Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Het ix. Capittel.

1. De Heere dreycht noch den Pharao, 6. laet een groote sterfte komen ouer alle vee der Egyptenaren, 10. daer na ghesweer, bladeren ende droesen, ouer menschen ende vee, 7.12. noch blijft Pharao verstockt, 23. so slaet de Heere wtgenomen het lant Gosen, gantsch Egypten, met haghel, donder ende blixem. 27. Pharao bekent syne sonden, ende beloeft het volck te verlaten, 33. doch so Mose der straffe met synen gebede weyrt, 34. so en laet hyse noch niet gaen.

A.1

DE Heere sprack tot Mose: ⁺ Gaet henen tot Pharao, ende spreect tot hem: Also seyt de Heere de God der Hebreeren: Verlaet mijn volck, dat sy my dienen.

+ De vijfste plaghe, pestilencie des vees.

2

So du my dat weygherest, ende hen voortaen ophoudest,

3

Siet, so sal de hant des Heeren zijn, ouer dijn vee op den velde, ouer peerden, ouer ezelen, ouer kemelen, ouer ossen, ouer schapen, met eener gantsch sware pestilencie.

4

Ende de Heere sal een sonderlick dinck doen, tusschen den vee der Israeliten ende der Egyptenaren, dat daer niet en sterue van allen, dat de kinderen Israel hebben.

5

Ende de Heere ^a† bestemde een tijt, ende sprack: Morghen sal de Heere sulckes op Aerden doen.

a† and, benoemde

6

Ende de Heere dede sulckes des morghens: ende allerley vee der Egyptenaren sterf, ⁺ daerenteghen vanden vee der kinderen Israel en sterf niet een.

+ De seste plage, boose swarte bladeren.

7

Ende Pharao sandt daer na, [te vernemen] ende siet, vanden vee Israels en was niet een ghestoruen: doch het herte Pharaos wert verstockt, ende en verliet het volck niet.

8

Doe sprack de Heere tot Mose, ende Aaron: Neemt uwe vuysten vol ^b† roets, wt den schorsteen, ende Mose sprenghe dat na den Hemel voor Pharao.

b† anders, roockes, and. gensteren wt den kalckouen.

9

Dat het ouer het gantsche Egyptenlant stuyue, ende dat daer boose swarte bladeren oploopen, beyde aenden menschen ende aen den vee, inden gantschen Egyptenlande.

B.10

Ende sy namen roet wt den schorsteen, ende traden voor Pharao, ende Mose sprengde dat na den Hemel: doe werden ^c† boose swarte bladeren, beyde aenden menschen ende aenden vee.

c† Anders, ghesweer ende droesen.

11

Also dat de toouenaers niet en konden voor Mose staen, door den boosen bladeren: want aen de toouenaers waren euen so wel boose bladeren, als aen allen Egyptenaren.

12

Doch de Heere verstockte het herte Pharao, dat hyse niet en hoorde ^d ghelijck dan de Heere Mose gheseyt hadde.

d Exod. 4.c.21.

13

Doe sprack de Heere tot Mose: Maecket dy morgen vroech op, ende treedt voor Pharao, ende spreeckt tot hem: So seyt de Heere der Hebreen God: ^e Verlaet mijn volck, dat het my diene:

e Exod. 7.b.16. ende 8.a.1.

14

Ick wil anders op dit mael, alle myne plagen ^f ouer dy selfs senden, ouer dyne knechten, ende ouer alle dijn volck, dat du ghewaer worden salt, dat mijns ghelijcken niet en is in allen landen.

f Heb. in dijn hert

15

Want ick wil nu mijn hant wtrecken, ende dy ende dijn volck, met pestilencie slaen, dat du van der Aerden sal verdelghet worden.

