Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xix.Capittel.

1. God laet den volcke, na dien het in de woestijne Sinai gekomen is, syne weldaden so hy hen bewesen ende noch bewijsen wil, door Mose voordragen, 8. dat gheeft hem ghewillichlick ter ghehoorsaemheyt, 10. so laet hy hen aensegghen heyliginghe op den derden dach, ende den berch geensins aen te roeren, 16. aen den derden dach een grousaem verschijnen der Maiesteyt des Heeren, allen Israel onuerdragelick, wtgenomen Mose, 21. het volck wort andermael ghewaerschout, hen tot den berghe niet te naken.

A.1

AEn der derder maent, ⁺ na den wtganck der kinderen Israels wt den lande Egypten, ^a quamen sy in desen daghe in de woestijne Sina.

+ Het volck koemt inde woestijne Sinai.

a Num. 33.b.15

2

Want sy waren wtgetogen van Raphidim, ende wouden in de woestijne Sinai: ende legherden hen inder woestijne aldaer teghen den berghe.

3

^b Ende Mose klam op tot God: ^c ende de Heere riep hem vanden berghe, ende sprack: So saltu segghen tot den huyse Iacobs, ende vercondighen den kinderen Israels.

b Act. 7.d.38

c Exod. 24.a.1

4

^d Ghy hebbet gesien, ⁺ wat ick den Egyptenaren ghedaen hebbe, ende hoe ick v gedragen hebbe op Arents vleugelen, ende hebbe v tot my gebracht.

d Deut. 29.a.2

+ De leere des Gesettes gaet hier aen.

5

^e So ghy nu mijn stemme wilt hooren, ende mijn verbont houden, so sult ghy mijn eyghendom zijn voor allen volcken: ^f† want de gantsche Aerde is myne.

e Deut. 5.a.2 ende 14.a.2

f† anders, hoewel de, etcet. is Psal. 14.a.1

6

^g Ende ghy sult my een Priesterlick Konincrijck, ende een heylich volc zijn: dat zijn de woorden die du den kinderen Israels segghen salt.

g Deut. 7.a.6 ende 14.a.2. ende 16.b.18 Psalm. 114.a.2. Hose. 4.a.6 1.Pet. 2.a.9 Apocal. 5.b.10

7

Mose quam, ende riep de oudtste inden volcke, ende leyde hen alle dese woorden voor, die de Heere gheboden hadde.

8

Ende alle het volck antwoordde teghelijck, ende spraken: ^h Alles wat de Heere gesproken heeft, willen wy doen: ende Mose seyde de redene des volcx den Heere wederomme.

h Exod. 24.a.3 Deut. 5.c.27 ende 26.b.17

9

Ende de Heere sprack tot Mose: Siet, ick wil tot dy komen in eener dicker wolcken, op dat dit volck myne woorden hoore, die ick met dy spreke, ende gheloouen dy eewichlicken: ende Mose verkondichde den Heere, de reden des volcks.

B.10

De Heere sprack tot Mose: Gaet henen tot den volcke, ende heylichtse heden ende morghen, dat sy hare kleederen wasschen,

11

Ende bereydt zijn op den derden dach: want aen den derden dage, sal de Heere voor allen volcke af komen op den berch Sinai.

12

Ende maket den volcke een perck rontomme, ende spreect tot hen: Hoedt v, dat ghy niet op den berch en klimt, noch syne eynden en aenruert: ⁱ want wie den berch aenruert, sal des doots steruen.

i Heb. 12.b.18.c.20

13

Gheen hant en sal hem aenrueren, maer hy sal ghesteent, oft met gheschut doot gheschoten worden: het zy een ghedierte ofte mensche, so en sal hy niet leuen: wanneer des hoorns ^k† geluyt aengaet, so sullen sy aen den berch gaen.

k† anders, als den hoorne lange zijn geluydt gegeuen heeft, etcet.

14

Mose klam vanden berghe totten volcke, ende heylichdese: ende sy wiesschen hare kleederen.

15

Ende hy sprack tot hen: Weest bereyt op den derden dach, ende niemant en naerdere hem ten wijue.

16

Als nu den derden dach quam, ⁺ ende morgen was, doe verhief hem een donderen ende blixemen, ende een dicke wolcke op den berge, ende een geluyt eener gantsch stercken basuynen: ende het gantsche volck dat in den legher was, verschricte.

+ De Wet heft haer grouwelick aen.

17

Ende Mose leydde het volck wt den legher, Gode teghen, ^l ende sy traden onder aenden berch.

l Deut. 4.b.12 ende 5.a.5

18

De gantsche berch Sinai roockte, daerom dat de Heere neder op den berch quam met vyere: ende synen roock ginck op, als eenen roock van eenen ouen, dat den gantschen berch seer beefde.

19

Ende der basuynen geclanc wert alle tijt stercker:

[fol. 26r]

Mose sprack, ende God antwoordde hem luyde.

C.20

Als nu de Heere neder ghekomen was, op den berch Sinai, bouen op syne ^* spitse, doe riep hy Mose, bouen op het spitse des berchs: ende Mose klam daer op.

* scherpte, opperste, oft tsop.

21

Doe sprack de Heere tot hem: Klimt af, ende betuycht den volcke, dat sy niet ^m† herwaert toe en breken tot den Heere, dat sy hem sien, ende vele van hen vallen.

m† anders, by auonturen het perc niet ouertreden om den Heere te sien etcet.

22

Daertoe de Priesters die hem tot den Heere ^* naerderen, sullen hen heyligen, datse ^n† de Heere niet ontwee en smijte.

* ofte, na naken,

n† anders, de Heere niet een gat in haer en breke

23

Ende Mose sprack tot den Heere: Het volck en kan niet op den berch Sinai gheklimmen, want du hebst ons betuycht, ende gheseyt: Maect een perck rontom den berch, ende heylicht hen.

24

^o De Heere sprack tot hem: Gaet henen, klimt af: du ende Aaron met dy sult hierop klimmen, doch de Priesters ende het volck, en sullen niet herwaert toe breken, dat sy [souden] opclimmen tot den Heere, dat hyse niet ontwee en smijte.

o Exod. 24.a.9

25

Ende Mose klam neder tot den volcke, ende seyde het hen.