Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xliiij. Capittel.

1. Sy trecken na huys met koren, ghelde, ende Iosephs beker in BenIamins sack, 4. Ioseph laet hen na iaghen ende hen beschelden, 7. ende so sy hen hier ontschuldigden, 12. wert by hen de daet vonden, 13. keeren wederom tot Ioseph, 15. die beangstichtse heftighen, ende wil alleen den schuldighen ten knechte hebben, 18. Iuda bestaet met velen woorden BenIamin te helpen om te lossen, ende hem in syne stede te setten.

A.1

ENde Ioseph beual synen huyshouder, ende sprack: Vullet den mannen hare sacken met spijse, so vele sy voeren konden, ende legget eenen yegelicken zijn gelt bouen in synen sack.

2

Ende mynen silueren beker, legget bouen in des ioncksten sack, met den ghelde voor het koren: die dede, als hem Ioseph hadde gheseyt.

3

Des morghens doe het licht wert, lieten sy de mannen henen trecken met haren eselen.

4

Doe sy nu ter stadt wt waren, ende niet verre ghekomen, sprack Ioseph tot synen huyshouder: Op, ende iaecht den mannen na: ende wanneer duse aengrijpest, so spreeckt tot hen: Waerom hebt ghy goet, met quaet vergolden?

5

Isset niet dat, daer mijn heere wt drinckt, ende daer hy ^a† mede waerseyt? ghy hebbet qualick ghedaen.

a† anders, waersegginghe vordert

6

Ende als hy se aen greep, sprack hy met hen sulcke woorden.

7

Sy antwoordden: Waerom spreect mijn heere sulcke woorden? het zy verre van dynen knechten, een sulck dinck te doen.

8

Siet, het gelt, dat wy gheuonden hebben bouen in onsen sacken, hebben wy wederom ghebracht tot dy, wt den lande Cananan: ende hoe souden wy dan wt dynes heeren huyse gestolen hebben siluer ofte goudt?

9

By welcken hy gheuonden wordet? onder dynen knechten, die zy des doodes: daertoe willen wy oock mynes heeren knechten zijn.

B.10

Hy sprack: het zy als ghy ghesproken hebbet: bij welcken hy gheuonden wordt, die zy mijn knecht, ghy daerenteghen sullet los zijn.

11

Ende sy haesteden hen, ende een yeghelick dede synen sack op.

12

Ende hy sochte, ende begonste aen den grootsten, tot op den ioncksten: doe wert gheuonden de beker in BenIamins sack.

13

Doe verscheurden sy haer kleederen, ende een yeghelick loedt op synen esel, ende toghen wederom in de stadt.

14

Ende Iuda ginck met synen broederen in Iosephs huys, want hy was noch aldaer: ende sy vielen voor hem neder op de Aerde.

15

Ioseph sprack tot hen: ^b† Hoe hebbet ghy dat derren doen? wetet ghy niet, dat het een sulck man, als ick ben, gheraden konde?

b† anders, wat is dat voor een daet die ghy ghedaen hebt?

16

Iuda sprack: Wat sullen wy segghen mynen heere: ofte, hoe sullen wy spreken? ende wat konnen wy ons rechtueerdigen? God heeft de misdaet dyner knechten gheuonden: siet daer, wy ende die, by den welcken de beker geuonden is, zijn mijns heeren knechten.

17

Hy sprack daerteghen: dat sy verre van my, sulckes te doen: de man by dien de beker geuonden is, sal mijn knecht zijn, ghy daerenteghen trecket op met vreden tot uwen vader.

18

Doe trad Iuda tot hem, ende sprack: ⁺ Mijn heere, latet dynen knecht een woort spreken, voor dynen ooren: mijn heere, ende dynen toorn vergrimme niet ouer dynen knecht, want du bist als Pharao.

+ De reden Iudae tot Ioseph.

19

Mijn heere vraechde syne knechten, ende sprac: Hebt ghy oock eenen vader ofte broeder?

C.20

Doe antwoordden wy: Wy hebben eenen vader die oudt is, ende eenen ionghen knecht in synen ouderdom gheboren, ende zijn broeder is doot, ende hy is alleene ouerghebleuen van syner moeder, ende zijn vader heeft hem lief.

21

Doe spraeckstu tot dynen knechten: Brenget hem af tot my, ick wil hem genade vertoogen.

22

Wy daerenteghen antwoordden mynen heere: De ionge kan niet van synen vader komen: waert dat hy van hem quame, so soude hy steruen.

23

Doe spraeckstu tot dynen knechten: ^c so uwe ionckste broeder niet met v hier koemt, sy sullet ghy mijn aenghesichte niet meer sien.

c Gene. 43.a.3.5.

24

Doe togen wy op tot dynen knechte mynen vader, ende seyden hem mynes heeren reden.

25

Doe sprack onse vader: treckt wederom henen, ende koopt ons een weynich spijse.

26

Wy daerenteghen spraken: Wy konnen niet af trecken, of onse ionckste broeder zy dan met ons, so willen wy aftrecken: want wy konnen des mans aenghesichte niet sien, so onse ioncste broeder niet met ons en is.

[fol. 17r]

27

Doe sprack dyn knecht, mijn vader tot ons: Ghy wetet dat my mijn wijf twee soons ghebaert heeft.

28

Een ginck wt van my, ende ^d† men seyt, ^e hy is verreten: ende hebbe hem niet gesien, sus lange.

d† anders, ick seyde

e Gene. 37.d.33.

29

Soudet ghy desen oock van my nemen, ende hem een ongheual beyegent, so sult ghy myne grauwe hayr met iammer onder int graf brengen.

D.30

So ick nu te huys quaem, tot dynen knechte mynen vader, ende de ionghe en ware niet met ons, dewijle syne ziele aen deses ziele hangt.

31

So sal het gheschien, wanneer hy siet, dat de ionghe niet daer en is, dat hy steruet: so souden wy dyne knechten, de grauwe haren dijns knechts onses vaders, met hertenleedt in den graue brenghen.

32

^f Want ick dyn knecht ben borge gheworden voor den ionghen tegen mynen vader, ende sprac: Brenghe ick hem dy niet weder, so wil ick mijn leefdaghe de schult draghen.

f Gene. 43.a.9.

33

Daerom laet dynen knecht hier blijuen aen des ioncksten stede, tot eenen knechte mynes heeren, ende den ionghen met synen broederen op trecken.

34

Want hoe sal ick op trecken tot mynen vader, wanneer de ionghe niet met my en is? ick soude den iammer sien moeten, die mynen vader ontmoeten soude.