Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

Een Nieuw Liedeken van Rosemont.

Stem: Elida ô soete Diertje.

ROsemond die lag gedoken,
Onder eenen Roselaer,
Met haer oogjes toegeloken,
Met so quam Philander daer,
Om te plucken eenen Roos,
Die de schoonste was van gebloos,

Hy sogt door Bosschen en Hagen,

Maer en vond sijn Roosjen niet,
Doen begon hy dus te klagen,
Met een overgroot verdriet,
Ach ! ach, Roosjen waer duykt gy
Maekt u soeker dog wat bly.

Met dat hy dus stont te klagen,

Hem den Godt der Min verscheen,
Die hem straks begon te vragen,
Wat beduyd dees droeve reen,
Gaet wat verder in het Bosch,
Soeckt daer Roosjes met gebloos.

En so haest hy daer genaeckten,

Sag by door de bladers heen,
Rosemont haer roode kaken,
Dat hem een soet Roosjen scheen,
Dies hy riep met bly geklag,
Dits de schoonste die ik oyt sag.

Als hy reykten om te plucken:

En hy dogt te grijpen wel,
Voelden hy sijn vingers drucken,
Op haer Lely witte vel,
Hy verschrickte, sy ontwaeckt,
En hem kenbaer aen haer maekt.

Hy viel neder voor haer voeten,

Schoonste (seyd hy) ik heb schuld,
'tGeen gy wilt dat ik daer voor boeten
Sal ik dragen met gedult,
Herder (seyd' sy) ik stel u vry,
Met een kus voldoet gy my.

Hy rees op en drukt haer lipjes,

Daer hy met veel lusjes soet,
Van de Rood Corale lipjes,
Weer gedruckt met overvloed,
En so haest hy had gekust,
Voelden hy sijn hart gerust.

Rosemont die kust hem weder,

Met haer lieve soete mont,
Op de Roosjens valt sy neder,
En Philander ook terstont,
Daer drukt hy het Roosje soet,
En sijn pijn met lusten boet.