Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 8r]
| |
1. Uan de trouwe des knechts Abraham so teghen God als teghen synen heere, 15. ende synen goeden voorspoede in het versoecken des wijfs voor Isaac, 22 Uan syner, Rebeca ende Labans eerbaerheyt, 50 De verwillinghe des houwelicx Rebeca, van haren Ouderen, 66. ende bestedinghe desseluen. | |
A.1ABraham was oudt ende wel bedaecht, Ga naar margenoot+ ende de Heere hadde hem gheseghent Ga naar margenoota† alomme. | |
2Ende sprack tot synen ondtsten knecht synes huyses, die alle syne goederen voorstont: Ga naar margenootb Legt dijn hant onder mijn heupe. | |
3Ga naar margenootc† Ende sweert my by den Heere, den God des Hemels ende der Aerden, Ga naar margenootd dat du mynen sone gheen wijf en nemest vanden dochteren der Cananiteren, onder den welcken ick woone. | |
4Maer dat du treckest in myn vaderlant, Ga naar margenoote ende tot mynen maechschappe, ende nemest mynen sone Isaac een wijf. | |
5De knecht sprack: Hoe? so dat wijf my niet en woude volghen in dit lant, sal ick dan dynen sone weder bringhen in gheen lant, daer du wtgetoghen bist? | |
6Abraham sprack tot hem: Daer hoedt dy voor, dat du mynen sone daer niet weder henen en brenghest. | |
7De Heere de God des Hemels, die my van mijns vaders huyse ghenomen heeft, ende van Ga naar margenoot† mijn maechschap, die my gheloeft heeft, ende my oock ghesworen heeft, ende gheseyt: Ga naar margenootf Dit lant wil ick dynen zade gheuen, Ga naar margenootg die sal synen Enghel voor dy henen seynden, dat du mynen sone aldaer een wijf nemest. | |
8So dy nu het wijf niet volghen en wil, so bistu deses eedes quijt, alleene en brengt mynen sone daer niet weder henen. | |
9Doe leyde de knecht zijn hant onder de heupe Abrahams zijns heeren, ende swoer hem sulckes. | |
B.10Also nam de knecht thien kemelen zijns heeren, ende tooch henen, Ga naar margenooth† ende hadde met hem allerley goeden synes heeren, ende maecte hem op, ende tooch na Ga naar margenooti† Mesopotamien, tot der stadt Nahor: | |
11Daer liet hy de kemelen hen legeren buyten voor de stadt, by een Fonteyne, des auonts omtrent der tijt wanneer de [vrouwen] plegen wt te gaen, Ga naar margenoot+ ende water te putten. | |
12Ende sprack: Heere, du God mynes heeren Abraham, Ga naar margenootk† ontmoete my huyden, ende doe barmherticheyt aen mynen heere Abraham. | |
13Siet, ick stae hier by de waterfonteyne, ende der lieden dochteren in deser stadt sullen wt komen, [om] water te putten. | |
14Wanneer nu eene maecht coemt, tot dier ick spreke: Neycht dyne kruycke, ende laet my drincken, ende sy sal spreken: Drinct, Ick wil dyne kemels oock drencken, dat sy die zy, die du dynen dienaer Isaac Ga naar margenootl beschickt hebst, ende ick Ga naar margenootm† daer aen bekenne dat du barmherticheyt aen mynen Heere ghedaen hebst. | |
15Ende eer hy wtghesproken hadde, Ga naar margenoot+ siet, doen quam wt Ga naar margenootn Rebeca Bethuels dochter, die een sone Milca was, welcke Nahors Abrahams broeders wijf was, ende dreech een cruycke op haer schouderen. | |
16Ende sy was een seer schoon deerne van aenghesichte, noch een maghet, ende gheenen man en hadse bekent: die ginck af totter fonteyne, ende vulde de kruycke vol, ende ginck weder op. | |
17Doe liep haer de knecht teghen, ende sprack: Laet my een weynich waters wt dyner kruycken drincken. | |
18Ende sy sprack: Drinckt mijn heere: Ende sy liet de kruycke haestelick neder op haer handt, ende gaf hem te drincken. | |
19Ende doe sy hem te drincken ghegheuen hadde, sprack sy: Ick wil dynen kemelen oock wat vullen tot dat sy Ga naar margenooto† alle drincken. | |
