Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Ouerbleuen Heydenen, 5. met welcke hem Israel vermaechschapt, den Heere vertoornt ende ghestraft wert, 9. Athniel, 15. Ehud, 31. ende Samgar, Richters, door welcke de Heere hen, so sy tot hem schreyen, wonderbaerlicken helpt. | |
A.1DIt zijn de Ga naar margenoota† Heydens die de Heere liet blijuen, Ga naar margenoot+ dat hy aen hen Israel versochte, die niet wisten vanden krijgen Canaan: | |
2Ende op dat de gheslachten der kinderen Israels wisten ende leerden krijgen, die daer te voren niet van en wisten, | |
3Naemlicken, de vijf Ga naar margenootb† Vorsten der Philisteen, ende alle Cananiten, ende Zidoniten, ende Heuithen, die aen den berghe Libanon woonden, vanden berch BaalHermon aen, tot datmen koemt te Hemath. | |
4De selue bleuen, Ga naar margenootc Israel aen hen te versoecken: datmen ghewaer werde, of sy den geboden des Heeren ghehoor gauen, die hy haren vaderen gheboden hadde, door Mose. | |
5Doe nu de kinderen Israels also woonden onder den Cananiten, Hethiten, Ammoriten, Pheresiten, Heuiten ende Iebusiten, | |
6Ga naar margenootd Namen sy der seluer dochteren tot wijuen, ende gauen hare dochteren der seluer sonen, ende dienden hare Goden. | |
7Ende deden quaet voor den Heere, ende vergaten des Heeren haers Gods, ende dienden Baalim ende Ga naar margenoote† den haghen. | |
8Doe vergrimde den toorn des Heeren ouer Israel, Ga naar margenoot+ ende verkochse onder de hant CusanRisathaim des Konincks tot Mesopotamia: ende also dienden de kinderen Israels den CusanRisathaim acht Iaer. | |
9Doe schreydden de kinderen Israels totten Heere, Ga naar margenoot+ ende de Heere verweckte hen eenen Ga naar margenootf† Heylant, diese verloste Ga naar margenootg† Athniel den sone Kenas, Calebs iongsten broeder. | |
B.10Ende den Gheest des Heeren was in hem ende hy wert Richter in Israel, ende tooch wt ten strijde: ende de Heere gaf den Koninck tot Syrien CusanRisathaim in syne hant, dat syne hant ouer hem te sterck werdt. | |
12Ga naar margenooti Doch de kinderen Israels deden voordaen quaet voor den Heere: Ga naar margenoot+ Doe sterckte de Heere Eglon den Koninck der Moabiten, tegen de kinderen Israels, daerom dat sy quaet deden voor den Heere. | |
13Ende vergaderden tot hem de kinderen Ammon, ende de Amalekiten: ende hy tooch henen, ende sloech Israel, ende nam in Ga naar margenootk de Palmstadt: | |
14Ende de kinderen Israels dienden Eglon, der Moabiten Koninck, achthien Iaer. | |
15Doe schreydden sy tot den Heere: Ga naar margenoot+ ende de Heere verweckte hen eenen Heylant, Ehud den sone Gera, des soons Iemini, die was Ga naar margenootl† slincks: ende doe de kinderen Israels door den seluen gheschencken sonden, Eglon der Moabiten Koninck, | |
16Maeckte hem Ehud een tweesnijdende Ga naar margenootm† sweert, eener ellen lanc, ende gordde het onder zijn kleet op zijn rechte heupe, | |
17Ende brachte het gheschenck den Eglon, der Moabiten Koninc: Doch Eglon was een gantsch vett man. | |
18Ende doe hy het gheschenck hadde ouer gheleuert, verliet hy het volck, die het gheschenck ghedraghen hadden. | |
19Ende keerde wederom vanden Afgoden tot Gilgal, ende liet hem aensegghen: Ick hebbe dy O Koninck wat heymlicks te seggen: hy daerenteghen hiet, men soude swijghen: ende alle die rontom hem stonden, ghinghen van hem wt. | |
[Folio 82r]
| |
C.20Ende Ehud quam tot hem in; maer hy sat in de somer sale alleen: ende Ehud sprack: Ga naar margenootn Ick heb Gods woort aen dy: doe stond hy op van synen stoele, | |
21Ehud dan reckte syne hant wt, Ga naar margenoot+ ende nam het sweert van syner rechter heupe, ende stiet het hem in synen buyck. | |
22Dat oock den hecht na het lemmet daerin volchde, ende het vette den hecht besloot (want hy en trock het sweert niet wt synen buycke) so dat den dreck van hem ghinck, | |
23Doch Ehud ghinck Ga naar margenooto ter salen wt, ende dede de deure achter hem toe, ende slootse. | |
24Doe hy nu wt was, quamen syne knechten in, ende saghen dat de deure der somersalen toe ghesloten was, ende spraken: Hy is misschien ten stoele ghegaen, in de kamer aen de somersale. | |
25Doe sy nu langhe beydden, tot dat sy hen schaemden: want niemant en dede de deure der salen op, namen sy den sleutel, ende slotense op; siet, doe lach haer heere doot op der Aerden. | |
26Ehud dan was ontuloden, dewijle dat sy het vertogen, ende ghinck voor den Afgoden voorby, ende ontquam tot Seyrath toe. | |
27Ende doe hy daer in quam, Ga naar margenootp blies hy de basuynen op het gheberchte Ephraim: ende de kinderen Israels toghen met hem vanden geberchte, ende hy voor hen henen. | |
28Ende hy sprack tot hen: Volcht my na: want de Heere heeft v, de Moabiten uwe vyanden, in uwe handen ghegeuen: ende sy volchden hem na, ende wonnen dat Veyr aen de Iordane, die na Moab gaet, ende lieten daer niemanden ouer gaen. | |
29Ende sloeghen de Moabiten te dier tijdt, by thien duysent mannen, altemael de beste ende strijtbare mannen, dat daer niet een ontquam. | |
D.30Also werden de Ga naar margenootq Moabiten te dier tijdt, onder de handen der kinderen Israels, tonderghebracht, ende het lant was stille tachtentich Iaer. | |
31Daerna was Samgar de sone Anath, Ga naar margenoot+ die sloech ses hondert Philisteen met eenen Ga naar margenootr† ossen stock, ende verloste Israel oock. |
|