Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Het xvi. Capittel.

1. Sarai onuruchtbaer geeft haer maget Agar Abram ten wijue, 4. die wort met kinde, veracht haer vrouwe, 6. die wiltse verootmoedigen, so vliedt sy van haer, 9. wordt van den Enghel weder henen gewesen, van dien sy hoort hoe haer zaedt vermeerdert sal werden: 13. Loeft den Heere, baert eenen Soon die wordt Ismael gheheeten.

A.1

SArai Abrams wijf en baerde hem niet: ⁺ sy hadde een Egyptische maghet, die hiet Hagar,

+ Sara geeft Abram de maget Hagar ten wijue.

2

Ende sy sprack tot Abram: Siet, de Heere heeft my ^a toeghesloten, dat ick niet gebaren en kan, ^b Lieuer, legget dy tot myner maget, of ic doch misschien wt haer my ^c† bouwen mochte.

a Iesai. 66.a.9.

b Gene. 30.a.2.

c† an. kinder krijghen.

3

Abram die hoorde de stemme Sarai. Doe nam Sarai Abrams wijf hare Egyptische maghet Hagar, ende gafse Abram haren man ten wijue, doen sy thien Iaren in den Lande Canaan ghewoont hadden.

4

Ende hy leyde hem tot Hagar, die wert met kinde. Als sy nu sach, dat sy met kinde was, achtede sy haer vrouwe ^d† kleyn voor haer.

d† and. Snoode.

5

Doe sprack Sarai tot Abram: Du doest onrecht aen my, ick hebbe dy myne maghet bygeleyt, nu sy siet dat sy met kinde gheworden is, moet ick ^e† kleyn gheacht worden voor haer: de Heere zy Richter tusschen my ende dy.

e† and. Snoode.

6

Abram sprack tot Sarai: Siet, dyne maghet is onder dijn gheweldt, doet met haer, als het dy behaecht. Doe se nu Sarai woude ^f† verootmoedighen, ⁺ vluchtede sy van haer.

f† an. hardt houden.

+ Hagar vlucht voor Sarai.

7

Ende de Enghel des Heeren vandtse by eenen waterput in der woestyne, namelicken, by den put aen den wech tot Sur:

8

Die sprack tot haer: Hagar, Sarai maget, van waer koemstu, ende waer wiltu henen? Sy sprack, Ick ben van mijnder vrouwen Sarai geuloden.

9

Ende de Enghel des Heeren sprack tot haer: Keert wederom tot dyner vrouwen, ende ^g† verootmoedicht dy onder haer handt.

g† an. ondergeeft

B.10

Ende de Enghel des Heeren sprack tot haer: Ick wil dijn zaedt also vermeeren, dat het van grooter veelheyt niet ghetelt en sal worden.

11

Voorder sprack de Enghel des Heeren tot haer: ^h Siet, du bist met kinde gheworden, ende sult eenen sone baren, diens naem saltu Ismael heeten, ⁺ daeromme dat de Heere dijn ellende verhoort heeft.

h Gene. 17.b.19. Iud. 13.a.3.a.7. Luc. 1.d.31.

+ Ismael heet luyde verhoort

12

Hy sal een wilt mensche zijn: syne handt teghen yeghelicken, ende een yeghelicx handt te-

[fol. 5v]

ghen hem, ende sal teghen allen synen broederen ouer woonen.

13

Ende sy hiet den naem des Heeren, die met haer sprac: ^f† Du God siest my: want sy sprac: Gewisselicken hebbe ick hier ghesien dien, die my aenghesien heeft.

f† an. bist de God die my ghesien heeft, want etcet. hier dien naghesien die my sach.

14

Daeromme hiet sy den waterput, Eenen put des leuendigen, die my aengesien heeft, welcke [waterput] is tusschen Kades ende Bared.

15

Ende Hagar baerde Abram eenen sone: Ende Abram hiet den sone dien hem Hagar baerde Ismael.

16

Ende Abram was ses ende tachtentich iaren oudt, doe hem Hagar Ismael baerde.