C.20Ende sy haestede haer, ende goot de kruycke vol in den drinckback, ende liep weder totter fonteyne om water te putten voor allen synen kemelen. | |
21De man daerentusschen verwonderde hem Ga naar margenootp† seer, ende sweech stille, tot dat hy bekende, oft de Heere tot syner reyse ghenade ghegheuen hadde ofte niet. | |
22Doe nu de kemelen alle gedroncken hadden, nam hy een gulden Ga naar margenootq† spansel, eens haluen sikels swaer, ende twee armringhen aen haer handt, thien sikels gouts swaer. | |
23Ende sprack: Mijn dochter, wien behoorstu toe? dat segt my doch: Hebben wy oock ruymte in dijns vaders huys te herberghen? | |
24Sy sprack tot hem: Ick ben Bethuels dochter, des soons Milca, dien Ga naar margenootr sy Nahor ghebaert heeft. | |
25Ende seyde voorder tot hem: Veel stroos ende voeders is oock by ons, ende ruyms ghenoech te herberghen. | |
27Ende sprack: Gheloeft zy de Heere, de God mijns heeren Abraham, die syne barmherticheyt ende syne waerheydt niet verlaten en heeft aen mynen heere: want Ga naar margenoott† de Heere heeft my den wech gheleydt tot mijns heeren broeders huyse. | |
28Ende de deerne liep, ende seyde sulckes alles aen, in haers moeders huyse. | |
29Ende Rebeca hadde eenen broeder, die hiet Laban: ende Laban liep totten man, daer buyten by de fonteyne. | |
D.30Ga naar margenootu† Ende als hy sach, de oorspanselen ende armringhen aen syner suster handen, ende hoorde de woorden Rebeca syner suster, dat sy sprac: Also heeft my de man geseyt. Doe quam hy tot den manne: ende siet, hy stondt by den kemelen aen der fonteyne. | |
31Ende sprack: Koemt in, du gesegende des Heeren: Waeromme staestu daer buyten? ick hebbe het huys gheruymt, ende voor de kemels oock ruym ghemaeckt. | |
32Also bracht hy den man int huys, ende onttoomde de kemels, ende gaf hen stroo ende voeder, ende water om syne voeten te wasschen, ende der mannen die met hem waren: | |
33Ende setten hem eten voor. Doch, hy sprack: Ga naar margenootx Ick en wil niet eten, tot dat ick te voren myne sake voorghegheuen hebbe. Sy antwoordden: Segt aen. | |
34Hy sprack, ick ben Abrahams knecht: | |
35Ende de Heere heeft mynen heere rijckelicken gheseghent, ende is groot gheworden, ende heeft hem schapen ende ossen, siluer ende gout, knechten ende maechden, kemels ende esels gegheuen. | |
36Ga naar margenooty Daertoe heeft Sara mijns heeren wijf eenen sone ghebaert mynen heere in Ga naar margenootz† synen ouderdom, dien heeft hy ghegheuen alles wat hy heeft. | |
37Ende mijn heere heeft eenen eedt van my ghenomen, ende gheseyt: Du salt mynen sone gheen wijf nemen, van den dochteren der Cananiteren, in welcken lande ick woone: | |
38Maer treckt henen tot mynes Vaders huyse, ende tot mynen gheslachte, aldaer neemt mynen sone een wijf. | |
39Ende ick sprack tot mynen heere: Hoe? So my dat wijf niet volghen en wil. | |
[Folio 8v]
| |
E.40Doe sprack hy tot my: De Heere voor dien ick wandele, sal synen Enghel met dy senden, ende ghenade tot dyner reyse geuen, dat du mynen sone een wijf nemest van mynen maechschappe, ende mynes vaders huyse. | |
41Alsdan saltu mijns eedts quijt zijn, wanneer du tot myne maechschap koemst: gheuen sy dy niet, so bistu mynes eedts quijt. | |
42Also quam ick huyden totter Fonteyne, ende sprack: Heere God mynes heeren Abrahams, hebstu ghenade tot myner reyse ghegeuen, daer ick ghereyst ben, | |
43Siet, so sta ick hier by der waterfonteynen, wanneer nu eene maget wt koemt, water te halen, ende ick tot haer spreke, Geeft my een weynich waters te drincken, wt dyner kruycken: | |
