Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

[fol. 72r]

HET BOECK Iosua.

Dat Eerste Capittel.

1. God sterckt ende troost Iosua, 7. ende geeft hem een lees boec in de hant, daer hy hem in altoos oefenen sal, 10. Iosua ghebiet den volcke dat sy voorraet bereyden ter reyse, 12. ende den Rubeniten, Gadditen, ende den haluen stamme Manasse, dat sy na aenghedingder toesegghinge, haren broederen tot ruste helpen, 16. ende hoort toesegginge, volkomen gehoorsaemheyt, als den Mose toegheseyt was.

A.1

NA den doot Mose des knechts des Heeren, ⁺ sprac de Heere tot Iosua den sone Nun, ^a Moses Dienaer,

+ God sterckt ende troost Iosua.

a Exodi 33.b.11.

2

Mijn knecht Mose is gestoruen: so maeckt dy nu op, ende treckt ouer dese Iordane, du ende dit gantsche volck, in het lant dat ick hen, den kinderen Israels, ghegeuen hebbe.

3

^b Alle steden, daer uwe voetsolen op treden sullen, hebbe ick v ghegeuen, als ick Mose geseyt hebbe.

b Deut. 11.c.24. Iosue 14.a.9.

4

Van der woestijne aen, ende desen Libano tot aen het groote water Phrath: het gantsche lant der Hethiters, tot aen de groote Zee tegent Westen, sullen uwe lantpalen zijn.

5

Dy sal niemant wederstaen dijn leefdage: ^c gelijck als ick Mose geweest ben, also wil ick ooc met dy zijn: ^d ick wil dy niet verlaten, noch van dy wijcken.

c Iosue 3.a.7.

d Deut. 31.a.6. Hebr. 13.a.5.

6

Zijt ghetroost, ende weest onuertzaecht: want du salt desen volcke het lant wtdeylen, dat ick haren vaderen ghesworen hebbe, dat ick het hen gheuen wilde.

7

^e Hebt slechts eenen goeden moet, ende weest gantsch vrijmoedich, dat du houdest ende doest ^f aller dinghe na de Wet, die dy Mose mijn knecht, gheboden heeft: ^g wijckt daer niet van, noch ter rechter noch ter slincker hant, op dat du kloecklicken handelen moechst, in allen dat du doen salt.

e 1.Reg. 2.a.3. Iosue 23.a.6.

f of allesins

g Deut. 12.b.12.

8

^h Ende laet het boeck deser Wet, van dynen monde niet komen, maer ⁱ ouerdenckt het dach ende nacht: op dat du houdest ende doest altemael na dien, dat daer in geschreuen staet, als dan sal het dy wel ghelucken in allen dat du doest, ende salt wijslick handelen konnen.

h Deut. 17.b.19. ende 18.b.14.

i of besint.

9

Siet, ick hebbe dy geboden, dat du eenen goeden moet hebst ende vrijmoedich zijst: en laet dy niet grouwelen, ende ontsettet dy niet: want de Heere dijn God is met dy, in allen dat du doen salt.

B.10

Doe geboot Iosua den Hooftlieden des volcx, ende sprack:

11

Gaet door den legher, ende ghebiet den volcke, ende segt: Bereydet v voorraet: want na dry dagen sult ghy ouer dese Iordane gaen, dat ghy in koemt, ende het lant inneemt, dat v de Heere uwe God gheuen sal.

12

Ende totten Rubeniten, Gadditen, ende den haluen stamme Manasse, sprack Iosua:

13

^k Denct aen het woort, dat v Mose de knecht des Heeren seyde, ende sprack: De Heere uwe God heeft v tot ruste ghebracht, ende dat landt ghegheuen.

k Nu. 32.c.20.28. Iosue 4.b.12.

14

Vwe wijuen ende kinderen, ende vee laet inden lande blijuen, dat v Mose ghegeuen heeft, op dese zijde der Iordanen: daerentegen sult ghy voor uwen broederen henen trecken gewapent, wat strijtbaer mannen zijn: ende hen helpen:

15

Tot dat de Heere uwe broederen ooc tot ruste brengt, ghelijck als v, dat sy oock innemen het lant, dat hen de Heere uwe God gheuen sal, als dan sult ghy wederom keeren in uwe lant, dat v Mose de knecht des Heeren inghegeuen heeft te besitten op dese zijde der Iordanen, tegen den opganck der Sonnen.

16

Ende sy antwoordden Iosua, ende spraken: ^l Alles wat du ons gheboden hebst, dat willen wy doen, ende waer du ons henen sendest, daer willen wy henen gaen.

l Deut. 5.c.27. Ierem. 42.a.5. 1.Mach. 2.d.34.

17

Ghelijck als wy Mose ghehoorsaem gheweest zijn, so willen wy dy oock ghehoorsaem zijn: alleen dat de Heere dijn God, slechs met dy zy, ghelijck als hy met Mose was.

18

Wie dynen monde onghehoorsaem is, ende hoort niet dyne woorden, in allen dat du ons gebiedest, die sal steruen: hebt slechts eenen goeden moet, ende weest onuertzaecht.