Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Het viij. Capittel.

1. De Heere dreycht Pharao, 5. laet door het slaen der wateren, vorsschen, 16. des stof, luysen, 24. ende daerenbouen allerley boose ghewormten comen, om het gantsch Egyptenlant te verderuen, 7, het eerste doen de toouenaers na, 18. aenden anderen feylet hen, ende bekennen Gods cracht, 8.25. Pharao onder den plaghen begeeft hem het volck te verlaten, 15.19.32. doch so haest als de straffe door Mose ende Aarons gebet ophoudt, so is hy Godloos als te voren.

A.1

DE Heere sprack tot Mose: ⁺ Gaet henen tot Pharao, ende spreect tot hem: So seyt de Heere: ^a Verlaet mijn volck dat het my diene.

+ De andere plage, zijn vorsschen of padden.

a Exod. 7.b.16. ende 9.b.13.

2

So du my dat weygherst, siet, so wil ick alle dyne lantpalen met vorsschen plaghen.

3

Dat het vliet ende water sal van vorsschen krielen: die sullen op komen, ende komen in dijn huys, in dijn kamer, op dynen leger, op dijn bedde: ooc in de huysen dyner knechten, onder dijn volck, in dyne backouens, ende in dijn deech.

4

Ende de vorsschen sullen op dy, ende op dijn volck, ende op alle dyne knechten kruypen.

5

^b Ende de Heere sprack tot Mose: Segt Aaron: Rect dyne hant wt met den staf, ouer de beken, ende stroomen, ende ^c† stille wateren, ende laet vorsschen ouer Egyptenlant komen.

b Psal. 78.e.45. ende 105.d.30.

c† Anders, zeen.

6

Ende Aaron reckte zijn hant ouer de wateren in Egypten, ende daer quamen vorsschen op, so dat Egyptenlant bedect wert.

7

^d Doe deden de toouenaers oock also, met haren besweeren, ende lieten vorsschen ouer Egyptenlant komen.

d Exod. 7.c.22. Sapient. 17.a.7.

8

Doe riep Pharao, Mose ende Aaron, ende sprack: ^e Biddet den Heere [voor my] dat hy de vorsschen van my ende van mynen volcke neme, so wil ick het volck verlaten, dat het den Heere offere.

e 1.Reg. 13.a.6. Exod. 9.c.28. ende 10.b.17. Act. 8.c.29.

9

Mose sprack: ^f† Hebt du de eere voor my, ende bestemt wanneer ick voor dy, voor dyne knechten, ende voor dijn volck bidden sal, dat de vorsschen van dy, ende van dynen huyse, verdreuen worden, ende alleen inden vliete blijuen.

f† Anders, hebt dit vordeel selue van my tijt te beteeckenen.

B.10

Hy sprack: Morghen. Hy sprack: Als du gheseyt hebst: op dat du wetest, dat daer niemant en is, al de Heere onse God,

11

So sullen de vorsschen van dy, van dynen huyse, van dynen knechten, ende van dynen volcke genomen worden, ende alleen inden vliete blijuen.

12

Also ginghen Mose ende Aaron van Pharao: ende Mose riep tot den Heere, om de vorsschen, ^g† also hy Pharao hadde toegheseyt.

g† anders, die hy tegen Pharao geset hadde

13

Ende de Heere dede als Mose geseyt hadde, ende de vorsschen storuen inden huyse, inden ^h† hoeuen, ende op den velde.

h† anders, voorhuysen of voorhallen.

14

Ende sy hooptense te samen, hier eenen hoop, ende daer eenen hoop, ende het lant stanck daer van.

15

Doe nu Pharao sach dat hy locht ghecreghen hadde, wert zijn herte verhardt, ende en hoordese niet, ghelijck dan de Heere gesproken hadde.

16

Ende de Heere sprack tot Mose: ⁺ Segt Aaron: Reckt dynen staf wt, ende slaet inden stof op Aerden, dat daer luysen worden inden gantschen Egyptenlande.