44Ende sy sal segghen, Drinckt du, ick wil dynen kemelen oock wat vullen: dat die zy het wijf die de Heere mynes heeren Sone Ga naar margenoota† beschickt heeft. | |
45Eer ick nu sulcke woorden wtghesproken hadde, in mijn herte, siet, doe koemt Rebeca wt, met een cruycke op haer schouderen, ende gaet af totter Fonteyne, ende puttede water. Doe sprack ick tot haer, Geeft my te drincken. | |
46Ende sy nam hastelick de kruycke van hare schouderen, ende sprack: Drinckt, ende dyne kemels wil ick oock drencken: also dranck ick, ende sy drenckede de Kemels oock. | |
47Ende ick vraechde haer, ende sprack: wiens dochter bistu? Sy antwoordde: Ick ben Bethuels dochter des soons Nahor, dien hem Milca ghebaert heeft. Doe hinck ick een Ga naar margenootb† spansel aen haer aenghesicht, ende armringhen aen hare handen. | |
48Ende neygede my, ende badt den Heere aen, ende louede den Heere den God mynes heeren Abrahams, die my den rechten wech gheleydt heeft, dat ick synen sone, mynes heeren broeder dochter neme. | |
49Ga naar margenootc Zijt ghy nu die, die aen mynen heere vriendtschap ende trouwe bewijsen wilt, so segget my: indien niet, so segghet my oock, dat ick my wende ter rechter ofte ter slincker hant. | |
F.50Doe antwoorde Laban ende Bethuel, ende spraken, Dat koemt van den Heere, daerom en konnen wy niet teghen dy segghen, noch booses, noch goedes. | |
51Daer is Rebeca voor dy, neemtse, ende treckt henen, dat sy dijns heeren soons wijf zy, als de Heere Ga naar margenootd ghesproken heeft. | |
52Doe dese woorden Abrahams knecht hoorde, buckede hy hem den Heere tot der Aerde, | |
53Ende tooch voort silueren ende gulden kleynodien, ende kleederen, ende gaf se Rebeca: haren broeder ende der moeder gaf hy Ga naar margenoote Ga naar margenoot† cruyden. | |
54Doe att hy ende dranck met den mannen die met hem waren, ende bleuen daer de nacht ouer. Nu des morghens stondt hy op, ende sprack: Latet my trecken tot mynen heere. | |
55Ende haer broeder ende moeder spraken: Latet doch de deerne eenen dach ofte thien by ons blijuen, daerna saltu henen trecken. | |
56Doe sprack hy tot hen: Houdet my niet, want de Heere heeft ghenade tot mijnder reyse ghegheuen: verlatet my, dat ick tot mynen heere trecke. | |
58Ende sy riepen Rebeca, ende spraken tot haer: Wiltu met desen manne henen trecken? Sy antwoordde: Ia, ick wil met hem. | |
59Also lieten sy Rebeca haer suster trecken, met haer voester, met tsamen Abrahams knecht ende synen lieden. | |
G.60Ende sy segenden Rebeca, ende spraken tot haer: Du bist onse suster, wasset tot vele duysentmael duysend, Ga naar margenootg ende dijn zaet besitte de poorten syner viande. | |
61Also makede haer Rebeca op met haren deernen, ende sette haer op de kemels, ende toghen den manne na: ende de knecht nam Rebeca aen, ende tooch henen? | |
62Isaac quam van den Ga naar margenooth bornputte des Leuendighen Ga naar margenoot† ende Sienden, want hy woonden in den lande teghent Suyden. | |
63Ende was wtghegaen Ga naar margenooti† te bidden op den velde omtrent den auont: ende hief syne oogen op, ende sach, dat daer kemels quamen: | |
64Ende Rebeca hief haer ooghen op, ende sach Isaac: doe viel sy van den kemel, | |
65Ende sprack totten knechte: Wie is die man, die ons teghen koemt op den velde? De knecht sprack: Dat is mijn heere: doe nam sy Ga naar margenootk† den mantel, ende bewant haer. | |
66Ende de knecht vertelde Isaac alle saken, die hy wtghericht hadde. | |
67Doe brachtese Isaac in de hutte syner moeder Sara: ende nam Rebeca, ende sy werdt zijn wijf, ende kreech se lief: also werdt Isaac getroostet Ga naar margenootl† ouer syner moeder. |
|