Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Ionathan met synen wapendrager slaet der Philisteen legher op de vlucht, 16. Saul so hy hem met den volcke te hulpe koemt, 24. doet een verbot der spijse tot op den auont, 27. dat Ionathan onwetende ouertreedt, 32. desgelijcx het volck eet bloedich vleesch, tegen de Wet, 36. Saul vraecht God om raet tegen de Philisteen, 30. wil synen sone die metten lote gheraect wert, doot hebben, 45. ende moet denseluen voor den volcke los gheuen, 37. van Sauls krijgen, 49. ende gheslachten. | |
A.1HEt gheuiel op eenen dach, Ga naar margenoot+ dat Ionathan de sone Saul sprack tot synen Iongen, die zijn wapendrager was: Koemt, laet ons ouer gaen tot der Philisteen leger, die daer bouen leyt: ende en seydet synen vader niet aen. | |
2Ende Saul bleef te Gibea, aent eynde, onder eenen granaten boom, die in Ga naar margenoota† der voorstadt was, Ga naar margenootb ende des volcx dat by hem was, was by seshondert mannen. | |
3Ende Ga naar margenootc Ahia de sone Ahitob, Ga naar margenootd Icabods broeder, Pinehas sone, des soons Eli, was Priester des Heeren tot Silo, ende droech den lijfrock aen: het volck en wiste oock niet dat Ionathan was henen ghegaen. | |
4Daer waren aen den weghe, daer Ionathan socht ouer te gaen tot der Philisteen leger, twee spitse steenclippen, deen op dese zijde, de ander op ghene zijde: de eene hiet Bozez, de ander Senne. | |
5Ende de eene sach vanden Noorden na Michmas, ende de ander vanden Suyden na Gaba. | |
6Ende Ionathan sprack tot synen wapendragher: Koemt laet ons ouer gaen tot den legher deser onbesneden, misschien sal de Heere wat door ons wtrichten: Ga naar margenoote want het en is den Heere niet swaer, door vele oft weynighe te helpen. | |
7Doe antwoordde hem zijn wapendrager: Doet alles wat in dijn herte is: vaert voort, siet, ick ben met dy, als dijn herte wil. | |
8Ionathan sprack: Wel aen, wanneer wy ouer komen tot den lieden, ende hen int gesichte komen, | |
9Ist dat sy dan segghen: Staet stille, tot dat wy aen v komen, so willen wy aen onse plaetse staen blijuen. | |
B.10Ist dat sy daerenteghen segghen: Koemt tot ons op: so willen wy tot hen opgaen, so heeftse ons de Heere in onse handen ghegheuen: ende dat sal ons ten teecken zijn. | |
11Doe sy nu der Philisteen legher alle beyde int ghesichte quamen, spraken de Philisteen, Ga naar margenootf Siet, de Hebreen zijn wt de holen gegaen, daer sy hen in versteken hadden. | |
12Ende de mannen inden legher, antwoordden Ionathan ende synen wapendragher, ende spraken: Koemt tot ons opwaerts, so willen wy het v wel leeren: doe sprack Ionathan tot synen wapendragher: Ga naar margenootg Klimt my na, de Heere heeftse ghegheuen in de handen Israels. | |
13Ende Ionathan klauerde met den handen ende met den voeten daer op, Ga naar margenoot+ ende zijn wapendrager hem na: doe vielense voor Ionathan neder, ende zijn wapendragher dooddese hem altoos na, | |
14Also dat de eerste slachtinghe, die Ionathan ende zijn wapendragher deden, was by twintich mannen, byna in een half bunder lants, dat een iock ossen om ploecht. | |
15Ga naar margenooth Ende daer quam een verschricken inden leger op den velde, ende in het gantsche volck des leghers, ende de stroopende roouende rotten verschrickten oock, also dat het lant beefde: Ga naar margenooti want het was een verschricken van God. | |
16Ende de wachters Sauls tot Gibea BenIamin saghen, dat hem den hoop verstroyde, ende verliep hier ende daer, ende wert versmeten. | |
17Saul sprack tot den volcke dat by hem was: Tellet ende siet toe wie van ons zy wech ghegaen: ende doe sy telden, siet, doe was Ionathan ende zijn wapendragher niet daer. | |
[Folio 95v]
| |
Gods herwaerts (want de Ga naar margenootl† Arcke Gods was te dier tijt by den kinderen Israels.) | |
19Ende doe Saul noch sprack metten Priester, doe wert dat rumoer ende dat loopen in der Philisteen leger noch grooter: ende Saul sprack ten Priester: Treckt dyne hant af. | |
C.20Ende Saul riep, ende alle dat volck dat met hem was, ende quamen ten strijde: ende siet, Ga naar margenootm doe ghinck een yeghelicks sweert teghen den anderen, ende daer was een gantsch groot rumoer. | |
21Oock de Hebreen die te voren by den Philisteen gheweest waren, ende met hen int leger op ghetogen waren, rontom gauen hen tot Israel, die met Saul ende Ionathan waren. | |
22Ende alle mannen van Israel, die hen op het gheberchte Ephraim Ga naar margenootn versteken hadden, doe sy hoorden, dat de Philisteen vloden, streken sy achter hen wech in den strijdt. | |
23Also halp de Heere te dier tijdt Israel, ende den strijdt duerde tot BethAuen toe. | |
24Ende doe de mannen Israels moede waren desseluen daechs, beswoer Saul alle dat volck, ende sprack: Veruloeckt zy een yegelick, die broot eet, voor den auont, dat ick my aen mynen vianden wreke: doe en att oock alle dat volck gheen broot. | |
