Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Simson veroorsaeckt teghen de Philisteen, 4. steeckt haer koren ende wijnberghen aen, 6. Sijn wijf tsamen met haren vader, wert om synent wille verbrant, 7. noch en wil hy van beschadighen niet ophouden, 9. den Philisteen, so sy Iuda belegeren, 11. wert hy ghebonden gheleuert, 14. breeckt de stricken, ende slaet met eens Esels kinnebacken 1000. mannen, 18. God geeft hem water in synen dorst wt des Esels kinnebacken. | |
A.1HEt begaf hem dan na sommighe dagen, Ga naar margenoot+ om den tijt des tarwenoogsts, dat Simson zijn wijf besochte met een bocxken, ende als hy dachte, Ick wil tot mynen wijue gaen in de kamer, en woude hem haer vader daer niet in laten. | |
2Ende sprack: Ick meynde, du warest haer Ga naar margenoota gram geworden, ende hebse dynen vrient ghegheuen: sy heeft doch een ionghe suster, die is schoonder dan sy, die laet dyne zijn voor dese. | |
3Doe sprack Simson tot hem: Ick hebbe eenmael een rechte sake teghen de Philisteen: ick wil Ga naar margenootb† v schade doen. | |
4Ende Simson ginck henen, ende vinck dry hondert vossen, ende nam branden, ende keerde twee ende twee de steerten te samen, ende bandt steets tusschen twee steerten eenen brant. | |
5Ende stack die aen met vyere, ende lietse onder het koorn der Philisteen loopen: Ga naar margenootc ende stack also aen de Opperen, met tsamen den staenden koorne, ende de wijnberghen, ende olyboomen. | |
6Doe spraken de Philisteen: Wie heeft dat ghedaen? Doe seydemen: Simson des Thimniters schoonsone: daerom dat hy hem zijn wijf ghenomen, ende synen vrient ghegheuen heeft: Doe toghen de Philisteen op, ende verbrandense met tsamen haren vader met vyere. | |
7Simson dannoch sprack tot hen: Hoewel dat ghy schoon dat ghedaen hebbet, so wil ick my doch aen v seluen wreken, ende daer na ophouden. | |
8Ende sloechse hardelick, Ga naar margenootd beyde aen de schouderen ende lendenen: ende tooch af, ende woonde in het steenhol tot Etam. | |
9Doe toghen de Philisteen henen, ende belegherden Iuda, ende leyden hen neder tot Lehi. | |
B.10Doch die van Iuda spraken: Waerom zijt ghy teghen ons op ghetoghen? Sy antwoordden: Wy zijn opgekomen, Simson te binden, dat wy hem doen, ghelijck als hy ons ghedaen heeft. | |
11Doe toghen dry duysent mannen van Iuda, af in dat steenhol tot Etam, ende spraken tot Simson: Weetstu niet dat de Philisteen ouer ons heerschen? Waerom hebstu dan dat by ons ghedaen? Hy sprack tot hen: Ga naar margenoote Als sy my ghedaen hebben, so hebbe ick hen weder ghedaen. | |
12Sy spraken tot hem: Wy zijn afghekomen dy te binden, ende in der Philisteen handen te gheuen. Simson sprack tot hen: So sweert my, dat ghy my niet Ga naar margenootf† weeren en wilt. | |
[Folio 87r]
| |
13Sy antwoordden hem: Ga naar margenoot+ Wy en willen dy niet weeren, maer dy slechs binden, ende in hare handen gheuen, ende en willen dy niet dooden: ende sy bonden hem met twee nieuwe stricken, ende brachten hem op vanden steen. | |
14Ende doe hy quam tot Lehi toe, iuychden de Philisteen hem aen: Ga naar margenootg doch de Gheest des Heeren wert veerdich ouer hem, ende de stricken aen syne armen, werden als draden die het vyer versengt heeft, dat de banden aen syne handen versmolten. | |
15Ende hy vandt een vuyl Ezelskinnebacken: Ga naar margenoot+ doe reckte hy zijn hant wt, ende nam het, ende sloech daer duysent mannen mede. | |
16Ende Simson sprack: Daer liggen sy by hoopen: met het kinnebacken eens Ezels hebbe ick duysent mannen gheslaghen. | |
17Ende doe hy dat wtghesproken hadde, wierp hy het kinnebacken wt syner hant, ende hiet de stede Ga naar margenooth RamathLehi. | |
18Doe hem nu seer dorstede, riep hy den Heere aen, ende sprack: Du hebst sulcken grooten heyl ghegheuen, door de hant dijns knechts: ende nu moet ick van dorste steruen, ende inder onbesneden handen vallen. | |
19Doe opende God eenen backtant, Ga naar margenoot+ in dat kinnebacken, dat daer water wt ginck: ende als hy dranck, quaem synen gheest weder, ende wert verquickt: daerom heet hy noch heden ten dage, des Aenroepers fonteyne, die in dat kinnebacken wert. | |
|