Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxi. Capittel.

1. Mose beuel aen Israel, 7 ende Iosua kort voor synen doot, 10. ende dat sy het boeck des Wets alle seuen Iaer lesen, 14. God settet Iosua in zijn ampt, 16. voorseydt synen toorn ouer des volcks afual, 19. ende laet een liet, hen ter ghetuygenisse, schrijuen, 25. Mose heet het Wetboeck legghen in de Arcke des Ghetuyghenisses, 27. settet den volcke zijn vorighe ende koemstighe onghehoorsaemheyt voor ooghen, 28. ende spreeckt des liets woort voor de gantsche menichte wt.

A.1

ENde Mose ghinck henen, ⁺ ende sprack dese woorden metten gantschen Israel:

+ Mose ouderdom 120. Iaer.

2

Ende seyde tot hen: Ick ben heden hondert ende twintich Iaer oudt, ick en kan niet meer wt ende in gaen: daertoe heeft de Heere tot my gheseydt: ^a Du en salt niet ouer dese Iordane gaen.

a Num. 20.c.24. ende 27.b.12. Deut. 3.c.27. ende 4.c.21. ende 32.e.48.

3

De Heere dijn God sal selfs voor dy henen gaen: hy sal selue desen volcken voor dy henen verdoen, dat duse inneemst: Iosua die sal voor dy ouer gaen, ^{+ b} als de Heere gheseyt heeft.

+ Iosua.

b Num. 17.b.18.

4

Ende de Heere sal hen doen, als hy ghedaen heeft Sihon ende Og, den Koninghen der Amoriten ende haren lande, ^c die hy verdaen heeft.

c Nu. 21.c.24.d.35.

5

^d Wanneerse nu de Heere voor v gheuen sal, so sult ghy hen doen, na alle ghebodt, dat ick v gheboden hebbe.

d Deut. 7.a.1. ende 20.b.16.

6

^e Weest goets moets ende onuertzaecht, vreest v niet, ende laet v niet voor hen grouwelen: want de Heere dijn God, sal selfs met dy wandelen, ^f ende en sal de hant niet aftrecken noch dy verlaten.

e Iesa. 35.a.4. Iosue 1.a.7.9.

f Iosue 1.a.5. Heb. 13..a.5.

7

Ende Mose riep Iosua, ende sprack tot hem voor de ooghen des gantschen Israels: ^g Zijt goets moets ende onuertzaecht, ^h want du salt dit volck int lant brenghen, dat de Heere haren

g Deut. 31.c.23. 1.Reg. 2.a.3.

h Num. 27.b.16.

[fol. 70v]

vaderen ghesworen heeft, hen te gheuen, ende du salt het onder hen wt deelen.

8

Maer de Heere die selfs voor v henen gaet, die sal met dy zijn, ende sal de hant niet af trecken, noch dy verlaten, en vreest dy niet, ende verschrickt dy niet.

9

Ende Mose schreef dese Wet, ende gaf het den Priesteren, den kinderen Leui, ⁱ die de Arcke des Verbonts des Heeren droeghen, ende allen Oudtsten Israels: ⁺

i Num. 3.a.6. Iosue 8.d.33.

+ Alle seuen Iaer salmen het boec der Wet lesen.

B.10

Ende gheboot hen, ende seyde: ^k Ouer seuen Iaer, ter tijdt des vrijen Iaers, aen het Feest der Loofhutten,

k Nehe. 8.a.3.

11

Wanneer het gantsche Israel koemt, te verschijnen voor den Heere dynen God, aen de plaetse, die hy verkiesen sal, so saltu dese Wet voor den gantschen Israel wtroepen laten, voor haren ooren:

12

Naemlicken voor de vergaderinge des volcx, beyde, der mannen ende der vrouwen, kinderen, ende dijns vreemdelincks die in dyner poorten is: op dat sy het hooren ende leeren, op dat sy den Heeren haren God vreesen, ende houden, dat sy doen alle woorden deser Wet.

13

Ende dat het hare kinderen, die het niet weten, oock hooren ende leeren, op dat sy den Heere uwen God, vreesen alle uwe leefdage, die ghy opten lande leeft, daer ghy in gaet ouer de Iordane, om het in te nemen.

14

Ende de Heere sprack tot Mose: ⁺ Siet, dynen tijt is hier by ghekomen dat du steruest: Roept Iosua, ende tredet voor de hutte des ^l† Bescheyts, dat ick hem beuel doe: Mose ghinck henen met Iosua, ende traden in de hutte des Bescheyts.

