende mynen name niet wtdelghest van mijns vaders huys.

23

Ende Dauid swoer Saul, doe tooch Saul weder na huys: Dauid daerentegen met syne mannen maeckten hen op in de borcht.