Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 59v]
| |
1. Teghen Seyr, 8. de Moabiten, 18. ende Ammoniten sullen sy niet strijden, noch haer beleedighen, 23. Sihon der Amoriten Koninck, werdt hen in de handen ghegheuen. | |
47DOe keerden wy ons, ende toghen wter Ga naar margenootz woestijne, opter strate ter Ga naar margenoot† Schelfzee, als de Heere tot my seyde, ende om toghen het gheberchte Seir, eenen langhen tijdt. | |
3Ende gebiedt den volcke, ende segt: Ghy sult door de lantpalen uwer broederen, der kinderen Esau trecken, die daer woonen tot Seyr, ende sy sullen hen voor v vreesen: doch wacht v neerstelick. | |
4Dat ghyse niet en Ga naar margenootb† bekrijcht: want ick en sal v van haren lande niet eenen voetbreet gheuen: Ga naar margenootc want het gheberchte Seir hebbe ick den kinderen Esau te besitten ghegheuen. Ga naar margenoot+ | |
5Spijse sult ghy voor ghelt van hen koopen, dat ghy etet, ende water sult ghy voor gelt, van hen koopen dat ghy drincket. | |
6Want de Heere dijn God heeft dy ghesegent in allen wercken dyner handen: hy heeft dijn reysen ter herten ghenomen, door dese groote woestijne, ende de Heere dijn God is veertich Iaer by dy gheweest, dat dy niet ontbroken en heeft. | |
7Doe wy nu door onse broeders de kinderen Esau ghetoghen waren, die op het gheberchte Seir woonden, opten wech des velts van Elath ende Ezeon Gaber, keerden wy ons, ende ghinghen door den wech der woestijne der Moabiten. | |
8Doe sprack de Heere tot my: Ga naar margenoot+ Ga naar margenootd Du salt den Moabiten niet lastich wesen, noch hen bekrijghen: want ick wil dy van haren lande niet te besitten gheuen, Ga naar margenoote want ick hebbe Ar den kinderen van Loth te besitten ghegheuen. | |
9De Emim hebben in voortijden daerin ghewoont, Ga naar margenoot+ dat was een groot, sterck, ende lanck volck, als de Ga naar margenoot* Enakim. | |
B.10Men hieltse oock voor reusen, ghelijck als de Enakim, ende de Moabiten heetense ooc Emim. | |
11Ga naar margenootf Oock woonden voortijden in Seir, de Horiten, ende de kinderen Esau verdreuen ende verdelgdense voor hen, ende woonden in hare steden, ghelijck als Israel den lande syner besittinghe dede, dat hen de Heere gaf. | |
12So maeckt v nu op, ende treckt door de beke Sared: ende wy toghen daer door. | |
13Den tijdt dan, die wy van Kakes Barnea toghen, tot dat wy door de beke Sared quamen, was acht ende dertich Iaer: op dat alle Krijchslieden inden legher storuen, Ga naar margenootg als de Heere hen gesworen hadde. | |
14Daertoe was oock de hant des Heeren tegen hen, dat sy om quamen wt den legher, tot dat harer een eynde wert. | |
15Ende doe alle der krijchslieden een eynde was, dat sy storuen onder den volcke, | |
16Sprack de Heere met my, ende seyde: | |
18Ende salt na by komen tegen de kinderen Ammon, Ga naar margenooth die en saltu niet lastich wesen noch bekrijghen: want ick en wil dy vanden lande der kinderen Ammon niet te besitten gheuen, want ick hebbet den kinderen Loth te besitten ghegheuen. | |
19Ga naar margenooti Het is oock gheachtet voor der Reusen lant, ende daer hebben in voortijden Reusen in ghewoont, ende de Ammoniten heetense Sammesumim. Ga naar margenoot+ | |
C.20Dat was een groot sterck ende lanck volck, als de Enakim: ende de Heere verdelgdese voor hen, ende lietse de selue besitten, dat sy daer in hare steden woonden, | |
21Ga naar margenootk Ghelijck als hy ghedaen hadde metten kinderen Esau, die opten geberchte Seir woonden, doe hy de Horiten voor hen verdelchde, ende lietse deselue besitten, dat sy daer in haere steden woonden tot op desen dach. | |
22Ende de Caphtorim toghen wt Caphthor, ende verdelchden de Auim, die tot Hazerim woonden tot Gaza toe, ende woonden in hare steden aldaer. | |
23Maeckt v op, ende trect wt, ende gaet ouer de beke by Arnon: siet, ick hebbe Sihon de Koninc der Amoriten tot Hesbon in dyne handen ghegheuen met synen lande: Beghint in te nemen, ende Ga naar margenootl† strijdt tegen hem. | |
24Hedens daechs wil ick beginnen, dat hen voor dy vreesen ende verschricken sullen alle volcken, onder allen Hemelen, dat hen, wanneer sy van dy hooren, bange ende wee worden sal voor Ga naar margenootm† dyner toekoemste. | |
25Ga naar margenootn Doe sandt ick boden wter woestijne van Oostenwaert, tot Sihon den Koninck tot Hesbon met vreedsamen woorden, ende liet hem segghen: | |
26Ga naar margenooto Ick wil door dyn lant trecken, ende waer de strate henen gaet, wil ick gaen, ick en wil noch ter rechter noch ter slincker hant wtwijcken. | |
27Spijse saltu my voor ghelt verkoopen dat ick ete, ende water saltu my voor gelt gheuen dat ick drincke: ick wil slechs te voete door dy henen gaen: | |
28Ga naar margenootp Als my de kinderen Esau ghedaen hebben, die tot Seir woonen, ende de Moabiten, die tot Ar woonen, tot dat ick kome ouer de Iordane, in het landt dat ons de Heere onse God gheuen sal. | |
29Doch Sihon de Koninck tot Hesbon, en wilde ons niet doortrecken laten: want de Heere dijn God verharde synen moet, ende verstockte hem zijn herte, op dat hy hem in dyne handen gaue, als het nu aen den daghe is. | |
D.30Ende de Heere sprack tot my: Ga naar margenootq Siet, ick hebbe begonst te gheuen voor dy, den Sihon met synen lande, begint in te nemen ende te besitten zijn lant. | |
32Doch de Heere onse God gaf hem voor ons, dat wy hem sloeghen met allen synen kinderen ende synen gantschen volcke. | |
33Doe wonnen wy tot dier tijt alle syne steden, ende verbanden alle steden, beyde mans, wijuen, ende kinderen, ende en lieten niemanden ouer blijuen, | |
34Behaluen het vee, roofden wy voor ons, ende den wtbuete der steden die wy wonnen, | |
35Van Aroer aen, die aen den oeuer der beke by Arnon leyt, ende vander stadt aen den water, tot Gilead toe, daer en was geen stadt die haer voor ons beschutten konde: de Heere onse God gaf ons alle dinck voor ons. | |
36Ga naar margenoots Behaluen totten lande der kinderen Ammon quaemstu niet, noch tot allen, dat aen der beke Iabok was, noch totten steden op het gheberchte, noch tot allen, dat ons de Heere onse God verboden hadde. |
|