+ Iosua werdt in zijn ampt geset van God.

l† an. Stifts of Ghetuygenisses.

15

Ende de Heere verscheen in der hutten, in een ^m wolcken columne, ⁿ ende de selue wolcken columne stondt inder hutten deure.

m of, wolckenpilaer.

n Exodi 33.a.9.

16

Ende de Heere sprack tot Mose: Siet, du sult slapen met dynen vaderen, ⁺ ende dit volck sal opkomen, ende sal vreemden Goden nahoereren, dies lants daer sy in komen, ^o ende sal my verlaten, ende het Verbont varen laten, dat ick met hen ghemaeckt hebbe:

+ God weet wel dat niet goedts in ons is.

o 1.Sam. 8.a.7.

17

So sal mynen toorn vergrimmen ouer hen ter seluer tijdt, ende salse verlaten, ende mijn aensicht voor hen verbergen, dat sy verteert worden, ^p ende wanneer hen dan veel ongelucks ende angsts treffen sal, so sullen sy seggen: Is my dit quaet niet alle wederuaren, dewijle mijn God niet met my en is?

p Iere. 2.c.27.

18

Ick dan sal mijn aensicht verbergen te dier tijt, om alle het quaets wille, dat sy gedaen hebben, dat sy hen tot anderen Goden ghekeert hebben.

19

So schrijft v nu dit liet, ⁺ ende leert het den kinderen Israels, ende legt het in haren mont, dat my dat ^q liet een ghetuyghe zy onder de kinderen Israels.

+ Een liet, Israel ter ghetuyghenisse ghegeuen.

q Deut. 32.a.1.

C.20

Want ick wilse int lant brenghen, dat ick haren vaderen ghesworen hebbe, daer melck ende honich in vloeyt, ^r ende als sy eten, ende sat ende vet worden, so sullen sy hen keeren tot anderen Goden, ende hen dienen, ende my lasteren, ende mijn Verbont varen laten.

r Deut. 8.b.14. Prouerb. 30.a.8.

21

Ende wanneer hen dan veel onghelucks ende angsts wederuaren sal, so sal dit liet hen antwoorden ter ghetuygenisse: want het en sal niet vergeten worden wt den monde haers zaets: ^s want ick weet hare gedachten, daer sy nu alreede mede omgaen, eer ickse int lant brenghe, dat ick gesworen hebbe.

s Rom. 7.b.18. Ioan. 2.c.25.

22

Also schreef Mose dit liet ter seluer tijt, ende leerde het den kinderen Israels:

23

Ende beual Iosua, den sone Nun, ende sprack: ^t Weest goets moets ende onuertzaecht: want du salt de kinderen Israels in het lant leyden, dat ick hen ghesworen hebbe, ende ick wil met dy zijn.

t Deut. 31.a.7. Iosue 1.a.9. ende 23.b.15.

24

^u Doe nu Mose de woorden deser Wet, gantsch wtgheschreuen hadde in een boeck,

u Deut. 10.a.5.

25

Geboot hy den Leuiten, die de Arcke der Getuyghenisse des Heeren droeghen, ende sprack:

26

Neemt dat boeck deses Wets, ende legt het in de zijde der Arcke des Verbonts des Heeren ws Gods, dat het aldaer een ghetuyghe zy teghen dy.

27

^x Want ick bekenne dyne ongehoorsaemheyt ende hardneckicheyt: siet, dewijle ick noch heden met v leue, zijt ghy ongehoorsaem gheweest teghen den Heere, hoe veel meer na mynen doot?

x 2.Reg. 17.b.14. Mal. 3.a.7.

28

So vergadert nu voor my, alle Oudtsten uwer stammen, ende uwe amptlieden, dat ick dese woorden voor haren ooren spreke, ^y ende Hemel ende Aerde teghen hen tot ghetuyghe neme.

y Deut. 4.c.26. ende 30.b.19.

29

Want ick weet het, dat ghy het na mynen doot verderuen sult, ende wt den weghe treden, dien ick v gheboden hebbe: so sal v dan ongheluck onmoeten hier na, daerom dat ghy quaet ghedaen hebt voor de ooghen des Heeren, dat ghy hem vertoornt, door de wercken uwer handen.

30

Also sprack Mose de woorden deses liets geheel wt, voor de ooren der gantscher menichten Israels.