Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 2]

Pastorell, ofte Herders-Liedt: Gespeelt en gesongen van Coridon en Galathea.

Stemme: Rosemont die lag gedoken, &c.

[p. 3]

 

SAl ik altijt moeten treuren,

 

Sal my noyt van Galathe

 

Eenig hoop of troost gebeure,

 

Sal ick eeuwig als de Snee,

 

Smelten en alsoo vergaen,

 

Met haer soete min belaen.

 

Sal het nimmermeer geschieden,

 

Dat sy my te spraek sal staen,

 

Sy sal eeuwig van my vlieden

 

Ach! ick sie haer ginder gaen,

 

Met haer Schaepjes aen haer zy,

 

't schorter maer alleen aen my.

 

Wat ! ick sal de schaemte breken,

 

Weest gegroet mijn Herderin,

 

Coridon weest meed' gegroet,

 

Hoe komt dat gy my ontmoet.

 

't Is de liefde die my heden,

 

Heeft gedwongen Harderin,

 

Van mijn stal na u te treden,

 

Om te soecken weder min,

 

Waerom gaeft gy laetst in 't groen,

 

Dan Lycores soen op soen.

 

't En is niet geschied met minnen,

 

Als ick tot u Engel draeg:

 

Maer het scheen dat gy van minnen,

 

Mede wierd belust en graeg,

 

Te genieten haer faveur,

 

En zijn haer Serviteur.

 

Een dinck moet ick u oock vragen,

 

Heeft u niemant oyt gekust,

 

Sonder hem weer min te dragen,

 

Ey weest daer in toch gerust,

 

Want een kusje soete Meyt,

 

Is maer enckel vriend'lijckheyt.

 

Neen ik sag wel aen u wesen

 

Coridon dat gy haer mint:

 

Galathe ick seg u by desen,

 

En ik zweer by Venus kint,

 

Dat gy zijt de Harderin,

 

Die ik maer alleen bemin.

 

Sal ick het dan daer voor houwen,

 

Dat gy liefde tot my draegt,

 

Ja gy Galathe in trouwen,

 

En mijn Vee by 't uwe jaegt,

 

En den herder in de stal,

 

Engel dan so hebjet al.