16

^g Ende tis waer, daerom hebbe ick dy ^h† verwecket, dat mijn kracht aen dy verschijne, ende mynen naem vercondicht worde in allen landen.

g Roma. 9.b.17.

h† anders, verhouden in den stande

17

Du ^i† tredest mijn volck noch onder dy, ende wilt het niet verlaten.

i† anders, verheft dy noch teghen mijn volc, als een (teghen) weyre.

18

Siet, ick wil morghen om dese tijt eenen seer grooten haghel laten reghenen, desgelijcken in Egypten niet gheweest is, ⁺ sindt der tijt het ghegrondet si, tot nu toe.

+ De seuende plage, hagel ende vyer.

19

Ende nu, sendt henen, ende verwaert dijn vee, ende alles wat du op den velde hebst: want alle menschen, ende vee, dat op den velde geuonden wort, ende niet in de huysen versamelt is, so de haghel op hen valt, sullen steruen.

C.20

Wie nu onder den knechten Pharao, des Heeren woort vreesde, die liet syne knechten ende vee in de huysen vlieden.

21

Welcker herte hem daerentegen niet en keerde aen des Heeren woort, die lieten hare knechten ende vee op den velde.

22

Doe sprack de Heere tot Mose: Streckt dyne hant wt na den Hemel, dat het haghele ouer het gantsche Egyptenlandt, ouer menschen, ouer vee, ende ouer alle het kruyt op den velde inden Egyptenlande.

23

^k Also reckte Mose synen staf na den Hemel, ende de Heere liet donderen ende haghelen, dat het vyer op de Aerde schoot.

k Psalm. 78.e.47 ende 105.d.32. Sapient. 16.b.16 ende 19.b.19

24

Also liet de Heere haghel regenen ouer Egyptenlant, dat daer hagel ende vyer onder malcanderen voeren, so grousamelicken, dat desghelijcken in den gantschen Egyptenlande noyt gheweest was, sindt der tijt dat daer lieden in gheweest zijn.

25

Ende de hagel sloech inden gantschen Egyptenlande, alles wat op den velde was, beyde menschen ende vee, ende sloech alle het kruyt op den velde, ende verbrack alle boomen op den velde.

26

Sonder alleene inden lande Gosen, daer de kinderen Israel waren, daer en hagheldet niet.

27

Doe schicte Pharao henen, ende liet Mose ende Aaron roepen, ende sprack tot hen: ^l Ick hebbe my op dit mael versondicht: de ^m Heere is rechtueerdich, ick daerenteghen ende mijn volck, zijn Goddeloose.

l 1.Reg. 13.a.5. Exod. 8.a.8. ende 10.b.17

m Hebreus de stemme Gods.

28

Biddet dan nu den Heere, dat sulck donderen ende haghelen Gods ophoude: so wil ick v verlaten, dat ghy niet langher hier en blijft.

29

Mose sprack tot hem: Wanneer ick ter stadt wt kome, so wil ick myne handen wtbreyden tot den Heere, so sal dat donderen aflaten, ende geenen haghel meer zijn: op dat du ghewaer wordest, ⁿ dat de Aerde des Heeren zy.

n Psalm. 24.a.1.

D.30

Ick weet het dannoch, dat du ende dyne knechten v noch niet en vreeset voor God den Heere.

31

Also wert gheslaghen het vlas ende de gerste: want de gerste hadde ^o† gheschoten, ende het vlas bollen ghekreghen.

o† anders, aaren, ende het vlas knoppen.

32

De terwe ende rogghe en werdt niet gheslaghen, want sy waren spade ghesaeyt.

33

So ginck nu Mose van Pharao ter stadt wt, ende breydde syne handen tot den Heere, ende het donderen ende hagelen liet af, ende den reghen en drupte niet meer op Aerden.

34

Doe nu Pharao sach, dat den reghen ende donder ende haghel op hielt, versondichde hy hem voorder, ende verhardde zijn herte, hy ende zijn knechten.

35

Also wert Pharaos herte verstockt, dat hy de kinderen Israel niet en verliet, ghelijck als dan de Heere ghesproken hadde door Mose.