Den dapperen prins Karel van Lotharingen

Een vermakelyk Mey-Liedeken ondermengt met een lieffelyke Samensprake ofte Vryagie.

Stem: Hy keert hem altydt met zyn gadt naer my

Jong.

ACh mijne liefste Lief mijnen Engel schoon,
Stelt u nu ten thoon,
Ik ver-

[p. 35]

 

lange maer naer uw persoon,

 

Gy die maekt myn hert en ziel verheugt,

 

Waere voetsel van de teere jeugt,

 

Wilt helpen stelpen mijn geween,

 

Gy sijt mijn lief en anders geen,

 

Ontsluyt uwe deurken toch terstont,

 

Dat ik geniet uwen rooden mont.

 

Dochter.

 

Wel wat droevig klagen en gesugt,

 

En al dat gerucht,

 

In den nacht voorwaar het is een klucht,

 

Het is gewis den Liefsten alsoo my dunkt

 

ik hoor hy van het meyken stugt,

 

'k Wil vlieden bespieden,

 

Wat dat daer schort,

 

Van wie ik hier geroepen wort,

 

Ontsluyten mijne venster om te sien,

 

Of hy my min of gunst sal bien.

 

Dochter.

 

Jongman ten is geen reden staekt uw getreur

 

Vertrekt van voor mijn deur,

 

Zijt een dief ofte wel Serviteur,

 

Al de Minners streelent gevley,

 

Zijn maer minne-vonxkens van de mey,

 

Door 't vleyen wort een jonge maegt,

 

Somwylen wat te veel gevraegt,

 

Dan sit gy met het hooft vol ley,

 

Ik bedank voor desen mey.

 

Jongman.

 

Zielvoogdesse keert uwen stueren sin,

 

Aenveert mijn trouwe min,

 

Gy sult wesen mijn soet' Engelin,

 

Ik waer liever door het vier van brant,

 

Als mijn soete Lief te brengen in de schant,

 

Dat gy mijn hert en ziel doorsaegt,

 

Daer licht gy in o soete maegt,

 

Door liefde en min ben ik in noot,

 

Ik sal sterven de bitter doot.

 

Dochter.

 

Ik agte de minnaers klagten niet,

 

Met al hun min gebiet,

 

Komt'er menig Dochter in 't verdriet

 

Zoo gy niet vertrecken gaet terstont,

 

Zal ik ras ontbinden mijnen hondt,

 

Ook mijn Vader die nader dees Venster slaept,

 

soo hy met al uwe doen betrapt,

 

Zal hem stooren in uw geyle min,

 

Vertrekt maer doet naer mijnen sin.

 

Jongman.

 

Noyt geen dier en leefter op de aert,

 

Of het wilt sijn gepaert,

 

schoon Lief van minnen

[p. 36]

 

en hebt gy geen aert,

 

Ja selfs de Koeyen Lammerkens in de wey,

 

Die sijn verheugt en Amoureus met den mey,

 

Het Nachtegaelken soo geestig fluyt

 

Den Koeckoek roept zijn stem klaar uyt,

 

Elk is in liefde en min gevoet,

 

Liefste Lief keert uw stuer gemoet.

 

Jongman.

 

Lief 'k hadt liever dat de dood my straft

 

En dat ik lag in 't graf,

 

En dat Godt my genen Hemel gaf,

 

ook dat mijn ooge noyt geen licht en siet,

 

Is 't dat ik u wil bringen in 't verdriet,

 

Dat zweer ik u by Zon en Maen,

 

Dat ik u noyt en sal afgaen,

 

U schoon soet wesen en gelaet,

 

In myn hert geschreven staet.

 

Dochter.

 

Jongman 'k kenne de minnaers praetjens al van een vry gesel,

 

't schijnt een Hemel korts daer naer een hel

 

Want als 't Nagtegaelken is in de muyt,

 

Dan is al sijn soete singen uyt,

 

zo gaet 't ook met een teere maegt,

 

Die het minnespel te seer behaegt,

 

Al spelent kome sy in de muyt,

 

En dan wort sy gelagchen uyt.

 

Dochter.

 

Daer schoon Lief laet al u klagen staen

 

Staekt al u droef getraen,

 

Gy sult van my ook wederliefde ontfaen,

 

door u trouwe min in eerbaerheyt,

 

Hebt gy heel en gantsch mijn hert verblyt,

 

Ik heb u hert genoeg gewont,

 

Daer voor geniet mijn rooden mont,

 

Een kusje al van mijne Bruydegom,

 

Is van herten wellekom.

 

Slot.

 

Oorlof Jongmans die uyt 't minnen gaet

 

Toont maer een lief gelaet,

 

Het sal wesen al tot uwer baet,

 

Hout maer altyd aen blyft constant,

 

Zoo sulde gy krygen u Lief plesant,

 

Gelyk als desen Jongman de'.

 

Die leeft nu met zyn Lief in vre',

 

In Liefde en minne by te gaer

 

God geeftse het hemelryk hier naer.