Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

[fol. 99v]

Dat xxiij. Capittel.

1. Dauid verlost die van Kegila van den Philisteen, 7. Saul meynt hem aldaer te versluyten, 13. ende wert voor des Heeren beschickinge gehoonet, 16. Ionathan sterckt Dauid, vernieut hem het verbondt, 19. Saul door verradische aenbrengen der Siphiters, iaecht hem heftich na, 26. ende moet nu in den aengrijp, van synen boosen voornemen afstaen.

A.1

ENde Dauid wert aengheseydt: ⁺ Siet, de Philisteen krijghen teghen Kegila, ende beroouen de Schueren.

+ Dauid verlost die tot Kegila, van den Philisteen.

2

^a Doe vraechde Dauid den Heere, end sprac: Sal ick henen gaen, ende dese Philisteen slaen? Ende Heere sprack tot Dauid: Gaet henen, du salt de Philiseen slaen, ende Kegila verlossen.

a 2.Samu. 2.a.1. ende 5.b.19.

3

Doch de mannen by Dauid spraken tot hem: Siet, wy vreesen ons hier in Iuda, ende willen henen gaen na Kegila, tot der Philisteen heyr.

4

Doe vraechde Dauid den Heere weder: ende de Heere antwoordde hem, ende sprac: Op, trect af na Kegila, want ick wil de Philisteen in dyne handen gheuen.

5

Also tooch Dauid met tsamen synen mannen na Kegila, ende street teghen de Philisteen, ende dreef hen haer vee wech, ende dede eenen grooten slach aen hen: also verloste Dauid die tot Kegila.

6

Want doe Abiathar de sone Ahimelech vluchtede tot Dauid na Kegila, droech hy den ^b† Lijfrock met hem af.

b† And. Ephod,

7

Doe wert het Saul aengeseyt, dat Dauid tot Kegila gekomen ware, ende sprack: God heeft hem in myne handen ouer ghegheuen, dat hy besloten is, nu hy in een stadt ghekomen is, met poorten ende grendelen bewaert.

8

Ende Saul liet alle dat volck roepen ten strijde, nederwaerts na Kegila, dat sy Dauid ende syne mannen beleyden.

9

Doe nu Dauid merckte, dat Saul wat quaets ouer hem dachte, sprack hy totten Priester Abiathar: ^c Langt den lijfrock hier.

c 1.Samu. 30.a.7.

B.10

Ende Dauid sprac: Herre God Israels, dijn knecht heeft gehoort, dat Saul daer na pooget, dat hy tot Kegila koemt, de stadt te verderuen om mynent wille,

11

Sullen my ooc de burghers tot Kegila, ouerleueren in syne handen? ^d ende sal oock Saul af komen, als dijn knecht ghehoort heeft? Dat verkondige de Heere God Israels, dynen knechte: Ende de Heere sprack: Hy sal af komen.

d 1.Samu. 16.a.2.

12

Dauid sprack: Sullen de burgheren tot Kegila, my ende myne mannen ouerleueren in de handen Sauls? De Heere sprack: Ia.

13

Doe maeckte hem Dauid op met tsamen syne mannen, ^e dier by ses hondert waren, ende toghen wt van Kegila, ende wandelden waer sy henen konden: Doe het nu Saul geseyt wert, dat Dauid van Kegila ontuloden ware, liet hy zijn wttrecken aenstaen.

e 1.Samu. 22.a.2.

14

Dauid nu bleef in der woestijne in de Borcht, ende bleef op den berch in der woestijne Siph: ende Saul sochte hem in zijn leefdaghe, doch God en gaf hem niet in syne handen.

15

Ende Dauid sach, dat Saul wt ghetogen was, zijn leuen te soecken: Ende Dauid was inder woestijne Siph in der heyden.

16

Doe maeckte hem Ionathan de sone Sauls op, ⁺ ende ghinck henen tot Dauid in der heyden, ende sterckte zijn hant in God,

+ Ionathan koemt tot Dauid, ende vernieuwen het verbont.

17

Ende sprack tot hem: Vreest dy niet, mijns vaders Sauls handt en sal dy niet vinden, ende du salt Koninck worden ouer Israel: So wil ick de naeste by dy zijn: Oock weet sulcks mijn vader wel.

18

^f Ende sy maeckten beyde een verbont te hoop voor den Heere: ende Dauid bleef inder heyden, ende Ionathan tooch weder na huys.

f 1.Samu. 18.a.3. ende 20.a.8.

19

^g Ende de Siphiters toghen op tot Saul na Gibea, ende spraken: Is niet Dauid by ons verborgen in de Borcht in der heyden, op den berch Hachila, die ter rechter handt leyt in der woestijne?

g Daeruan is den titel des 54.Psa. 1.Para. 2.e.42. 1.Samu. 26.a.1.

C.20

So kome nu de Koninck neder, na allen zijns herten begeerte, so willen wy hem ouerleueren in des Konincks handen.

21

Doe sprack Saul: Gheseghent zijt gy den Heere, dat ghy v myner ontfermt hebt.

22

So gaet nu henen, ende wordt dies noch ghewisser, dat ghy weet ende siet, aen welcke plaetse syne voeten gheweest zijn, ende wie hem aldaer ghesien heeft: want my is gheseydt, dat hy listich is.

23

Besiet, ende verspiet alle plaetsen, daer hy hem versteeckt, ende koemt weder tot my, wanneer ghy dies ghewis zijt, so wil ick met v trecken: is hy inden lande, so wil ick na hem ^h† spueren onder allen duysenden in Iuda.

h† an. bereysschen

24

Doe maeckten sy hen op, ende ghinghen na Siph, voor Saul henen: Dauid nu ende syne mannen waren inder woestijne Maon, op den velde ter rechter hant der woestijnen.

25

Doe nu Saul henen tooch met syne mannen, hem te soecken, werdt het Dauid aengheseydt: ende hy maeckte hem nederwaerts in den rotzsteen, ende bleef in der woestijne Maon: doe dat Saul hoorde, iaechde hy Dauid na, in der woestijne Maon.

26

Ende Saul met syne mannen ghinck aen der eender zijde des berchs, Dauid met syne mannen aen de ander zijde des berchs: ⁱ Doe hem nu Dauid haeste Saul te ontgaen, doe omringde Saul met tsamen synen mannen Dauid ende syne manen, dat hyse grepe.

i Psalm. 115.a.1.

27

^k Doch daer quam een bode tot Saul, ende sprac: Haest dy, ende koemt: want de Philisteen zijn int lant gheuallen.

k Esaie 37.a.8.

28

Doe keerde hem Saul van het naiaghen Dauids, ende tooch henen den Philisteen teghen: daeruan heetmen de plaetse: ^l Sela Mahelkoth.

l Dat is, scheydssteen.