Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Iacob schickt syne thien soons in Egypten koren te koopen, 7. die bekent Ioseph, 9. ende indachtich syner droomen, beangstichtse menigherley wijse, 20. sy verwillighen haerder eener vastsittinghe, tot dat sy BenIamin daerstellen. 25. so schickt hyse met korne ende ghelde wederom na huys, 29. daer vertellen sy wat met hen gheschiedt is, 36. ende Iacob bedroeuet hem des hoochlick. | |
A.1DDoe nu Iacob sach, Ga naar margenoot+ dat daer koren in Egypten veyl was, sprack hy tot syne soons: Wat siet ghy v langhe omme? | |
2Siet, ick hoore, daer sy in Egypten koren veyl: trecket henen af, ende koopt ons koren, dat wy leuen ende niet en steruen. | |
4Doch BenIamin Iosephs broeder, liet Iacob niet met synen broederen trecken: want hy sprac: Hem mochte een ongeual Ga naar margenootb† ontmoeten. | |
5Also quamen de kinderen Israel, koren te koopen, met tsamen anderen, die met hen toghen: want in den lande Canaan was oock diere tijdt. | |
6So was nu Ioseph de Regent in den lande Egypten, ende verkochte koren allen volcke in den lande: doe nu syne broederen tot hem quamen, vielen sy voor hem neder ter Aerden, op haer aenschijn. | |
7Ende hy sachse aen, ende kendese, ende stelde hem vreemt tegen haer, ende sprack hart met hen, ende seyde tot hen: Van waer koemt ghy? Sy spraken: Wt den lande Canaan spijse te koopen. | |
8Nu hoewel hyse kende, so en kenden sy hem doch niet. | |
9Ende Ioseph dachte aen de droomen, Ga naar margenootc die hem van hen ghedroomt hadde, ende sprack tot hen: Ghy zijt verspieders, ende zijt gekomen te sien, waer het lant Ga naar margenootd† open is. | |
B.10Sy antwoordden hem: Neen mijn heere: dyne knechten zijn ghekomen spijse te koopen. | |
11Ga naar margenoote Wy zijn alle eenes mans soons, wy zijn redelick, ende dyne knechten en zijn noyt verspieders gheweest. | |
12Hy sprack tot hen: Neen, maer ghy zijt ghekomen te besien, waer het lant open is. | |
13Sy antwoordden hem: Wy, dyne knechten, zijn twaelf ghebroeders, eenes mans soons in den lande Canaan, Ga naar margenootf ende de ionckste is noch by onsen vader, doch de eene is niet meer voorhanden. | |
14Ioseph sprack tot hen: Dat isset, dat ick gheseyt hebbe: Verspieders zijt ghy. | |
15Daeraen wil ick v proeuen, by den leuen Pharaonis, ghy sullet niet van hier komen, ofte uwe ionckste broeder kome dan hier. | |
16Sendet eenen van v henen die uwen broeder hale: ghy daerentusschen sullet gheuangen zijn: also wil ick proeuen uwe redenen, oft ghy met waerheyt ommegaet ofte niet: want waer niet, so zijt ghy by den leuen Pharaonis, verspieders. | |
17Ende hy lietse te samen verwaren, dry dagen lanck. | |
18Ende aen den derden dach, sprack hy tot hen: Willet ghy leuen, so doet also, want ick vreese God. | |
19Sijt ghy redelick, so latet uwer broederen een ghebonden ligghen, in uwer gheuanckenisse: ghy daerenteghen trecket henen, ende brenghet te huys Ga naar margenootg† wat ghy gekocht hebt voor den hongher. | |
C.20Ga naar margenooth Ende brenget uwen ioncksten broeder tot my, so wil ick uwen woorden geloouen, op dat ghy niet en moet steruen: ende sy deden also. | |
21Sy spraken onder malkanderen: Dat hebben wy aen onsen broeder verdient, dat wy saghen den angst zijnder ziele, doe hy ons Ga naar margenooti smeecte, ende wy en wilden hem niet verhooren, daerom koemt nu dese droeffenisse ouer ons. | |
22Ruben antwoordde hen, ende sprack: Ga naar margenootk Seyde ick het v niet, doe ick sprack: Versondicht v niet aen den ionghen, ende ghy wildet niet hooren? nu wert zijn bloet versocht. | |
[Folio 16r]
| |
23Sy en wisten niet, dat het Ioseph verstondt, want hy sprack met hen door eenen taelman. | |
24Ende hy wende hem van hen, ende weende: doe hy hem nu wederom tot hen keerde, ende met hen sprack: nam hy wt hen Simeon, ende bant hem voor haren ooghen. | |
25Ende Ioseph dede beuel, datmen hare sacken met koren vulde, ende haer ghelt wederom gaue, eenen yegelicken in synen sack, daertoe ooc teeringhe op den wech: ende men dede hen also. | |
27Doe nu eener synen sack opdede, dat hy synen esel voeder gaue in der herberghe, werdt hy ghewaer synes gheldes, dat daer bouen in den sack lach. | |
28Ende sprack tot synen broederen: Mijn gelt is my wederom gheworden: siet, in mynen sacke isset: doe ontuiel hen haer herte, ende verschrickten onder malcanderen, ende spraken: Ga naar margenootm† Waeromme heeft ons God dat ghedaen? | |
29Doe sy nu te huys quamen tot haren vader Iacob, int lant Canaan, seyden sy hem alles, wat hen gheschiedt was, ende spraken: | |
D.30De man die in den lande heere is, sprac hart met ons, ende hielt ons voor verspieders des lants. | |
31Ende doe wy hem antwoorden: Wy zijn redelick, ende noyt verspieders gheweest: | |
32Maer twaelf ghebroeders, onses vaders soons: de eene is niet meer voorhanden, ende de ionckste is noch by onsen vader in den lande Canaan: | |
33Sprack de heere in den lande tot ons: Daeraen wil ick mercken oft ghy redelick zijt: eenen uwer broederen latet by my, ende nemet de nootdruft voor uwen huyse, ende treckt henen. | |
34Ende brengt uwen ioncksten broeder tot my: so mercke ick, dat ghy gheene verspieders, maer redelick zijt: so wil ick v oock uwen broeder wederom gheuen, ende moghet in den lande handelen. | |
35Ga naar margenootn Ende doe sy de sacken wtschuddeden, vant een yeghelick zijn bundelken gheldts in synen sacke: ende doe sy saghen, dat het de bundelkens haers gheldts waren, verschrickten sy met tsamen haren vader. | |
36Doe sprack Iacob haer Vader: Ghy hebbet my myner kinderen berooft: Ioseph is niet meer voorhanden: Simeon is niet meer voorhanden: BenIamin willet ghy oock henen nemen: het gaet alles ouer my. | |
37Ruben antwoordde synen Vader, ende sprac: Wanneer ick hem niet weder brenghe, so doodet myne twee soons: geeft hem in myne hant, ick wil hem dy weder brenghen. | |
38Hy sprack: Mijn sone sal niet met v af trecken, want zijn broeder is doot, ende hy is alleen ouerbleuen: want hem een Ga naar margenooto† ongheual op den weghe gheschiedde, daer ghy op reyset, so soudet ghy mijn grauwe haer met Ga naar margenootp† hertenleet in den graue brenghen. |
|