Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Het x. Capittel.

1. De Heere dreycht Pharao met grousame sprinckhanen, 7. Pharaos knechten vreesen hen der straffe, 10. Pharao schimpt met Mose ende Aaron, ende stootse van hem wt: 14. De sprinckhanen komen, ende eten al het groen vander haghel ouergebleuen, 16. Pharao kent wederom sonde, ende blijft euenwel verstockt: 22. so laet de Heere eysselicke duysternisse komen, 24. Pharao verwillicht in des gantschen volcx wechreysen, alleene dat haer vee thuys blijue, ende so Mose sulcke handelingen afslaet, 28. verbiedt hy hem, meer voor hem te komen.

[fol. 22v]

A.1

ENde de Heere sprack tot Mose: Gaet henen tot Pharao, want ick hebbe zijn, ende syner knechten herte, verhardt, op dat ick dese myne teeckenen onder hen doe.

2

Ende dat du verkondichst voor den ooren dyner kinderen, ende dyner kinder kinderen, wat ick in Egypten bedreuen hebbe, ende hoe ick myne teeckenen onder hen bewesen hebbe: op dat ghy wetet dat ick ben de Heere.

3

Also ginghen Mose ende Aaron henen tot Pharao, ende spraken tot hem: So spreeckt de Heere der Hebreen God: Hoe lange weygerstu dy, voor my te verootmoedighen, ^a dat du mijn volck verlatest, my te dienen?

a Exod. 7.a.2.b.16 ende 8.a.1. ende 9.b.13.

4

^b Weyghertstu dy mijn volck te verlaten, siet, so wil ick morghen ^c sprinckhanen laten komen aen allen plaetsen, ⁺

b Sapient. 16.a.9

c Dese sprinchanen heeten hier niet Hagab op Hebreisch, als aen sommige plaetsen, maer Arbe. Het zijn doch vieruoetige vliegende dieren endereyn te eten, als Hagab. Leu. 11. Doch ons onbekent, sonder dat sy den sprinchanen ghelijck zijn.

+ De achtste plage, sprinchanen ofte springers.

5

Dat sy het lant bedecken, also datmen het lant niet sien en kan: ende sullen eten, wat v ouerghebleuen ende beurijdt is voor den hagel, ende sullen alle uwe groenende boomen af eten op den velde.

6

Ende sullen veruullen dijn huys, alle dyner knechten huysen, ende aller Egyptenaren huysen, desghelijcken niet ghesien hebben dyne vaders, ende dyner vader vaders, sindt der tijt dat sy op Aerden gheweest zijn, tot op desen dach: ende hy ^d† keerde hem, ende ginck van Pharao wt.

d† and. vertrock

7

Doe spraken de knechten Pharaos tot hem: Hoe langhe sullen wy ^e† daermede gheplaecht werden? laet de lieden gaen, dat sy den Heere haren Gode dienen: weetstu noch niet, dat Egypten verdoruen is?

e† anders, met desen wesen verstricket.

8

Mose ende Aaron werden weder tot Pharao ghebracht, die sprack tot hen: Gaet henen, ende dient den Heere uwen Gode: welcke zijn sy dan noch, die henen gaen sullen?

9

Mose sprack: Wy willen gaen met ionck ende oudt, met sonen ende dochteren, met schapen ende runderen: want wy hebben een feeste des Heeren.

B.10

Hy sprack tot hen: O Ia, de Heere sy met v: soude ick v, ende uwe kinderen daertoe laten trecken? ^f† Siet daer, oft ghy niet wat booses voren hebt?

f† anders, siet hier het quaet is voor uwen aengesichte, na sommigher wtleggen, de straffe is bereyt.

11

Niet also, maer ghy ^g† mannen gaet henen, ende dienet den Heere: want dat hebt ghy oock ^h† gheseyt: ende men stietse wt van Pharao.

g† anders, volwassenen

h† and. begheert

12

Doe sprack de Heere tot Mose: Streckt dyne hant ouer Egyptenlant, om de ⁱ sprinckhanen: dat sy op Egyptenlant komen, ende eten alle het kruyt inden lande op, met alle het gene dat den haghel ouerghebleuen is.

i Psal. 105.d.34. Sapient. 16.a.9. Ioel. 1.a.4. Apoc. 9.a.3.

13

Mose recktede synen staf ouer Egypten lant, ende de Heere dreef eenen Oosten wint int lant, den gantschen dach, ende de gantsche nacht: ende des morghens bracht den Oostenwint de sprinchanen voort.

14

Ende sy quamen ouer het gantsche Egyptenlant, ende lieten hen neder aen allen plaetsen in Egypten, so gantsch vele, dat te voren desghelijcken noyt gheweest is, noch voortaen zijn sal.

15

Want sy bedecten het lant, ende verduysterdent: ende sy aten alle het kruyt in den lande op, ende alle vruchten op den boomen, die den hagel waren ouerghebleuen: ende lieten niet groens ouer, aen den boomen, ende aen den kruyden op den velde, inden gantschen Egyptenlande.

16

Doe riep Pharao haestelic Mose ende Aaron, ende sprac: ^k Ick hebbe my versondicht aen den Heere uwen God, ende aen v.

k Exod. 8.a.8. ende 9.c.27.

17

Vergheeft my mijn sonde op dit mael oock, ende biddet den Heere uwen God, dat hy doch slechs desen doot van my wech neme.

18

Ende ^l hy ginck wt van Pharao, ende badt den Heere.

l Mose

19

Doe keerde de Heere eenen gantsch stercken Westenwint, ende hief de sprinckhanen op, ende werpse in de ^m† Schelpzee, dat daer niet een ouerbleef, aen allen plaetsen Egypti.

m† and. riet Zee. and. roode zee

C.20

Doch de Heere verstockede Pharaos herte, dat hy de kinderen Israel niet en verliet.

21

De Heere sprack tot Mose: ⁺ Reckt dyne hant na den Hemel, dat het so duyster worde in Egyptenlant, datmen het grijpen mach?

+ De neghenste plage, tastlicke duysternisse.

22

Ende Mose recktede zijn hant na den Hemel, ⁿ doe wert een dicke duysternisse inden gantschen Egyptenlande, drye daghen.

n Sapient. 17.a.2

23

Dat niemandt den anderen en sach, noch op stont van der plaetse daer hy was, in drye dagen, ^o daerenteghen by allen kinderen Israel, was het licht in haren wooninghen.

o Sapient. 18.a.1.

24

Doe riep Pharao Mosen, ende sprack: Gaet henen, ende dient den Heere: ^p alleen uwe schapen ende runderen laet hier: laet oock uwe kinderkens met v gaen.

p Exod. 12.d.32.

25

Mose sprack: Du moest ons oock offer ende brantoffer geuen, dat wy onsen God den Heere offeren moghen.

26

Onse vee sal met ons gaen, ende niet een klauwe en sal achter blijuen: want vanden ^q† onsen sullen wy nemen, ten dienste onse Gods des Heeren: want wy en weten niet, waer wy den Heere mede dienen sullen, tot dat wy daer henen komen.

q† anders, seluen

27

Doch de Heere verstockte het herte Pharao, dat hyse niet verlaten en woude.

28

Ende Pharao sprack tot hem: Gaet van my, ende hoedt dy, dat du niet meer voor mijn ooghen en komest: want in welcken daghe du voor myne ooghen komest, saltu steruen.

29

Mose antwoordde: Also du gheseyt hebst, ick en ^r† wil niet meer voor dyne ooghen komen.

r† anders, sal niet meer dijn aenschijn sien.