Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 41]

Herders-Liedeken.

Stem: Alst begint.

GEzwinde Bode van de Min,
Hout een weynig stee,
Gy weet wel waer mijn Herderin,
Drijft haer jonge Vee,
By een put in 't velt,
Heeft sy haer hut, Neer gestelt, Van Riet,
Daer sy maer alleen gebiedt,
Daer heeft sy haer eygen lust:
Daer te zijn geblust,
Wat ik smeek of vley,
Ick moet blijven uyt haer wey.

Een strooijen bant heeft sy omgort,

Om haer teere leen;
Daer mee is sy dan op-geschort,
Als sy sal gaen treen,
Van de stal, In het wout,
Of in 't dal, Daer sy hout, By daeg,
Al haer Schaepjes even graeg,
Daer sy somtijds sinkt,
Dat het Velt door klinckt,
Daer houd sy vlijtig wagt,
Voor haer Schaepkens rouw gevagt.

Doolt maer een Schaepken van haer af,

Als sy die jaegt uyt,
Dat moet stracks dragen sijnen straf,
Met een aerde kluyt,
Als sy seyt flucks gaet voort,

[p. 42]

 

Niet een Geyt, die het hoort, Of hy loopt,

 

Eer hy 't met zijn rug bekoopt,

 

En sy agter aen, Barevoets gegaen,

 

Na des Velts gebruyk,

 

Met een groene Elsen struyck.

 

Haer armkens die zijn op-gestroopt,

 

Met een Braselet,

 

Van Roosen rondtom geknoopt,

 

En sy is beset,

 

Om haer hooft met een krans,

 

Die verdooft al den glants van 't licht,

 

Als sy maer met haer gesicht,

 

Een kleyn straeltjen schiet,

 

Is de Son gantsch niet,

 

Ja al wat 'er leeft,

 

Niet by haer schoonheyt heeft.

 

Gy kent nu wel mijn Herderin,

 

Gy weet waer datse woont?

 

Die altijdts mijn getrouwe Min,

 

Met haer wreedheyt beloont:

 

Loopt wat ras, segt haer doch,

 

Dien ick was, ben ick noch, en segt,

 

Ick blijf haer getrouwe knecht?

 

Wat sy wilt dat ick doe,

 

Ben ick geensins moe,

 

Uw' wil en vollen eysch,

 

Sult gy hebben voor dees reys.