Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 32]

[sMorgens in 't krieken van den dagen]

Stemme: Nu sig ondanckbaer toont, &c.

SMorgens in 't krieken van den dagen,
Als 'er de Son sijn reyse quam doen,
Ging hy sijn Schaepjes te velde waert jagen,
Om in het bedoude grasje te voen,
Hy dreefse soetjes aen een water-kant,
Daer hy sijn soete Harderinne vant,
Die hem met eenen aengenamen lag,
Hy heeft geboden goeden dag.

En seyde wel soeten Harderinne,

Waer wilje also vroeg na toe,
Rust dog een weynig mijn soete vriendinne,
Neen Herder seydse, ick ben nog niet moe,
Den dag genaekt ick rust nog niet,
Maer op 't lest sy haer geseggen liet,
Daer vonden sy een bequame stee,
Daer gingen sy rusten met haer twee.

Daer gingen sy beyde sitten en rusten,

Aen eenen klaren waterkant,
Daer hy sijn Liefje wel duysentmael kusten,
Daer hy sijn soet vermaek in vant,
Hy ley sijn Hoofje in sijn soete Liefs schoot,
En met sijn hantjes op haer Borsjes bloot,
Daer lagen die twee tot aen de middag,
Tot dat men Son uyt Zuyden sag.

Doe wou mijn Harderinne scheyden,

En met haer Schaepjens henen gaen,
Ik seyde mijn soete Harderinne wilt dog wat beyden,
En laet het vry op Philander staen,
Ik salse drijven over Berg en Dal,
Al daer het mijn Princes gelieven sal,
Ik salse leyden en brengen te rust,
Al daer mijn Harderinne lust.

Sy seyde wel Harder wilt gyse dryven,

Drijftse vry aen mijn Vaders Hof,
Ik sal hier soo lang wagten en blyven,
En daer mee soo nam hy sijn oorlof,
Daer mee soo nam hy sijn afscheyt,
En met een kusje haer adieu geseyt,
Hy sey wel liefste na de Sonne-schijn,
Soo sal ik weer by u Engel zijn.