Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Iacob beiegenen de Enghelen Gods, 3. hy schict boden voor henen tot Esau, 7. diens koemst so hy verneemt, deylt hy zijn volck ende vee wt vreesen, in twee hoopen, 9. bidt God met ootmoet des herten, ende vermaent hem syner beloften, 13. bestelt geschencken voor Esau, 24. worstelt met eenen Enghel, 27. ende vercrijcht den name Israel. | |
2Ende doe hyse sach, sprac hy: Het zijn Gods heyren, ende hiet de selue stede, Ga naar margenootb Mahanaim. | |
3Ende Iacob schicte boden voor hem henen, tot synen broeder Esau, Ga naar margenootc in het lant Seir, inder lantstreke Edom. | |
4Ende beual hen, ende sprack: Also segghet mynen heere Esau: Dijn knecht Iacob laet dy segghen: Ick ben tot nu toe by Laban, langhe Ga naar margenootd† daer buyten gheweest. | |
5Ende hebbe runderen ende esels, schapen, knechten, ende maechden, ende hebbe wtghesonden dy mynen heere aen te segghen, dat ick ghenade voor dynen ooghen vonde. | |
6De boden quamen weder tot Iacob, ende spraken: Wy quamen tot dynen broeder Esau, ende hy treckt dy oock tegen, met vierhondert mannen. | |
7Doe vreesde hem Iacob seer, ende hem wert banghe, ende deylde het volck dat by hem was, ende de schapen, ende de runderen, ende de kemelen in twee heyren, ende sprack: | |
8So Esau koemt op het een heyr, ende slaet het, so sal het ouerghebleuene ontloopen. | |
[Folio 12r]
| |
9Voorder sprack Iacob: Ga naar margenoot+ God mijns vaders Abraham, ende God mijns vaders Isaac, Heere die du tot my geseyt hebst: Ga naar margenoote Treckt weder in dijn lant, ende tot dijn maechschap, ick wil dy wel doen. | |
B.10Ick ben te Ga naar margenootf snoode aller barmherticheydt ende aller trouwe, die du aen dynen knecht ghedaen hebst: want ick en hadde niet meer dan desen staf, doe ick ouer desen Iordaen ginck, ende nu ben ick twee heyren gheworden: | |
11Ga naar margenootg† Helpt my doch vander handt mijns broeders, vander hant Esau: want ick vreese my voor hem, dat hy niet en kome, ende slae my, de moeders met den kinderen. | |
12Du hebst gheseyt: Ick wil dy wel doen, ende dijn zaedt maken, als het zant aen der Zee, datmen niet tellen en kan van veelheyt. | |
13Ende hy bleef dien nacht daer, Ga naar margenooth ende nam van dien dat hy voor handen hadde, gheschencken om synen broeder Esau: | |
14Twee hondert geyten, twintich bocken, twee hondert schapen, ende twintich rammen. | |
15Dertich suyghende kemelen met haren vuelen, veertich koeyen, ende thien Ga naar margenooti† ossen, twintich ezelinnen, met thien veulens. | |
16Ende dedese onder de handen syner knechten, elck kudde bysonder, ende sprack tot hen: Gaet voor my henen, ende laet ruym tusschen de eene kudde na den anderen. | |
17Ende gheboot den eersten, ende sprack: Wanneer dy mijn broeder Esau ontmoet ende vraghet: Wien hoortstu toe, ende waer wiltu henen? ende wiens isset, dat du voor dy drijfst? | |
18So saltu seggen: Het hoort dynen knecht Iacob toe, die sendet gheschencken synen heere Esau, ende treckt ons achter na. | |
19Also geboot hy oock den tweedden, ende den derden, ende allen die den kudden na ginghen, ende sprack: Als ick v gheseyt hebbe, so segghet tot Esau wanneer ghy hem ontmoet. | |
C.20Ende segghet oock: Siet, dijn knecht Iacob is achter ons: want hy dachte: Ick wil hem versoenen met den gheschencke, dat voor my henen gaet: daer na wil ick hem sien, misschien sal hy my aennemen. | |
21Also ginck het gheschenck voor hem henen, doch hy bleef de selue nacht by den heyre: | |
22Ende stont op inder nacht, ende nam zijn twee wijuen, ende de twee maechden, ende zijn elf kinderen, ende tooch aen dat veyr Ga naar margenoot* Iaboc: | |
23Namse ende voerdese ouer het water, so dat het al ouer quam wat hy hadde. | |
24Ende bleeft op dese zijde alleen: Ga naar margenootk† Doe Ga naar margenootl worstelde een man met hem, tot dat den dagheraet aenbrack. | |
25Ende doe hy sach dat hy hem niet ouermocht, roerde hy Ga naar margenootm hem het ghelidt syner heupe aen, ende het ghelidt syner heupe wert ouer het worstelen met hem Ga naar margenootn† verwrenghet. | |
26Ende hy sprack: Laet my gaen: want den dagheraet breeckt aen. Hy antwoordde: Ick en verlate dy niet, du en seghenst my dan. | |
27Hy sprack: Hoe heetstu? Hy antwoordde: Iacob. | |
28Hy sprack: Ga naar margenooto Du en salt niet Ga naar margenootp meer Iacob heeten, maer Ga naar margenootq Israel: want du hebst met Gode ende met menschen ghekampt, ende hebst bouen gheleghen. | |
29Ende Iacob vraechde hem, ende sprack: Segt doch: Hoe heetstu? Hy sprack: Ga naar margenootr Waerom vraechstu, hoe ick heete? ende hy seghende hem aldaer. | |
D.30Ende Iacob hiet de stede Ga naar margenoots Pniel: want ick hebbe God van aenghesichte ghesien, ende mijn ziele is ghenesen. | |
31Ende als hy voor Pnuel ouer quam, ginck hem de sonne op, ende hy hinckte aen syner heupe. | |
32Ga naar margenoott Daer van eten de kinderen van Israel, geen spanaderen op den ghelede der heupe, tot op desen huydighen dach: daeromme dat de spanader aen den gelede der heupe Iacobs, geraect wert. |
|