+ De derde plage, zijn luysen.

17

Sy deden also: ende Aaron reckte zijn hant wt met synen staf, ende sloech inden stof op Aerden: ende daer werden luysen aenden menschen, ende aen den vee: alle het stof des lants wert luysen inden gantschen Egypten lande.

18

De toouenaers deden oock also, met haren besweeren, dat sy luysen voortbrachten, doch sy en konden niet: ende de luysen waren beyde aen den menschen, ende aen den vee.

19

Doe spraken de toouenaers tot Pharao: ⁱ Dit is Gods vingher: doch het herte Pharao wert verstockt, ende en hoordese niet, ^k ghelijck dan de Heere gheseyt hadde.

i Luc. 11.c.20.

k Exod. 7.a.3.

C.20

Ende de Heere sprack tot Mose: ⁺ Maeckt dy morgen vroech op, ende treedt voor Pharao, siet, hy sal aent water gaen, ende spreect tot hem: So seyt de Heere: Verlaet mijn volck, dat het my diene.

+ De vierde plage, allerley boose wormen.

21

So dan niet, so wil ick ^l allerley boose wormen laten komen, ouer dy, dyne knechten, dijn volck ende dijn huys, dat aller Egyptenaren huysen ende het velt, ende wat daer op is, vol booser wormen worden sullen.

l Dat de Griecken heeten Kynomyia: is allerley boose gewormte, die daer schade doen den vruchten in den velde: als daer zijn, rupsen, vliegen, eenoten, rupsenschijters, keuers, malders, horselen, brumsen, ende diergelijcke schadelicke ghewormte, dat de boomen ende ghewassene vruchten verderuet.

22

Ende wil dies daechs, een sonderlic dinck doen met den lande ^m Gosen, daer mijn volck in is, dat daer geen boose worm zy: op dat du gewaer wordest dat ick de Heere ben op Aerden alomme.

m Gene. 47.c.27.

23

Ende wil een verlossinghe setten tusschen mynen ende dynen volcke: morghen sal dat teecken gheschieden.

24

Ende de Heere dede also: ⁿ ende daer quamen vele schadelicke boose wormen in Pharaos huys, in syner knechten huysen, ende ouer het gantsche Egyptenlant: ende het lant wert verdoruen van den boosen wormen.

n Psalm. 78.e.45. Sapient. 26.a.9.

25

Doe riep Pharao, Mosen ende Aaron, ende sprack: Gaet henen, ende offert uwen God hier in den lande.

26

Mose sprack: Dat en schickt hem niet, dat wy also doen: want wy souden der Egyptenaren grouwelen offeren onsen Gode den Heere: siet, wanneer wy dan der Egyptenaeren grouwelen voor haren oogen offerden, souden sy ons niet steenen?

27

Drye dachreysen willen wy gaen in de woestijne, ende de Heere onsen God offeren, ^o also hy ons gheseyt heeft.

o Exod. 3.b.18.

28

Pharao sprack: Ick wil v verlaten, dat ghy den Heere uwen Gode offeret in der woestijne, alleene dat ghy niet voorder en treckt, ende biddet voor my.

29

Mose sprack: Siet, wanneer ick van dy wt kome, so wil ick den Heere bidden, dat dese boose wormen van Pharao, ende synen knechten, ende synen volcke ghenomen worden, morghen des daechs, alleene en bedriecht my niet meer, dat dy het volck niet verlatest den Heere te offeren.

D.30

Ende Mose ginck wt van Pharao, ende badt den Heere.

31

Ende de Heere dede, als Mose geseyt hadde, ende maecte de boose wormen wech van Pha-

[fol. 22r]

rao, van synen knechten, ende van synen volcke, dat daer niet een ouer en bleef.

32

Doch Pharao verhardde zijn herte, oock op dat selue mael, ende en verliet het volck niet.