Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Israel koemt in de handen der Philisteen, 3. Simsons, 5. diese verlossen sal, onfanckenisse wort eerstlick der moeder, 8. ende daer na den vader, 12. met berichte wijse ende wercks des gheboren knechtkens, aengeseyt. 15. de Enghel des Heeren vaert in de vlamme des brantoffers (dat hy inde Rede syner spijse den Heere begheert) ten Hemel. 21. Manoah so hy hemseluen zijns lijfs ontseyt, wort van synen wijue ghesterckt, 24. des Heeren Gheest is in Simson. | |
A.1ENde de kinderen Israels deden voortaen quaet voor den Heere, Ga naar margenoota ende de Heere gafse in de handen der Philisteen veertich Iaer. | |
2Daer was een man te Sarga van eenen gheslachte der Daniten Ga naar margenoot+ ende zijn wijf was onuruchtbaer, ende en baerde niet. | |
3Ende de Enghel des Heeren verscheen den wijue, ende sprack tot haer: Siet, du bist onuruchtbaer, ende baerst niet: doch du salt swanger worden, ende eenen sone baren. | |
4Ga naar margenootb So wacht dy nu, dat du gheenen wijn, noch stercken dranck drinckest, ende niet onreynes en etest. | |
5Want du salt swangher werden, ende eenen sone baren, Ga naar margenootc dien gheen scheermesse sal op het hooft komen: want dat knechtken sal een Ga naar margenootd Verloesder Gods zijn, van moeders lijue aen: ende hy sal beginnen Israel te verlossen wt der Philisteen hant. | |
6Doe quam dat wijf, ende seyde het haren man aen, ende sprack: Daer quam een man Gods tot my, ende zijn ghestalte was aen te sien, als een Enghel Gods, seer verschrickelick, dat ick hem niet en vraechde van waer, oft waer henen, ende hy en seyde my niet hoe hy hiet. | |
7Hy sprac dannoch tot my: Ga naar margenoote Siet, du salt swangher worden, ende eenen sone baren: so drinckt nu gheenen wijn noch stercken dranck, ende eet niet onreyns: Ga naar margenootf want dat knechtken sal een Verloesder Gods zijn, van moeders lijue aen, tot in synen doot. | |
8Doe badt Manoah den Heere, ende sprack: Ach Heere, laet den man Gods weder tot ons komen, dien du ghesonden hebst: dat hy ons leere, wat wy met het knechtken doen sullen, dat gheboren worden sal. | |
9Ende God verhoorde de stemme Manoah: ende de Enghel Gods quam weder totten wijue: Ende sy sat op den velde, ende haer man Manoah en was niet by haer. | |
B.10So liep sy haestelick henen, ende seyde het haren man aen, ende sprack tot hem: Siet, die man is my verschenen, die heden tot my quam. | |
11Manoah maeckte hem op, ende ginck synen wijue na, ende quam tot den man, ende sprack tot hem: Bistu de man die met den wijue ghesproken hebst? Hy sprack: Ia. | |
12Ende Manoah sprac: Wanneer nu komen sal, dat du ghesproken hebst, wat sal des knechtkens wijse ende werck zijn? | |
13De Enghel des Heeren sprack tot Manoah: Ga naar margenootg† Hy sal hem wachten voor alle dat ick den wijue gheseyt hebbe. | |
14Hy en sal niet eten dat wt den wijnstock koemt, ende en sal gheenen wijn noch stercken dranck drincken, ende niet onreyns eten: alles wat ick haer gheboden hebbe, dat sal sy houden. | |
15Manoah sprack totten Enghel des Heeren: Lieue, laet dy hier behouden, wy willen dy een bocxken bereyden. | |
16Doch de Enghel des Heeren andtwoordde Manoah: Wanneer du my hier alreede behieldest, Ga naar margenooth so en ete ick doch dyner spijse niet: wiltu Ga naar margenooti† daerentegen den Heere een brantoffer doen, so machstu het offeren: want Manoah en wiste niet, dat het een Enghel des Heeren was. | |
17Ende Manoah sprack tot den Enghel des Heeren: Hoe heetstu, dat wy dy prijsen, alst nu koemt dat du ghesproken hebst? | |
18Doch de Enghel des Heeren sprack tot hem: Ga naar margenootk Waerom vraechstu na mynen name, die doch Ga naar margenootl† wonderlick is? | |
19Ga naar margenootm Doe nam Manoah een bocxken ende spijsoffer, ende offerde het op eenen rotzsteen den Heere, Ga naar margenootn ende hy maeckte het Ga naar margenooto wonderbaerlick: Manoah ende zijn wijf saghen toe. | |
C.20Ende doe de Ga naar margenootp† vlamme opuoer, vanden Altaer na den Hemel, voer de Enghel des Heeren inder vlamme des Altaers op: doe dat Manoah ende zijn wijf saghen, vielen sy ter Aerden op haer aenghesicht. | |
21Ende de Enghel des Heeren en verscheen Manoah ende synen wijue niet meer: doe bekende Manoah dat het een Enghel des Heeren was, | |
22Ende sprack tot synen wijue: Ga naar margenootq Wy moeten den doot steruen, dat wy God ghesien hebben. | |
23Doch zijn wijf antwoordde hem: Wanneer de Heere lust hadde ons te dooden, so en hadde hy het brantoffer ende spijsoffer niet ghenomen van onsen handen: hy en hadde ons oock sulcks alles niet bewesen, noch ons sulcx hooren laten, ghelijck als nu gheschiet is. | |
24Ende dat wijf baerde eenen sone, ende hiet hem Ga naar margenootr Simson, ende de Heere seghende hem. | |
25Ende de Gheest des Heeren begonst met hem te zijn in den legher Dan, Ga naar margenoot+ tusschen Zarea ende Esthaol. |
|