Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael



[pagina 10]
Nieuw Liedeken,
Stem: Als 't begint. WAnneer den gulden dageraet, In 't oosten 's morgens vroeg opstaet, Wat kan ons meer behagen, Dan 't kriecken van de dagen. Den gulden glans des Hemels Son, De strale van de suyv're bron, Door 't woelen van de bladen, Doet mijn wellust versaden. Den dauw die gras en bloemen deckt, We'er opwaerts na den Hemel treckt, Dat Sonnetje komt rijsen, Sijn klaerheyt, ons bewijsen. Sie ick dat Elsse Bosje aen, Of wil ick na dat Beeckjen gaen: Doen sach ick door 't verdwijnen, Mijn schaduw' van acht'ren schijnen. Dat Bosje drilt oock van geluyt, En Coridon speelt op sijn Fluyt, Gingh nieuwe deuntjes blasen, En liet mijn schaepjes grasen. Dat wilt Gevogelt en Pluym-gediert, Met soet verheugen tiereliert, En slingert met vermaken, Dat Bosjen schijnt te kraken. Dat frissig dier dat grasen gaet, Dat Beeckjen rood in 't water staet, De tackjens van de Linde, Door 't schommelen van de winde. Ick sag van verre mijn Herderin, Ik jaegde mijn schaepjes ten Boschwaert in, Ick lietse onverscheyden, Al door malkanderen weyden. Ick sey mijn Lief mijn Herderin, Waeren wy beyden eens van sin: Dat onse schaepjes quamen, En haer vereenigden t'samen. So vlocht ick eenen Rosen-hoed, Van Lauw'rieren en Bloemkens soet, Die gy na u behagen, Soud tot een gloria dragen.