Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ij. Capittel.

1. Ruth vergadert aren op den acker Boas, haers mans Oom, 8. ende vindet ghenade voor hem.

A.1

DAer was oock een man, der Naemi mans vrient, ⁺ vanden gheslachte EliMelech, met namen Boas, die was een redelick ende vermoghen man.

+ Boas, Dauids ouergrootuader. Matth. 1.a.5.

2

Ende Ruth de Moabitische sprack tot Naemi: Laet my op het velt gaen, ende aren oplesen, dien na, voor dien ick ghenade vinde: sy sprack dan tot haer: Gaet henen mijn dochter.

3

Sy ginck henen, quam ende las op, den maeyers na op den velde: ende het begaf hem euen, dat dat selue velt des Boas was, die vanden gheslachte EliMelech was.

4

Ende siet, Boas quam euen van Bethlehem, ende sprack tot den maeyers: De Heere zy met v: Sy antwoordden: De Heere seghene dy.

5

Ende Boas sprack tot synen Iongen, die ouer de maeyers gheset was: Wiens is die deerne?

6

Den Iongen die ouer de maeyers geset was, antwoordde ende sprack: De deerne is de Moabitische vrouwe, die met Naemi weder ghekomen is vander Moabiten lant.

7

Want sy sprack: Lieue, laet my oplesen ende vergaderen onder de garuen, den maeyers na: ende is also ghekomen, ende heeft daer gestaen van heden morgen aen, tot nu toe, ^a ende blijft weynich te huys.

a Dat is, Sy en is niet der meyssens eene, die thuys op de saechte kussens sitten, ende ledige luye dagen hebben.

8

Doe sprack Boas tot Ruth: Hoorstu wel, mijn dochter? du salt niet gaen op eenen anderen acker op te lesen, ende en gaet oock niet van hier, maer houdt dy tot mynen maechden,

9

Ende siet toe, waer sy snijden inden velde, daer gaet hen na: ick hebbe mynen Ionghen gheboden, dat dy niemant aen en taste: ende so dy dorstet, so gaet henen tot de vaten, ende drinckt daer myne Ionghers wt tappen.

B.10

Doe viel sy op haer aengesicht, ende badt aen ter Aerden, ende sprack tot hem: Waer mede hebbe ick die ghenade geuonden voor dynen ooghen, dat du my kennest, die ick doch vreemt ben?

11

Boas antwoordde, ende sprack tot haer: Het is my gheseyt, alles wat du ghedaen hebst by dyner sweerinne na dijns mans doot: dat du verlaten hebst dynen vader ende dyne moeder, ende dijn vaderlant, ende bist tot eenen volcke ghetoghen, dat du te voren niet en kendest.

12

De Heere verghelde dy dyne daet, ende dynen loon moet volkomen zijn by den Heere den God Israels, tot welcken du ghekomen bist, dat du onder syne vleughelen toeulucht haddest.

13

Sy sprack: Laet my genade voor dynen oogen vinden, mijn heere: want du hebst my ghetroostet, ende dyner maecht vriendelicken toeghesproken, so ick doch niet en ben als dyner maechden eene.

14

Boas sprack tot haer: Wanneer het etens tijt is, so maect dy hier toe, ende eet vanden broode, ende weyckt dynen bete inden azijn: ende sy stelde haer ter zijden der maeyers: hy leyde haer dan versengde aren voor: ende sy att, ende wert satt, ende liet noch wat ouer.

15

Ende doe sy haer opmaeckte te lesen, geboot Boas synen Ionghen, ende sprack: Laetse oock tusschen de schoouen lesen, ende en beschaemtse niet.

16

Oock vanden hoopen laet wat ouerblijuen, ende latet ligghen, dat sy dat oplese, ende niemant en scheldse daeromme.

17

Also las sy op den velde tot aenden auont, ende sloech het wt wat sy opgelesen hadde, ende het was by eenen Epha gersten.

18

Ende sy nam het op, ende quam in de stadt, ende haer sweerinne sach het, wat sy ghelesen hadde: daertoe track sy voorwaerts, ende gaf haer wat haer ouerbleuen was, daer sy sat van gheworden was.

19

Doe sprack haer sweerinne tot haer: Waer hebstu heden ghelesen, ende waer hebstu ghearbeydt? gheseghent zy die, die dy ghekent heeft: sy seydet dan haerder sweerinne, by wien sy ghearbeydt hadde, ende sprack: De man daer ick heden by ghearbeyt hebbe, die heet Boas.

C.20

Naemi daerenteghen sprack tot haers soons wijf: Gheseghent zy hy den Heere, want hy en heeft syne barmherticheyt niet naghelaten, beyde aenden leuendighen ende aen den dooden: ende Naemi sprack tot haer: Die man hoort ons toe, ende is onse ^b† erue.

b† And. navrient Deuter. 25.a.5.

21

Ruth de Moabitische sprack: Hy sprack oock dat tot my: Du salt dy tot mynen Ionghen houden, tot dat sy alle mynen Oogst wtrichten.

22

Naemi sprack tot Ruth haers soons wijf: Het is beter mijn dochter, dat du met synen maechden wtgaest, op dat dy niemant en roepe op eenen anderen acker.

23

Also hielt sy haer tot Boas maechden, dat sy las tot dat den gerstenoogst ende tarwenoogst wt was, ende quam weder tot haer sweerinne.