Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xlviij. Capittel.

1. Ioseph besoeckt synen vader in synen kranckbedde, 5. die wilt Manasse ende Ephraim Iosephs soons voor de syne ghehouden hebben, 15. seghent de selue, ende set den ioncksten voor den oudsten teghen haers vaders danck, 21. maeckt zijn testament, ende propheteert van haerder wederkoemste int lant Canaan.

A.1

DAerna wert Ioseph gheseyt: Siet, dijn vader is kranck: ende hy nam met hem zijn beyde soons, Manasse ende Ephraim,

2

Doe wert Iacob gheseyt: Siet, dijn sone Ioseph koemt tot dy: ende Israel maeckte hem sterc, ende settede hem int bedde.

3

Ende sprac tot Ioseph: ^a de almachtige God verscheen my te Lus in den lande Canaan, ende seghende my.

a Gene. 28.b.13.

4

Ende sprack tot my: Siet, ick wil dy wassen laten ende vermeeren, ende wil dy tot hoopen volcks maken, ende wil dit lant tot eyghen gheuen, dynen zade na dy eeuwichlick.

5

^b So sullen nu dyne twee soons, ⁺ Manasse ende Ephraim, ^c die dy gheboren zijn in Egypten lande, myne zijn, ghelijck als Ruben ende Simeon.

b Iosua. 14.a.4. ende. 17.b.17

+ Manasse ende Ephraim verkieset Iacob, dat sy met den twaeluen geslachten gelijc te deele souden gaen

c Gene. 41.f.50. ende 46.c.20.

6

Die du daerenteghen na hen genereert, die sullen dyne zijn, ende ghenoemt worden, als hare broeders in haren erfdeele.

7

Ende doe ick wt Mesopotamia quam, ^d sterf my Rahel in den lande Canaan, op den weghe, doe ick noch een ^e† velt weechs was tot Ephrath: ende ick begroefse aldaer aen den weghe na Ephrath, die nu Bethlehem heet. ⁺

d Gene. 35.b.19.

e† anders, eenes mans loop. And. een dachreyse.

+ Rahel.

8

Ende Israel sach de soons Ioseph, ende sprac: Wie zijn die?

9

Ioseph antwoordde synen vader: Het zijn myne soons, die my God hier ghegheuen heeft: hy sprack: Brengtse hier tot my, dat ickse seghene.

B.10

Want de ooghen Israels waren ^f† doncker geworden van ouderdom, ende konden niet wel sien: ende hy brachtse tot hem: so kuste hyse, ende namse in den arm,

f† anders, swaer

11

Ende sprack tot Ioseph: Siet, ick hebbe dijn aenghesichte ghesien, dies ick niet ghedacht en hadde, ende siet, God heeft my oock dijn zaet sien laten.

12

Ende Ioseph namse van synen schoodt, ende neychde hem ter aerden teghen zijn aengesichte.

13

Doe namse Ioseph beyde, Ephraim in syne rechter hant, teghen Israels slincker hant, ende Manasse in syne slincker hant, teghen Israels rechter hant, ende brachtse tot hem.

14

Doch Israel streckte syne rechter hant wt, ende leydese op Ephraims des ioncksten hooft, ende syne slincker op Manasses hooft, ende dede wetende also met syne handen: ^g† want Manasses was de eerstgheboren.

g† anders. Hoewel Iosua 17.a.1.

15

^h Ende hy segende Ioseph, ende sprack: God voor dien myne vaders, Abraham ende Isaac ghewandelt hebben: God, die my mijn leefdage geneert heeft, tot op desen dach.

h Heb. 11.c.21.

16

ⁱ De Enghel, ⁺ die my verlost heeft van allen quade, die seghene dese ionghen, dat sy na myne, ende na myner vaderen, Abraham ende Isaac, namen ghenoemt worden, dat sy wassen ende veel worden op aerden.

i Gene. 31.c.24. ende 32.a.2.

+ Christus God

17

Doe nu Ioseph sach, dat zijn vader de rechter hant op Ephraims hooft leyde, beuiel het hem qualick, ende vatte zijns vaders hant, dat hyse van Ephraims hooft, op Manasses hooft keerde.

18

Ende sprack tot hem: Niet also mijn vader: dese is de eerstgheboren, legget dyne hant op zijn hooft.

19

Doch zijn vader weygerde hem dat, ende sprac: Ick weet het wel mijn sone, ick weet het wel: dese sal oock een volck worden, ende sal groot zijn. doch zijn ionckste broeder sal grooter worden dan hy, ende zijn zaedt sal een groot volck worden.

C.20

Also seghende hyse ten dien daghe, ⁺ ende sprac: ^k† Wie in Israel wil yemande segenen, die segghe: God sette dy, als Ephraim ende Manasse, ende ^l settede Ephraim voor Manasse.

+ Iacobs Testament ende prophecie.

k† Anders, In dy sal Israel seghenen, dat men segghe, etcet.

l Iere. 31.a.9.c.20

21

Ende Israel sprack tot Ioseph: Siet, ick sterue, ende God sal met v zijn, ende sal v wederom brenghen in het lant uwer Vaderen.

22

^m Ick hebbe dy ⁿ een stuck landts ghegeuen,

m Iosua 13.a.7. ende 16.a.1. Ioan. 4.a.5.

n Stucke heet in Hebreeusch Sichem, ende deselue stadt meynt hy hier.

[fol. 18v]

buyten dynen broederen, ^o dat ick met mynen sweerde ende boghe, wt der hant der Amoriteren ghenomen hebbe.

o Gene. 33.b.18. ende 34.c.25. Iosu. 24.a.8.d.32.