Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Het xij. Capittel.

1. Abram treckt wt het beuel ende op de toesegghinghe Gods, wt synen Lande int Landt Canaan. 10. Treckt daerna in Egypten, der dierer tijdt haluen, 15. wordt hem syne wijf ghenomen, 19. ende wederghegheuen door Gods beuel.

A.1

ENde de Heere sprack tot Abram, ^a Gaet wt dynen vaderlande, ende van dyner maechschap, ende wt dynes vaders huys in een landt dat ick dy wijsen wil.

a Act. 7.a.3. Heb. 11.a.8.

2

Ende ick wil dy tot grooten volcke maken, ⁺ ende wil dy seghenen, ende dy eenen grooten name maken, ende salt eenen seghen zijn.

+ Abram wordt gheseghent.

3

Ick wil seghenen die dy seghenen, ende veruloecken die dy veruloecken: ^b ende in dy sullen gesegent worden alle geslachten op Aerden.

b Galat. 3.a.8. Gene. 18.b.18. ende 22.b.18.

4

Doe tooch Abram wt, als de Heere tot hem gheseyt hadde, ⁺ ende Loth tooch met hem. Abram was vijf ende tseuentich Iaer oudt, doe hy wt Haran tooch.

+ Abram treckt wt Haran. Hebr. 11.a.8.

5

Also nam Abram zijn wijf Sarai, ende Loth synes broeders sone, met alle haerder haue, die sy ghewonnen hadden, ende de ^c zielen die sy gheboren hadden in Haran, ende toghen wt te reysen in het Landt Canaan.

c Gene. 14.b.14.

6

Ende als sy ghekomen waren in dat seluighe Landt, tooch Abram henen, tot aen de stede Sichem, ende aenden ^d† haghen More: ^e want de Cananiters woonden tot dier tijdt inden Lande. ⁺

d† anders Het Eyckwoudt.

e Gene. 10.b.18. ende 13.a.7.

+ Cananiters.

7

Doe verscheen de Heere Abram, ende sprac: Dynen zade wil ick dit Landt gheuen, ⁺ ende hy bouwede aldaer den Heere eenen Altaer, die hem verschenen was.

+ Abram wordt het lant Canaan hier eerstmael toegheseyt. Gene. 13.b.15. ende 15.b.18. ende 17.a.8. ende 24.a.7. ende 26.a.4. Deut. 34.a.4.

8

Daerna brac hy op van daer, aen eenen berch die lach teghent Oosten der stadt BethEl, ende richttede syne hutten op, dat hy BethEl tegent Westen, ende Ai teghent Oosten hadde, ende bouwde aldaer den Heere eenen Altaer, ende ^f† predickte van den name des Heeren.

f† and. Riep aen den etcet.

9

Daer na weeck Abram voorder, ende tooch wt teghent Suyden.

B.10

^g Daer quam eenen dieren tijdt in dat Landt: ⁺ doe tooch Abram af in Egypten, dat hy hem aldaer, als een vreemdelinck onthielde: want de dierte was groot in den Lande.

g Gene. 26.a.1.

+ Eene diere tijt by Abrams tijden.

11

Ende doe hy harde by Egypten quam, sprack hy tot synen wijue Sarai: ^h Siet, ick weet dat du een schoone vrouwe van aenghesichte bist.

h Gene. 20.a.2. ende 26.a.7.

12

Als dy nu de Egyptenaers sien sullen, so sullen sy segghen, Dat is zijn wijf: ende sullen my verworghen, ende dy behouden.

13

Lieuer, so segt doch, Du sijst mijn suster: om dat het my des te beter gae, omme dynent willen, ⁱ ende mijn ziele by den leuen blijue, om dynent willen.

i Gene. 20.b.11.

14

Als nu Abram in Egypten quam, saghen de Egyptenaers de vrouwe, dat sy seer schoone was.

15

Ende de Vorsten Pharaos saghen se, ende presense voor hem: doe wert sy in des Pharaos huys ghebracht.

16

Ende hy dede Abram goet om harent wille: ende hy hadde schapen, Runderen, Eselen, knechten ende maechden, Eselinnen ende kemels.

16[17]

^k Ende de Heere plaechde Pharao met grooten

k Iesai. 43.a.1.

[fol. 4v]

plaghen, ende zijn huys, om Sarai Abrams wijfs willen.

18

Doe riep Pharao Abram tot hem, ende sprack tot hem: Waerom hebstu my dat ghedaen? waerom seydestu my het niet, dat het dijn wijf was?

19

Waerom spraecstu dan, sy ware dijn suster? derhaluen ick se my tot eenen wijue nemen woude: ende nu siet, daer hebstu dijn wijf, neemtse, ende treckt henen.

20

Ende Pharao beual synen lieden ouer hem, dat sy hem gheleydden ende zijn wijf, ende alles wat hy hadde.