Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xliij. Capittel.

1. Iacob vermaent syne kinders andermael in Egypten te trecken, 3. die weygheren hem dies, tot dat sy hem BenIamin afdringhen, 15. ende trecken also henen met gheschencken ende dobbelen ghelde, 16. Ioseph heet haer te gast nooden, 18. sy bedachten hen ergers, 20. ende geuen voort van den gheuonden ghelde in haren sacken. 23. worden ghemoet, 27. van Ioseph (dies liefde haer sonderlinghe aen BenIamin baert) vriendelicken aenghesproken, ende ordentlicken teghen hem ouer aen de tafel gheschickt.

A.1

DE diere tijdt druckede het lant.

2

Ende doe het verteert was, wat sy voor koren wt Egypten gebracht hadden, sprack haer vader Iacob tot hen: Trecket wederom henen, ende koopt ons een weynich spijse.

3

Doe antwoordde hem Iuda, ende sprack: ^a De man verbont ons dat harde, ende sprack: Ghy sullet mijn aenghesichte niet sien, of uwe broeder zy dan met v.

a Gene. 44.c.23.

4

Is het nu, dat du onsen broeder met ons sendest, so willen wy af trecken, ende dy wat te eten koopen.

5

Isset oock, dat du hem niet met ons sendest, so trecken wy niet af: want de man heeft geseyt tot ons: ^b Ghy sullet mijn aengesichte niet sien, of uwe broeder zy dan met v.

b Gene. 42.c.20.

6

Israel sprack: Waerom hebbet ghy so qualick by my ghedaen, dat ghy het den manne seydet, dat ghy noch eenen broeder hebbet?

7

Sy antwoordden: De man ondersocht so nauwe na ons, ende onser maechschap, ende sprack: Leuet uwe vader noch? hebbet ghy oock noch eenen broeder? doe seyden wy hem, als hy ons vraechde: Hoe konden wy so iuyste weten, dat hy segghen soude: Brenghet uwen broeder mede hier af?

8

Doe sprack Iuda tot Israel synen vader: Laet den ionghen met my trecken, dat wy ons opmaken ende reysen, ende leuen, ende niet en steruen, beyde wy ende du, ende onse kinderkens.

9

^c Ick wil borghe voor hem zijn, van mynen handen saltu hem ^d versoecken: wanneer ick hem dy niet wederbrenghe, ende voor dynen ooghen sette, so wil ick mijn leefdage de schult dragen.

c Gene. 44.d.32.

d Ofte eyschen

B.10

Want waer wy het niet hadden vertoghen, so waren wy reede wel tweemael wederom ghekomen.

11

Doe sprack Israel haer vader tot hen: Moet het dan also zijn, so doet het: ende nemet van den besten vruchten des landts in uw sacken, ende brenghet den manne gheschencken hier af, een weynich ^e balsem, ende honich, ende kruyden, ende myrren, ende dadelen, ende amandelen.

e Dese namen der vruchten zijn noch tot nu toe onghewisse, oock by den Ioden seluest. anders, harst ende gekruyde ende gumme.

12

Ende het ghelt dat v bouen in uwe sacken weder gheworden is, brenghet oock weder met v: misschien is daer een feyl gheschiet.

13

Daertoe nemet uwen broeder, maeckt v op, ende koemt wederom tot den manne,

14

Doch de almachtighe God gheue v barmherticheydt voor den manne, dat hy v wederom late uwen anderen broeder ende BenIamin: ick doch moet zijn, als eener, die syner kinderen berooft is.

15

Doe namen sy dese gheschencken, ende het geldt dobbel met hen, ende BenIamin, maeckten hen op, togen in Egypten ende traden voor Ioseph.

16

Doe sachse Ioseph met BenIamin, ⁺ ende sprack tot synen huyshouder: Brengt dese mannen int huys, ende slachtet ende richt toe: want sy sullen te middaghe met my eten.

+ Iacobs soons reysen ten anderen mael in Egypten.

17

Ende de man dede, als hem Ioseph gheseyt hadde: ende brachte de mannen in Iosephs huys:

18

Doe vreesden sy hen dat sy in Iosephs huys gebracht werden, ende spraken: Wy zijn hierin ghebracht om des gheldts willen, dat wy in onsen sacken te voren wederom geuonden hebben, dat hy het op ons ^f† brenghe, ende velle een oordeel ouer ons: op dat hy ons neme tot eyghenen knechten met onsen ezelen.

f† anders, trecken ende vallen make, ende neme ons etc.

19

Daerom traden sy tot Iosephs huyshouder, ende spraken met hem voor de deure des huys.

C.20

Ende seyden: ^g Mijn heere, wy zijn voormaels

g Gene. 42.a.3.

[fol. 16v]

hier af ghetoghen, spijse te koopen:

21

^h Ende doe wy in de herberghe quamen, ende onse sacken op deden, siet, doe was eenes yegelicken gelt bouen in synen sacke met vollen gewichte, daerom hebben wy het wederom met ons ghebracht.

h Gene. 42.d.35.

22

Hebben oock ander gelt met ons af ghebracht, om spijse te koopen: wy weten dannoch niet wie ons onse gheldt in onse sacken ghesteken heeft.

23

Hy sprack: Weset goedes moets, vreest v niet: uwe God ende uwes vaders God heeft v eenen schat ghegeuen in uwen sacken: uwe gelt is my gheworden: ende hy bracht Simeon tot hen wt.

24

Ende brachtse in Iosephs huys, gaf hen water, dat sy hare voeten wiesschen, ende gaf haren eselen voeder.

25

Sy daerentusschen bereydeden het geschencke toe, tot dat Ioseph quam op den middach: want sy hadden gehoort, dat sy aldaer het broot eten souden.

26

Doe nu Ioseph ten huyse in ghinck, brachten sy hem te huys het gheschenck in haren handen, ende vielen voor hem neder ter Aerden.

27

Hy groettese vriendelicken, ⁺ ende sprack: ⁱ Gaet het uwen vader den ouden wel, van dien ghy my seydet: leeft hy noch?

+ Ioseph vraecht na synen vader

i Gene. 29.a.6.

28

Sy antwoordden: het gaet dynen knechte onsen vader wel, ende leeft noch: ende neychden hen, ende vielen voor hem neder.

29

Ende hy hief syne oogen op, ende sach synen broeder BenIamin syner moeder sone, ende sprack: ^k Is dat uwe ionckste broeder, daer ghy my van seydet? ende sprack voorder: God zy dy ghenadich, mijn sone.

k Gene. 42.b.13.

D.30

Ende Ioseph haestede ^l hem, want zijn herte ontstack hem teghen synen broeder, ende sochte waer hy weende: ende ghinck in zijn kamer, ^m ende weendde aldaer.

l 1.Reg. 3.c.26.

m Gene. 45.a.2.

31

Ende doe hy zijn aenghesichte ghewasschen hadde, ghinck hy wt, ende onthielt hem vaste, ende sprack, Legget broot op.

32

Ende men droech hem bysonderen op, ende hen oock bysonderen: ende den Egyptenaers die met hen aten oock bysonder: ⁿ Want de Egyptenaers en derren gheen broot eten met den Hebreen: want het is een grouwel voor hen.

n Tob. 1.b.12. Iudith. 12.a.2.

33

Ende men settede haer teghen hem, den eerstgeboren na syner eerstegeboorte, ende den ioncksten na syner ionckheydt: des verwonderden sy hen onder malkanderen.

34

Ende men droech hen eten voor, van syne tafel: doch BenIamin werdt vijfmael meer dan den anderen [toeghedient:] ende sy droncken, ende werden droncken met hem.