Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ix. Capittel.

1. De Heydensche Koninghen rusten hen teghen Israel, 3. de Gibeoniters versoecken listelick vrede ende verbondt met Israel, 14. ende verweruent, 16. na dry dagen koemt het bedroch wt, 18. de Ghemeynte wiltse ombrenghen, 22. so verlostse Iosua, 27. ende maecktse tot houthouwers ende waterdragers der Ghemeynten ende des Heeren.

A.1

DOe nu dat alle Koninghen hoorden, die op ghene zijde der Iordanen waren, op den gheberchten, ende in den leechten, ende aen alle Hauenen der grooter Zee, oock die by den berghe Libanon waren, namelicken, de Hethiters, Amoriters, Cananiters, Pheresiters, Heuiters, ende Iebusiters,

2

^a Vergaderden sy hen eendrachtelick te hoop, dat sy teghen Iosua ende Israel krijchden.

a Iosue 10. 11.

3

^b Daerenteghen de inwoonders te Gibeon, doe sy hoorden wat Iosua met Ieriho ende Ai ghedaen hadde,

b 2.Samu. 21.a.2

4

Bedachten sy eenen list, ⁺ ghinghen henen, ende maecten een bootschap wt, ende namen oude sacken, op hare ezels, ende oude verscheurde gelapte wijnsacken,

+ Listicheyt der Gibeoniters.

5

Ende oude ghelapte schoenen aen hare voeten, ende toghen oude kleederen aen, ende alle het broot dat sy met hen namen, was hardt ende schimmelachtich.

6

Ende ghinghen tot Iosua int legher, te Gilgal, ende spraken tot hem, ende totten gantschen Israel: ^c Wy zijn wt verren landen gekomen, so maeckt nu een verbont met ons.

c Deut. 20.b.10.

[fol. 75r]

7

Doe sprack het gantsche Israel tot den Heuiters: Misschien ^d† mochtestu onder ons woonen, hoe konde ick dan een verbondt met dy maken?

d† An. woonstu int midden van my, ende hoe etc.

8

Doch sy spraken tot Iosua: Wy zijn dyne knechten: Iosua sprack tot hen: Wie zijt ghy, ende van waer koemt ghy?

9

Sy spraken: Dyne knechten zijn wt gantsch verren landen ghekomen, om des naems wille dijns Gods, ^e want wy hebben zijn gheruchte ghehoort, ende alles wat hy in Egypten ghedaen heeft,

e Iosue. 2.b.10.

B.10

^f Ende alles wat hy den tween Koninghen der Amoriters, op ghene zijde der Iordanen, gedaen heeft, Sihon den Koninck tot Hesbon, ende Og den Koninck tot Basan, die tot Astaroth woonde.

f Nume. 21.c.24.d.35.

11

Daerom spraken onze Oudtsten, ende alle inwoonders onses landts: Neemt spijse met v op de reyse, ende gaet henen hen teghen, ende segt tot hen: Wy zijn uwe uwe knechten: so maect nu een verbondt met ons.

12

Dit onse broot, dat wy wt onsen huysen tot onser spijse namen, was noch versch, doe wy wttoghen tot v: nu daerenteghen, siet, isset hardt ende schimmelachtich.

13

Ende dese wijnsacken vulden wy vol, doe sy nieuwe waren, ende siet, sy zijn verscheurt: ende dese onse kleederen ende schoenen zijn oudt gheworden, ouer die al te langhe reyse.

14

^g Doe namen de Hooftlieden hare spijse aen, ende en vraechden den mont des Heeren niet.

g De verbondtmakers aten met malkanderen, ten teecken des aengegaen ende vasten verbonts, welcke wijse oock Christus de Heere in synen laetsten Auontmale gehouden heeft.

15

^h Ende Iosua maeckte vrede met hen, ende richtede een verbondt met hen op, dat sy leuendich blijuen souden: ende de Ouersten der Ghemeynten swoeren hen.

h 2.Samu. 21.a.2

16

Nu na dry daghen, na dien sy een verbondt met hen gemaect hadden, quam het voor hen, dat de ghene na by hen waren, ende souden onder hen woonen.

17

Want doe de kinderen Israels voort toghen, ⁺ quamen sy des derden daechs tot haren steden, die hieten, Gibeon, Caphira, Beeroth, ende KiriathIearim:

+ Een verbondt maeckt Israel met den Gibeoniters.

18

Ende sloeghense niet, daerom dat hen de Ouersten der Ghemeynten gesworen hadden, by den Heere den God Israels.

19

Doe nu de gantsche Ghemeynte teghen de Ouersten murmureerden, Spraken alle Ouersten der gantscher Ghemeynten: Wy hebben hen ghesworen by den Heere den God Israels, daerom konnen wyse niet aentasten.

C.20

Doch dat willen wy hen doen: laetse leuen, dat daer gheenen toorn ouer ons en kome om des eedts wille dien wy hen ghedaen hebben.

21

Ende de Ouersten spraken tot hen: Laetse leuen, ⁱ dat sy houthouwers ende waterdraghers zijn der gantscher Ghemeynten, als hen de Ouersten gheseyt hebben.

i Deute. 29.b.11.

22

Doe riepse Iosua, ende sprack met hen, ende seyde: Waerom hebt ghy ons bedroghen, ende gheseyt: Ghy zijt gantsch verre van ons, so ghy doch onder ons woont?

23

Daerom sult ghy veruloeckt zijn, dat onder v niet ophouden, knechten die hout houwen, ende water draghen ten huyse mijns Gods.

24

Sy antwoordden Iosua, ende spraken: Het is dynen knechten aengheseydt, dat de Heere dijn God, Mose synen knechte geboden heeft, dat hy v het gantsche landt gheuen, ende alle inwoonders des landts voor v henen vernielen woude: Doe vreesden wy onses leuens gantsch seer voor v, ende hebben sulcks ghedaen.

25

Nu dan siet, wy zijn in dyne handen, wat dy goedt ende recht dunckt ons te doen, dat doet.

26

Ende hy dede hen also, ende verlostese van der kinderen Israels handt, dat syse niet en ^* verworchden.

* Of doodden.

27

Also maecktese Iosua desseluen daechs tot houthouwers ende waterdraghers der Ghemeynten, ende ten Altaer des Heeren tot op desen dach, aen de plaetse die hy verkiesen soude.