Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xviij.Capittel.

1. Iethro Mose sweer, brengt hem zijn wijf ende kinderen, 9. ende so hy hoort wat de Heere aen Israel ghedaen hadde, veruruecht hy hem, loeft den Heere, ende doet hem offer, 12. Mose richt het volck, 17. zijn sweer gheeft hem raet, synen last te lichten.

A.1

ENde doe ^a Iethro de priester in Midian, ⁺ Moses sweer, hoorde al wat God gedaen hadde met Mose, ende synen volcke Israel, dat de Heere Israel hadde wt Egypten geleydt.

a Exod. 3.a.1.

+ Iethro Moses wijfs Vader reyst tot Mose

2

Nam hy Zipora Moses wijf, die hy hadde wederom ghesonden.

3

Met hare twee sonen: ^b de een hiet Gerson, want hy sprack: Ick ben een gast gheworden in vreemden lande.

b Exod. 2.c.22.

4

Ende de ander Elieser, want hy sprack: De God mijns vaders, is mijn hulpe gheweest, ende heeft my verlost van den sweerde Pharao.

[fol. 25v]

5

Doe nu Moses Iethro sweer, ende syne sonen ende zijn wijf tot hem quamen in de woestijne, aenden berch Gods, daer hy hem gelegert hadde.

6

Liet hy Mose seggen: Ick Iethro dijn sweer, ben tot dy ghecomen, ende dijn wijf, ende haer beyde sonen met haer.

7

Doe ginck Mose wt, hem tegen, ende neychde voor hem, ende kuste hem: ende doen sy haer onder malcanderen gegruet hadden, gingen sy in de hutten.

8

Doe vertelde Mose synen sweer, alles wat de Heere Pharao ende den Egyptenaren ghedaen hadde om Israels wille, ende alle de moeyte die hen op den wege ^c† ontmoet was, ende datse de Heere verlost hadde.

c† an. beyegenet

9

So veruruechde hem Iethro van alle goeden die de Heere Israel ghedaen hadde, dat hyse verlost hadde vander Egyptenaren hant.

B.10

Ende Iethro sprack: ⁺ Geloeft zy de Heere, die v verlost heeft vander Egyptenaren ende Pharaos hant, die weet zijn volck vander hant Egypti te verlossen.

+ Iethro danckt God van Israels weghen.

11

Nu weet ick dat de Heere grooter is, dan alle Goden, daerom dat ^d† sy hoochmoedt aen hem ghebruyct hebben.

d† and. hyse euen met denseluen daer mede sy ghemoetwillighet hebben [ghestraft heeft] Exod. 1.b.10.16 c.22. ende 5.a.7.b.18 ende 14.a.8.

12

Ende Iethro Moses sweer, nam brantoffer, ende offerde Gode: doe quam Aaron ende alle Oudtsten in Israel, met Moses sweer, het broot te eten voor Gode.

13

Des anderen morghens settede hem Mose, ⁺ het volck te richten: ende het volck stont rontom Mose, vanden morgen aen totten auont.

+ Mose richtet het volck.

14

Doe nu zijn sweer sach, alles wat hy met den volcke dede, sprack hy: Wat ist dat du doest met den volcke? waerom sitstu alleene, ende alle het volc staet rontom dy, vanden morgen aen totten auont?

15

Mose antwoordde hem: Het volck coemt tot my, ende vraghen God om raet.

16

Want wanneer sy wat te doen hebben, so komen sy tot my, dat ic richte tusschen eenen yegelicken ende synen naesten, ende leere hen Gods recht ende zijn wetten.

17

Sijn sweer sprack tot hem: ^e Het en is niet goet, dat du doest.

e Deut. 1.a.9. Act. 6.a.2.

18

Du makest dy te moede, daer toe het volck ooc dat met dy is: de sake is te swaer, du en kanst het alleene niet wtrichten.

19

^f Doch hoort mijn stemme, ick wil dy raden, ende God sal met dy zijn: ^g Pleecht du des volcks voor Gode, ende brengt de saken voor God.

f Deut. 1.b.13.

g Oft, sijt du een voorgangher des etcet.

C.20

Ende maect hen rechten ende wetten, ⁺ dat du hen leerest den wech, daer sy in wandelen, ende de wercken die sy doen sullen.

+ De raet Iethro des Heydenen, Mose ghegheuen.

21

Ende du, siet dy om, onder alle den volcke, na redelicke lieden, die God vreesen, warachtich, ende der giericheyt vyant zijn, die sett ouer hen: sommige ouer duysent, ouer hondert, ouer vijftich, ende ouer thiene.

22

Dat sy het volck alle tijt rechten: ^h wanneer nu een groote sake is, dat sy deselue aen dy brengen, ende sy alle ⁱ kleyne saken rechten: so sal het dy lichter worden, ende sy sullen den last met dy draghen.

h Deut. 1.b.17 ende 17.a.8

i Ofte, slechte

23

So du dat doest, so kanstu wt rechten, wat dy God gebiet, ende alle dit volck kan met vreden aen zijn plaetse komen.

24

^k Mose hoorde zijns sweers woort, ende dede alles wat hy seyde.

k Num. 11.b.16

25

Ende verkoos redelicke lieden wt den gantschen Israel, ende maectese tot hoofden ouer het volck, sommighe ouer duysent, ouer hondert, ouer vijftich, ende ouer thiene.

26

Dat sy het volck alletijt richteden: wat sware saken waren, tot Mose brochten, ende sy de kleyne saken rechteden.

27

Also liet Mose synen sweer weder in zijn lant trecken.