Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xix. Capittel.

1. Eens Leuijten wijf verloopt tot haren vader, 3. wort vanden man wederghehaelt, 22. vanden Gibeoniten (12. in welcke stadt sy herberghen) 25. tot inden doodt schandelicken misbruyckt. 29. ende in twaelf deelen ghedeelt, wordt in alle landtpalen Israels ghesonden.

A.1

TE dier tijdt en was daer gheen Koninc in Israel, ⁺ ende een Leuitisch man, was een vreemdelinck aen der zijden des gheberchts Ephraim, ende hadde hem een bywijf ten wijue ghenomen, van Bethlehem Iuda.

+ De Historie van des Leuiten wijf

2

Ende doe sy by hem hadde hoererije ghedreuen, liep sy van hem tot haers vaders huys, te Bethlehem Iuda, ende was aldaer vier maenden lanck.

3

Ende haer man maeckte hem op, ende tooch haer na, dat hy vriendelicken met haer sprack, ende haer weder tot hem haelde, ende hadde eenen Ionghen ende een paer Ezels met hem: ende sy brachten hem in haers vaders huys: doe hem nu der deernen vader sach, wert hy vrolick, ende ontfinck hem.

4

Ende zijn sweer, der deernen vader, behielt hem, dat hy dry daghen by hem bleef, aten ende droncken, ende bleuen daer des nachts.

5

Des vierden daechs maeckten sy hen des morghens vroech op, ende hy stont op, ende woude wech trecken: doe sprack der deernen vader tot synen schoonsone: ^a Laeft dijn herte te voren met eenen beet broots, daer na sult ghy wech trecken.

a Gene. 18.a.4. Psalm. 104.b.15.

6

Ende sy setteden hen, ende aten beyde met malcanderen, ende droncken: doe sprack der deernen vader tot den man: Lieue, blijft ouer nacht, ende laet dijn herte vrolick zijn.

7

Doe nu de man op stondt, ende woude wech trecken, noodichde hem zijn sweer, dat hy den nacht ouer daer bleef.

8

Des morghens aen den vijfsten dage, maecte hy hem vroech op: ende woude wech trecken: doe sprack der deernen vader: Lieue, laeft dijn herte, ende laet het ons vertrecken, tot dat hem den dach neycht: ende also aten die beyde met malcanderen.

9

Ende de man maeckte hem op, ende woude wech trecken met synen bywijue, ende met synen Ionghen: doch zijn sweer, der deernen vader sprack tot hem: Siet, den dach neycht hem, ende het wil auont worden, blijft hier ouer nacht: siet, hier is noch herberghe desen dach: ^b blijft hier ouer nacht, ende laet dijn herte vrolick zijn: morghen so staet ghy vroech op, ende trecket henen ws weechs tot dyner hutten.

b 2.Sam. 11.b.13

B.10

Doch de man en woude niet ouer nacht blijuen, maer maeckte hem op, ende tooch henen, ende quam tot voor Iebus, ⁺ dat is Ierusalem, ende zijn paer Ezels beladen, ende zijn bywijf met hem.

+ Iebus is Ierusalem.

11

Doe sy nu tot Iebus quamen, ginck den dach vast wech: ende de Ionghen sprack tot synen heere: Lieue, treckt voort, ende laet ons in dese stadt der Iebusiten wijcken, ende ouernacht daer in blijuen.

12

Daerenteghen zijn heere sprack tot hem: Wy en willen in der vreemder stadt niet wijcken, die niet en zijn vanden kinderen Israels, maer wy willen voortaen henen ouer gaen na Gibea.

[fol. 88v]

13

Ende sprack tot synen Iongen: Gaet voort, dat wy daer henen komen aen een plaetse, ende ouer nacht tot Gibea, oft te Rama blijuen.

14

Ende sy toghen voort, ende wandelden, ende de Sonne ginck onder hardt by Gibea, die daer leyt onder BenIamin.

15

Ende sy weken aldaer henen, dat sy daer henen quamen, ende den nacht ouer te Gibea bleuen: doe hy daer nu in quam, settede hy hem op der stadt strate: want daer en was niemant diese den nacht ouer in huys herberghen woude.

16

Ende siet, doe quam een oudt man van synen arbeyde vanden velde, op den auont, ende hy was oock van het geberchte Ephraim, ende een vreemdelinck tot Gibea: doch de lieden der plaetsen waren kinderen Iemini.

17

Ende doe hy zijn oogen ophief, ende sach den gast op der straten, sprack hy tot hem: Waer wiltu henen? ende van waer koemstu?

18

Hy antwoordde hem: Wy reysen van Bethlehem Iuda, tot dat wy komen aen dese zijde des gheberchts Ephraim, van daer ick ben: ende ben na Bethlehem Iuda ghetoghen, ende trecke nu na den huyse des Heeren, ende niemant en wil my herberghen.

19

Wy hebben stroo ende voeder voor onse Esels, ende broot ende wijn, voor my ende dyne maecht, ende voor den Ionghen die met dynen knecht is, dat ons niet en ontbreke.

C.20

De oude man sprack: De vrede zy met dy: alles wat dy ontbreeckt, dat vindestu by my, blijft slechts ouer nacht niet op der strate.

21

Ende bracht hem in zijn huys, ende gaf den Ezelen voeder: ende sy wiesschen hare voeten, ende aten ende droncken.

22

Ende doe haer herte nu vrolick was, siet, doe quamen de lieden der stadt, ^c boose boeuen, ende omsetteden het huys, ende sloeghen aen de deure, ende spraken tot den ouden manne, den huysweert: Brengt den man buyten, die in dijn huys ghekomen is, dat wy hem bekennen.

c Hebre. kinderen Belials.

23

^d Doch de huysweert, ghinck tot hen wt, ende sprack tot hen: Niet myne broeders, doet niet so qualick, na dien dese man in mijn huys ghekomen is, en doet niet sulcke dwaesheyt.

d Gene. 19.a.7.

24

Siet, ick hebbe een dochter, noch een maecht, ende dese een bywijf, die wil ick v wt brengen: die moecht ghy te schanden maken, ende doet met hen, wat v behaecht: doch aen desen man en doet niet sulcke een dwaesheyt.

25

Doch de lieden en wouden hem niet hooren: ⁺ doe greep de man zijn bywijf, ende brachtse tot hen wt: die bekenden sy, ende ginghen schandtlicken met haer om den gantschen nacht tot aen den morghen: ende doe den dagheraet aenbrack, lieten syse gaen.

+ Een verschrickelicke ende gruwelicke boose daet.

26

Doe quam de vrouwe vroech morgens, ende viel neder voor de deure des huys des mans, daer haer heere in was, ende lach daer tot dat het licht wert.

27

Doe nu haer heere des morghens opstont, ende de deure des huys op dede, ende wt ginck, dat hy zijns weechs soude reysen, siet, doe lach zijn bywijf voor der deure des huys, ende hare handen op den dorpel.

28

Ende hy sprack tot haer: Staet op, laet ons voortaen trecken: doch sy en antwoordde niet: doe nam hyse op synen Ezel, maeckte hem op, ende tooch aen zijn plaetse.

29

Als hy nu te huys quam, nam hy een messe, ende greep zijn bywijf, ^e ende hieuwse met beenderen ende met alle, in twaelf stucken, ende sandtse in alle lantpalen Israels.

e 1.Sam. 10.a.7.

30

Wie dat sach, die sprack: Sulcx en is niet gheschiet noch ghesien, sindt der tijt, dat de kinderen Israels wt Egypten lande ghetogen zijn, tot op desen dach: nu bedenckt v daerouer, ende gheeft raet, ende segt aen.