Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat iij. Capittel.

1. Ruth leyt haer wt raet haerder sweerinne ten voeten aen het bedde Boas, 8. die wort haerder ghewaer, 11. beloeft haer, hy wilse, met afseghgen eens naderen, ten wijue nemen, 14. ende veerdichtse des morghens vroech met ses maten gersten af.

A.1

ENde Naemi haer sweerinne sprack tot haer: Mijn dochter, ick wil dy ruste maken, dat het dy wel ga.

2

Nu, de Boas onse vrient, by welckers maechden du gheweest bist, wannet desen nacht gerste op synen dorschvloer.

[fol. 90v]

3

So badet dy nu, ende salft dy, ende treckt dyn kleedt aen, ende gaet henen af in het dorschhuys, dat dy niemant en kenne, tot datmen gantsch ghegeten ende ghedroncken heeft.

4

Wanneer hy hem dan leyt, so merckt de stede daer hy hem henen leyt, ende koemt ende slaet het decksel op te synen voeten, ende legt dy: so sal hy dy wel segghen, wat du doen salt.

5

Sy sprack tot haer: Alles wat du my segst, dat wil ick doen.

6

Sy ginck af in het dorschhuys, ende dede alles als het haer hare sweerinne geboden hadde.

7

Ende doe Boas ghegheten ende ghedroncken hadde, wert zijn herte vrolick, ende quam ende leyde hem achter eenen schoof: ende sy quam ^a stillekens ende dede het decksel op te synen voeten, ende leyde haer.

a Of, heusselick.

8

Doe het nu middernacht was, verschrickte de man, ende greep om hem: ende siet, een vrouwe lach te synen voeten.

9

Ende hy sprack: Wie bistu? Sy antwoordde: Ick ben Ruth dyne maecht: breydt dynen vleughel ouer dyne maecht, want du bist de ^b† erue.

b† And. navrient

B.10

Hy sprack dan: Gheseghent systu den Heere, mijn dochter: du hebst een beter barmherticheyt na ghedaen, dan te voren, dat du niet en bist na Ionghelinghen ghegaen, noch rijck noch arm.

11

Nu mijn dochter, vreest dy niet: alles wat du segst dat wil ick doen: want de gantsche stadt mijns volcx weet het dat du een deuchdelick wijf bist.

12

Nu, het is waer, dat ick de erue ben, doch daer is noch een naerder dan ick.

13

Blijft ouer nacht, morghen so hy dy neemt, goet: lustet hem oock niet dy te nemen: so wil ick dy nemen, so waerlick als de Heere leeft: slaept tot morghen toe.

14

Ende sy sliep tot des morghens, te synen voeten: ende sy stont op, eer dan een den anderen kennen konde: ende hy dachte, dat het slechs niemant wijs en worde, dat een wijf in het dorschhuys ghekomen zy,

15

Ende sprack: Langt herwaerts den mantel, dien du aen hebst, ende houdt hem toe: ende sy hielt hem toe: ende hy mat ses maten ghersten, ende leydet op haer, ende hy quam in de stadt.

16

Ende sy quam tot haer sweerinne, die sprack: Hoe staet het met dy toe, mijn dochter? ende sy seyde haer alles, wat haer de man gedaen hadde,

17

Ende sprack: Dese ses maten gersten gaf hy my: want hy sprack: Du salt niet ledich tot dyner sweerinne komen.

18

Sy sprack dan: Beydt slechs mijn dochter, tot dat du bekennest, waer het wt wil: want de man en sal niet rusten, hy en brenghe het dan heden ten eynde.