Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Het v. Capittel.

1. Pharao neemt hem des beuels des Heeren alleene niet aen, 6. maer laet oock daerenbouen den volcke meer diensts oplegghen, 15. het volck beclaecht hen der ouerlast, 17. blijft onuerhoort, 20. ende murret tegen Mose ende Aaron: 22. die draghen de klachte voor den Heere, ende die gheeft troost.

A.1

DAerna ginghen Mose ende Aaron henen, ⁺ ende spraken tot Pharao: So seydt de Heere de God Israel: Laet mijn volc trecken, dat het my een feest houde in der woestijne.

+ Mose ende Aaron gaen tot Pharao.

2

Pharao antwoordde: ^a Wie is de Heere, diens stemme ick hooren moet, ende Israel laten trecken? ick en weet niet van den Heere, wil ooc Israel niet laten trecken.

a Iob 21.b.15.

3

Sy spraken: Der Hebreen God heeft ons geroepen: so laet ons nu henen trecken dry dachreysen in der woestijne, ende den Heere onsen Gode offeren, dat ons niet en ouerkome, pestilentie ofte sweert.

4

Doe sprack de Coninck in Egypten tot hen: ⁺ Du Mose ende Aaron, waerom wilt ghy het volck van haren arbeyt vrij maken? gaet henen aen uwe ^b† diensten.

+ Pharao weyghert hem het volc te verlaten.

b† and. arbeyden

5

Voorder sprack Pharao: Siet, des volcks is reede te veel in den lande, ende ghy wilt se noch heeten vieren, van haren dienste.

6

Daerom beual Pharao in den seluen daghe, ⁺ den ^c voochden des volcks, ende haren amptlieden, ende sprack:

+ De dienst der kinderen Israels wort vermeert.

c de welcke hadden last den volcke te doen arbeyden als werckmeesters.

7

Ghy en sult den volcke gheen ^d† stroo meer samelen ende geuen, dat sy tiechelsteenen bernen, als te voren: laet se selfs henen gaen, ende stroo te samen lesen.

d† Anders, kaf

8

Ende het ghetal der tiechelsteenen, die sy te voren ghemaeckt hebben, sult ghy hen euenwel opleggen, ende niet verminderen: want sy gaen ledich, daerom schreyen sy, ende spreken: Wy willen henen trecken, ende onsen Gode offeren.

9

Men drucke de lieden met arbeyden, dat sy wat te doen hebben, ende hen niet keeren aen valsche reden.

B.10

Doe ginghen de voochden des volcks, ende hare amptlieden wt, ende spraken tot den volcke: So spreeckt Pharao: Men sal v gheen stroo gheuen.

11

Gaet ghy selfs henen, ende samelt v stroo, waer ghy het vindt: doch van uwen arbeyde sal niet vermindert worden.

12

Doe verstroeyde hen het volc in het gantsche lant Egypten, dat het stoppelen samelde, op dat sy stroo hadden.

13

Ende de voochden dreuense, ende spraken: Veruult uwe dachwerck, ghelijck als doe ghy stroo haddet.

14

Ende de Amptlieden der kinderen Israel, die de voochden Pharaos ouer hen gheset hadden, werden geslagen, ende daer wert tot hen geseyt: Waerom en hebt ghy noch heden noch gisteren, uwe gesette dachwerck niet gedaen als te voren?

15

Doe gingen in de amptlieden der kinderen Israel, ende schreyden tot Pharao: Waerom wiltu met dynen knechten also varen?

16

Men gheeft dynen knechten gheen stroo, ende sullen de tiechelsteenen maken die ons ^e verordent zijn: ende siet, dyne knechten worden gheslaghen, ende dijn volck moeten ^f sondaers zijn:

e Ofte, bestemt

f Dat is, Dyne arme lieden moeten onrecht hebben, ende sondaers zijn: men soeckt schult ende oorsake tot dynen volcke.

17

Pharao sprack: Ghy gaet ledich, ledich gaet ghy, daerom spreect ghy: Wy willen henen trecken, ende den Heere offeren.

18

So gaet nu henen, ende doet uwen hofdienst: stroo salmen v niet geuen, euen wel het getal der tiechelsteenen, sult ghy gheuen.

19

Doe ^g† nu de amptlieden der kinderen Israel, van Pharao gingen, ende sagen dat het erger wert, dewijle men seyde: Ghy en sult niet verminderen van den dachwerck, aen den tiechelsteenen:

g† and. saghen de etc. (de Israeliten) met droefheyt aen, dewijle etc. anders, Doe sagen de etc. dat sy vertoornt waren, dewijle etc. tiechelen. Ende doe Mose ende Aaron van Pharao gingen, traden sy daer henen, dat sy hen beyegenden, ende spreken etc.

C.20

Ontmoetten sy Mosen ende Aaron, ende traden teghen haer.

21

Ende spraken tot hen: De Heere sie op v, ende richte het, dat ghy onsen reuck hebt stinckende gemaeckt voor Pharao ende synen knechten, ende hebt hen het sweert in hare handen gheuen om ons te dooden.

22

So quam Mose wederom tot den Heere, ende sprack: Heere, waerom doestu so qualick by desen volcke? waerom hebstu my hier ghesonden?

23

Want sint dien dat ick ben in gegaen tot Pharao met hem te spreken in dynen naem, heeft hi het volck noch harder gheplaecht, ende du hebst dijn volck niet verlost.

24

De Heere sprack tot Mose: Nu saltu sien wat ick Pharao doen sal: want door een stercke hant, moet hy se verlaten, ^h hy moet se noch door een stercke hant, wt synen lande van hem drijuen.

h Exod. 3.b.19. ende 12.c.29. ende 14.a.5.