25Ende het gantsche lant quam in het woudt: ende daer was honich in den velde. | |
26Ende doe het volck henen in het wout quam: siet, doe vloeyde het honich, doch niemandt en nam desseluen metter handt tot synen monde: want het volck vreesde hem voor den eedt. | |
27Maer Ionathan en hadde niet ghehoort, dat zijn vader het volck besworen hadde, ende reycte synen staf wt, dien hy in syner hant hadde, ende stack metter spitzen inden honichseem, ende keerde syne hant tot synen monde: doe werden syne ooghen wacker. | |
28Doe antwoordde een van den volcke, ende sprack: Dijn vader heeft het volck besworen, ende gheseyt: Veruloeckt zy een yeghelick, die heden wat eet: ende het volck was moede gheworden. | |
29Doe sprack Ionathan: Mijn vader heeft het lant bedroeft: siet, hoe wacker zijn myne oogen gheworden, dat ick een weynich deses honichs ghesmaeckt hebbe. | |
D.30Dewijle dan het volck heden niet heeft moghen eten, van der buete syner vyanden, die het gheuonden heeft, so heeft oock nu den slach niet grooter geworden konnen tegen de Philisteen. | |
31Sy sloegen dannoch de Philisteen dies daechs, van Michmas tot Aialon toe: ende het volck wert seer moede. | |
32Ende het volck richtede den buete toe, Ga naar margenoot+ ende namen schapen ende runderen, ende kalueren, ende slachtedense opter Aerden, Ga naar margenooto ende atent so bloedich. | |
33Doe verkondichde men Saul: Siet, het volck besondicht hem aen den Heere, dat het bloet eet: hy sprack: Ghy hebt quaet gedaen, wentelt herwaerts tot my als nu eenen grooten steen. | |
34Ende Saul sprack voorder: Verstroeyt v onder het volck, ende segghet hen, dat een yeghelick synen osse ende syne schapen, tot my brenge, ende slachtse hier, dat ghyse etet, ende v niet besondicht aen den Heere, met den bloet eten: doe brachte alle dat volck, een yeghelick synen osse, met syner hant hiertoe Ga naar margenoot† ende slachtedense aldaer. | |
35Ende Saul boude den Heere eenen Ga naar margenootp Altaer: dat is den eersten Altaer dien hy den Heere boude. | |
36Ende Saul sprack: Laet ons af trecken, den Philisteen na by nacht, ende hen beroouen, tot dat het licht morghen wort, dat wy niemanden van hen ouer laten. Sy antwoordden: Doet alles wat dy behaecht: Daertoe de Priester sprack: Laet ons herwaert tot God ghenaken. | |
37Ga naar margenootq Ende Saul vraechde God: Sal ick af trecken, den Philisteen na? ende wiltuse gheuen in Israels handen? doch hy en antwoordde hem te dier tijt niet. | |
38Doe sprack Saul: Laet hiertoe treden alle hoopen des volcx, ende onderuint, ende siet toe, aen wien de sonde zy te deser tijt. | |
39Want so waer als de Heere leeft, de Ga naar margenootr Heylant Israels, ende wanneer sy oock alreede aen mynen sone Ionathan ware, so sal hy steruen: ende niemant en antwoordde hem wt den gantschen volcke. | |
E.40Ende hy sprack tot het gantsche Israel: Weest ghy op ghener zijden, ick ende mijn sone Ionathan willen zijn op deser zijden: het volck sprack tot Saul: Doet wat dy behaecht. | |
41Ende Saul sprack tot den Heere, den God Israels: Doet wat recht is. Doe wert Ionathan ende Saul gheraeckt, daerenteghen het volck ghinck vrij wt. | |
42Saul sprack: Worpt het lot ouer my, ende mynen sone Ionathan: doe wert Ionathan geraect. | |
43Ende Saul sprack tot Ionathan: Ga naar margenoots Segt my, wat hebstu ghedaen? Ionathan seyde het hem, ende sprack: Ick hebbe een weynich honichs ghesmaect met den staf dien ick in myner hant hadde, ende siet, ick moet daerom steruen. | |
44Doe sprack Saul: God doe my dit ende dat, Ionathan du moest den doot steruen. | |
45Doch het volck sprack tot Saul: Soude Ionathan steruen, die sulck eenen grooten heyl in Israel ghedaen heeft? dat zy verre: Ga naar margenoott so waer als de Heere leeft, daer en sal gheen hayr van synen hoofde op de Aerde vallen: want Ga naar margenootu† God heeft het heden door hem gedaen: also verloste het volck Ionathan, dat hy niet steruen en moeste. | |
46Doe tooch Saul op vanden Philisteen: ende de Philisteen toghen aen haer plaetse. | |
47Nu, doe Saul het Rijck ouer Israel ingenomen hadde, krijchde hy tegen alle syne vyanden rontom, teghen de Moabiters, teghen de kinderen Ammon, teghen de Edomiters, teghen de Koninghen Zoba, tegen de Philisteen: ende waer hy hem henen keerde, daer oeffende hy straffe. | |
48Ga naar margenootx Ende maecte een heyr, ende sloech de Amalekiten: ende verloste Israel vander handt aller diese beroofden. | |
49Saul hadde sonen: Ga naar margenoot+ Ionathan, Iswi, Malchisua: ende zijn twee dochteren hieten also, de eerstegheboren Merob, ende de ionckste Michal. | |
F.50Ende Sauls wijf hiet Ahinoam, een dochter Ahimaaz, ende zijn Velthooftman hiet Abner, een sone Ner, Sauls Oom. | |
52Daer was doch eenen harden krijch tegen de Philisteen, so lange als Saul leefde, ende waer Saul eenen Ga naar margenootz† rustigen ende stercken man sach, dien nam hy tot hem. |
|