Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 75]

[O Paris wreed]

Stemme: Edel Kerssou.

O Paris wreed,
Een Konings Soone magtigh,
Van Troijen wijt vermaert,
Is 't u niet leet,
Of zijt gy niet gedagtig,
Doen gy lest by mijn waert,
Gy zwoert gepaert
Eeuwig by my te blijven,
't Geeft my vreemt dat God u spaert,
Al door u vals bedrijven.

Doe ick lestmael

U aen het Scheepken leyden,
En gy wout van my scheen,
Veel soet verhael
Hadden wy met ons beyden,
Van ons Liefde veelen,
Ick had gebeen,
Dat gy de reys soud staken,
Maer gy woud' na Griecken heen,
Valsch waren uwe saken.

Aen de Zee-strant,

Hoe kund gy u so veynsen,
Suchten wy menigfout;
Gy bood my de hand,
Ik die geen quaet en peysden,
Dat gy weer komen soud,
Ik had vertrouwt,
Al uw' beloften schoone,
Maer eylaes het my nu rout,
Fy u gy Konings Soone.

Onlangs daer naer,

Ging ik bedroeft van sinnen,
Op eene Duyn seer hoog,
Of ick van daer
Uw komst mogt sien uyt minnen,
Tot my al in 't gevoegt,
Terstont in 't oog
Kreeg ick u witte Zeylen,
't Hert van verr' u jongst toedroeg,
Eilaes maer 't ging my feylen.

Uw' Zeylen snood,

Die al na Troijen stonden,
Passeerden my voorby;
In uwen schoot

[p. 76]

 

Lag de Liefste doorwonden,

 

Gekleed in witte Zy,

 

Een Vrouw seer bly,

 

Alsoo ik heb vernomen,

 

't Was Helena daer mee gy,

 

In Troyen zijt gekomen.

 

Gy valsche Minnaer,

 

Wol args en boose kueren,

 

Is dit u Dienstmaegts loon,

 

Die u voor haer,

 

Uyt liefde der naturen,

 

Verkooren had ydoon,

 

Heeft u Persoon,

 

In een ander behagen,

 

Sal een Griekse Hoer mijn Kroon,

 

Eylaes van Troyen dragen.

 

Hoe veel te meer,

 

Hoort gy u lief te eeren,

 

Die u beloof getrou,

 

En veel hert-zweer,

 

Om u moet lijden leeren,

 

Die wel eens wenschen sou,

 

Te zijn u Vrouw,

 

Moet nu alleene sterven,

 

Nimmer sal 't hert van rouw

 

Eenige vreugt verwerven.

 

Doen gy eens spraekt,

 

Dat Venus Pallas t'samen,

 

En Juno stont mits dien,

 

Heel Moedernaekt,

 

Voor u en gy moest ramen,

 

De schoonste van haer drien,

 

Doen mogt men sien,

 

U in mijn liefd' ontsteken,

 

Dat het van u mogt geschien,

 

Godinnen prijs te spreken.

 

Maer nu eylaes,

 

Zijn u voorleden daden,

 

In sotterny verkeert,

 

Gy arme dwaes,

 

Wilt u daer van beraden,

 

Ter Troyen declineert,

 

Mijn Persoone weert,

 

Sal in liefde volherden,

 

Heb ik u als Lief ge-eert,

 

't Sal wel gewroken werden.

 

Mijn geluwe hayr,

 

En mijn blosende Wangen,

 

En al mijn schoon cieraet,

 

Was voor u klaer,

 

Waer mogt gy na verlangen,

 

Ik heb u noyt gehaet,

 

Maer metter daet,

 

Altijt liefde bewesen,

 

Nimmermeer dogt ik dit quaet

 

Dat in u was geresen.

 

Komt nu mijn Lief,

 

Wilt eens van haer scheyden,

 

Hout u beloften reyn,

 

Denkt op miskijf,

 

't Welk my ter doot sal leyden,

 

Laet gy my hier alleyn,

 

Dien eedt certeyn,

 

Dien gy zwoert wilt houwen,

 

Haelt Helena komt in 't pleyn,

 

Troost u ge-egte Vrouwe.